0:00
o sabah mutfağın penceresinden dışarı
0:02
bakarken bir kuşun gökyüzüne süzülüşünü
0:05
izliyordu elif masmavi gökyüzüne
0:08
çırptığı kanatlarıyla özgürce süzülürken
0:11
içinden keşke ben de o kuş gibi olsam
0:14
diye geçirdi ama neden böyle
0:16
hissettiğini kendisi bile bilmiyordu
0:19
oysa mutlu bir evliliği vardı 5 yıl önce
0:22
ailesine rağmen kaçtığı hayatı pahasına
0:25
mücadele edip kavuştukları kocasıyla
0:27
Kerem'le aşkları bir zamanlar tüm
0:30
zorluklara meydan okuyacak kadar
0:33
güçlüydü kerem sabah işe giderken her
0:36
zaman yaptığı gibi yanağını okşamış ve
0:38
senin için çalışıyorum unutma." demişti
0:41
elif başını sallayıp tebessüm etmişti
0:44
ama artık o sözlerin içinde eski
0:46
sıcaklığı bulamıyordu yine de buna fazla
0:49
takılmamıştı her evlilikte zamanla bazı
0:52
şeyler değişirdi öyle değil mi elif gün
0:55
boyunca evi toparlamış Kerem'in sevdiği
0:57
yemekleri yapmış ve bir sürpriz
1:00
hazırlamıştı akşam ona bir şey söylemek
1:02
istiyordu belki de birlikte
1:04
geçirecekleri küçük bir tatil planıydı
1:06
bu belki de bir bebek henüz
1:08
kesinleşmemişti ama içinde büyüyen bir
1:11
umut vardı saatler geçtikçe Kerem'den
1:14
ses çıkmamıştı telefonuna attığı
1:16
mesajlara geç cevaplar geliyor
1:18
genellikle de toplantıdayım mesaiye
1:20
kaldım gibi klasik bahanelerle
1:23
geçiştiriliyordu son zamanlarda bu
1:25
cevaplar sıklaşmıştı ama Elif
1:28
güveniyordu Kerem'e ona ihanet
1:31
edemeyecek kadar sadık bir adamdı öyle
1:33
olmalıydı ta ki bir gün çamaşırları
1:36
yıkamak için Kerem'in pantolonunun
1:38
cebini yoklayana kadar incecik pudra
1:41
renkli bir kağıt parçası zarif bir el
1:43
yazısı ve o cümle "Dün gece ellerin
1:48
ellerimdeyken zaman dursun istedim seni
1:51
her seferinde yeniden sevmek istiyorum."
1:54
Elif'in kalbi göğsünde sanki çırpınarak
1:56
durdu bir anda her şey dondu ayaklarının
1:59
altındaki dünya kaydı başını kaldırıp
2:02
duvara boş gözlerle baktı o an hiçbir
2:05
ses duymadı hiçbir düşünce zihninde
2:08
netleşmedi sadece o satırlar dönüp
2:10
duruyordu zihninde tekrar tekrar ellerin
2:14
ellerimdeyken Kerem diye fısıldadı sesi
2:17
kırılmış bir cam gibi yankılandı
2:19
mutfakta akşam Kerem eve geldiğinde Elif
2:22
hiçbir şey belli etmeden masayı kurmuştu
2:25
masada onun en sevdiği yemekler vardı
2:28
ve Kerem elini yıkamadan oturduğu
2:31
sandalyede yemeye başladığında Elif
2:33
sessizce mektubu önüne bıraktı kerem
2:36
kağıdı gördü okudu sonra başını kaldırıp
2:40
gözlerine baktı Elif'in "elif" dedi
2:45
"Açıklayabilirim istemiyorum açıklama."
2:47
dedi elif "Sadece doğruyu söyle bu kim?"
2:51
Kerem başını eğdi dudaklarını yaladı
2:54
gözleri kaçamak sesi boğuktu "ben seni
2:57
seviyorum." dedi ama ona da aşığım
3:00
Elif'in içinde bir şey kırıldı o an
3:03
gözlerinden yaşlar süzülmedi çünkü
3:05
ağlamadı ağlayamadı sadece dondu kaldı
3:09
bir sevgi nasıl iki kişiye bölünebilirdi
3:12
ve neden ona hala seni seviyorum diyordu
3:14
bu nasıl bir aşk diye sordu sessizce
3:17
seviyorsan neden başka birine baktın
3:20
kerem cevap vermedi o gece Elif valizini
3:22
toplamaya başladı ama evi terk eden o
3:25
değildi o sadece hatıraları sırtına
3:27
yükleyip sessizce kayboldu ertesi gün
3:29
mahalleli ailesi herkes kadını suçladı
3:33
kocasını elinde tutamamış evine sahip
3:36
çıkamamış zaten çalışmazdı adam
3:38
sıkılmıştır kimse adama tek kelime
3:41
etmedi elif sessizce ortadan kayboldu ne
3:44
telefonlar cevaplandı ne de izine
3:46
rastlandı ve yıllar geçti kerem Elif'in
3:50
gidişinden sonra günlerce o evde kaldı
3:53
ama ev artık ev değil sadece dört duvar
3:57
sessizlikti elif'in sesinin yerini
4:00
zamanla Şermin'in kahkahaları aldı oysa
4:03
Kerem her sabah uyandığında hala bir
4:06
şeyleri eksik hissediyordu ama nedenini
4:08
anlayamıyordu sanki ruhunun bir parçası
4:11
Elif'in ardından gitmişti ama o buna bir
4:14
anlam veremiyordu shermin şirkette
4:17
çalışan kocasını yıllar önce trafik
4:20
kazasında kaybetmiş dul bir kadındı
4:22
güzel sayılmazdı ama cazibesi
4:25
bakışlarındaki o anlamlı derinlik
4:28
konuşmalarındaki gizli şefkat ona
4:30
bakıldığında bir kadın değil de bir sır
4:32
gibi hissettirirdi kerem ilk zamanlar
4:35
onun ilgisine mesafeliydi ama ne zaman
4:37
ki Şermin ona yaklaşmaya çalıştıkça
4:40
uzaklaştı Şermin daha da çok istiyordu
4:43
kerem reddettikçe Şermin'in arzusu
4:46
büyüyordu sonunda Şermin mahallede gizli
4:49
saklı büyüler yapan yaşlı bir kadının
4:52
tavan arasındaki tozlu karanlık bir
4:54
odada eski bir aynanın önünde oturan
4:57
kadın ellerini ovuşturduğunda sanki yer
5:00
titredi "ne istiyorsun?" dedi büyücü
5:03
gözleri kör gibi ama gökyüzünü
5:05
görürcesine parlaktı bir adam dedi
5:09
Şermin "Aşık ama başka bir kadına o
5:11
kadını unutsun istiyorum beni görsün."
5:14
Büyücü kadının yüzü gerildi "bunun
5:17
dönüşü olmaz." dedi "bunu yaparsam kader
5:20
karışır bir kere başlanınca "Ya her şey
5:23
olur ya hiçbir şey kalmaz." Ne olursa
5:25
olsun." dedi Şermin "gözlerinde çılgın
5:28
bir parıltı onu istiyorum." Ve büyü
5:31
yapıldı sonraki günlerde Kerem'in
5:33
gözünde Elif buğulanmaya başladı sabah
5:36
kalktığında eşinin yüzüne bakmak
5:38
istemiyor onun sesi içini sıkıyordu
5:41
elif'in gözleri bulanık sesi boğuk
5:43
dokunuşu yabancıydı bir gece Şermin onu
5:46
ofiste eline dokunduğunda kalbinde
5:49
yıllardır görmediği bir sıcaklık
5:51
hissetti sanki Elif yoktu hiç olmamıştı
5:55
kerem o akşam Elif'e başka bir bahane
5:58
uydurup evde kalmadı sherminle bir otel
6:00
odasında sabaha kadar konuştu sarıldı
6:03
sustu sonra tekrar sarıldı
6:06
ertesi sabah gözlerini açtığında her şey
6:08
normal görünüyordu ama normal olan bir
6:11
şey vardıysa bile içinde artık gerçek
6:14
olan hiçbir şey kalmamıştı zamanla her
6:17
şey hızlandı kerem Elif'ten boşandıktan
6:20
sonra Şermin'le birlikte yaşamaya
6:22
başladı elif'in mahalleden sessizce
6:25
kaybolması herkesin diline düştü ama
6:28
kimse kadını aramadı o susmuştu o yüzden
6:32
suçlu oydu kerem için hayat bir süre
6:35
kusursuz gibiydi şermin'e aşık olduğunu
6:38
sanıyordu şermin her istediğini yapıyor
6:41
Kerem'in her sözüne katlanıyor sadık bir
6:44
gölge gibi arkasında duruyordu bir yıl
6:47
sonra Şermin hamile kaldı ikiz bebekleri
6:50
oldu ama o günlerden sonra Kerem'in
6:52
geceleri uykusu kaçmaya başladı bir gece
6:55
rüyasında Elif'i gördü elif siyah bir
6:59
elbiseyle bir uçurumun kenarında
7:01
duruyordu gözlerinden yaşlar süzülüyor
7:04
ben seni affettim ama sen kendini
7:06
affedebilir misin diyordu ter içinde
7:09
uyandı yanında yatan Şermin'e baktı
7:12
uyuyordu ama yüzü yüzü Elif'e benziyordu
7:17
bir anlığına irkildi o sabah şirkette
7:19
büyük bir haber yayıldı şirket bir
7:22
yatırımcı tarafından tamamen satın
7:24
alınmıştı yeni patron kimse bilmiyordu
7:27
fısıltılar dolaşıyordu yeni patron gizli
7:30
bir kadınmış." dedi biri "kimse onu daha
7:32
önce görmemiş birçok çalışanı işten
7:35
çıkaracakmış." dedi bir diğeri kerem'in
7:39
içini bir huzursuzluk sardı son
7:41
zamanlarda şirketteki performansı da
7:44
düşmüştü artık kendini hiçbir işe
7:46
veremiyordu her sabah daha bitkin her
7:49
akşam daha suskun dönüyordu eve toplantı
7:52
günü belirlenmişti cuma sabahı saat 10
7:55
asurda tüm personel toplantı salonuna
7:58
çağrıldı kimse toplantının neden
8:01
yapıldığını bilmiyordu ama çoğunun
8:03
içinde tuhaf bir korku vardı şermin o
8:06
sabah Kerem'e sarılırken "Ne olursa
8:08
olsun ben hep yanındayım." dedi kerem
8:10
başını eğip sadece "Teşekkür ederim."
8:13
dedi ama sanki içinden bir şey geç
8:15
kaldın diye fısıldıyordu toplantı günü
8:18
geldiğinde herkes yerini aldı salon
8:20
sessizdi yeni patronun adı bile
8:23
açıklanmamıştı sadece kapının açılmasını
8:25
bekliyorlardı ve o kapı açıldı topuk
8:29
sesleri yankılandı salonda ardından
8:31
siyah şık bir elbise düzgün fönlenmiş
8:35
saçlar göz alıcı ama mesafeli bir duruş
8:38
ve bir çift tanıdık göz bu kadın Eliften
8:41
başkası değildi kerem salona giren o
8:44
kadını gördüğünde nefesi boğazında
8:46
düğümlendi o imkansız ihtimaldi o bitti
8:50
sandığı geçmişin ruhuydu ama hayır
8:53
karşısındaki kadının gözlerinde acı
8:55
yoktu ağlamamıştı o gözler yalvarmamıştı
8:59
çaresizliğe teslim olmamıştı bilakis
9:02
gözleri bir dağın zirvesine çıkan bir
9:04
kadının gözleriydi soğuk net ve gururlu
9:08
elif kürsüye yürüdü toplantı salonunda
9:11
bir tıkırtı bile duyulmuyordu herkes
9:14
nefesini tutmuştu elif mikrofonun başına
9:17
geldiğinde sesi tüm salona
9:19
yankılandı öncelikle hepiniz toplantıya
9:22
zamanında geldiğiniz için teşekkür
9:24
ederim ben Elif Gökçen artık bu şirketin
9:27
tek sahibiyim bir uğultu yayıldı salonun
9:30
içinde fısıltılar şaşkın bakışlar en çok
9:33
da Kerem ile Şermin'in yerle bir olan
9:36
gururu sessizce çöküp kalmıştı yerlerine
9:39
şermin'in elleri titriyordu kerem
9:41
gözlerini kaçırıyordu elif'in bakışları
9:44
ise tek bir yöne sabitti onlara Elif
9:46
konuşmaya devam etti bazılarınız
9:49
şirketin el değiştirmesinden rahatsız
9:52
olabilir bazılarınız kimin yönetici
9:54
olduğuyla değil yönetim tarzıyla
9:57
ilgilenir endişelenmeyin hepinizin
9:59
performansı değerlendirilecek liyakate
10:02
göre hareket edeceğim ama bazı kişiler
10:05
var ki onlara özel birkaç sözüm var bir
10:09
an durdu salondaki herkes o anın ne
10:11
kadar gergin olduğunu iliklerine kadar
10:14
hissetti yüzsüzlüğün terfi ettiği
10:16
yerlerde vicdan iflas eder dedi Elif
10:20
sonra doğrudan Kerem'e döndü kerem Bey
10:23
beni hatırladınız mı yoksa unuttunuz mu
10:26
hani şu büyüyle gözünüzün görmediği
10:28
kadın var ya salonda bir uğultu daha
10:31
kerem başını eğdi şermin nefes bile
10:35
alamıyordu elif kürsüden indi doğrudan
10:38
onların oturduğu sıraya yürüdü tüm
10:40
gözler üzerlerindeydi bir zamanlar beni
10:43
yok saydınız dedi beni aldattınız hor
10:46
gördünüz hatta siz Şermin Hanım evime
10:50
gelip çayımı içip benimle güldünüz aynı
10:53
gece kocamıma sarıldınız kerem kekeledi
10:56
elif lütfen bu bu şekilde olması
11:01
gerekmezdi elif hafifçe gülümsedi o
11:04
gülümseme bir kadının düştüğü yerden
11:06
doğrulurken geçirdiği tüm acıların
11:09
gölgesini taşıyordu "siz ne
11:11
düşündüğünüzü zannediyorsanız ben tam
11:14
tersini yaşadım." dedi "çünkü ben düştüm
11:16
hem de öyle bir düştüm ki bir daha ayağa
11:19
kalkamam sandım ama orada o çukurun
11:22
dibinde kimse bana el uzatmadı o yüzden
11:26
ellerimi kendim uzattım tırnaklarımla
11:28
kazıya kazıya çıktım siz her gece
11:31
yatakta birine sarılırken ben geceleri
11:33
ağlayarak sabahladım sonra bir sabah
11:36
kalktım ve karar verdim elif'in ses tonu
11:39
değişti artık içten güçlü kararlı bir
11:42
sesti bu beni sadece aldatmadınız beni
11:46
yok saydınız hayatımı varlığımı emeğimi
11:49
ama ben kendimi yeniden var ettim." Ve
11:52
herkesin duyamayacağı kadar düşük bir
11:54
sesle Kerem'e eğilip fısıldadı "ben seni
11:57
affettim." Ama asıl mesele şu: "Sen
11:59
kendini affedebilecek misin?" Ardından
12:02
tekrar tüm salona döndü bu şirkette
12:04
çalışmaya devam etmek isteyen herkes
12:07
performansını gösterecek kerem Bey ve
12:09
Şermin Hanım size gelince yüzünüz varsa
12:13
kalın ben size terfi veriyorum
12:16
salon bir an dondu sonra fısıltılar
12:20
şaşkınlık bir kısmı Elif'in büyüklüğüne
12:23
hayran kaldı bir kısmı intikamını nasıl
12:25
böyle soğukkanlı aldığını anlayamadı
12:28
kerem'in gözleri doldu o an Elif'in ne
12:30
kadar değiştiğini ne kadar büyüdüğünü ve
12:33
kendisinin ne kadar küçüldüğünü fark
12:35
etti elif o toplantıdan sonra odasına
12:38
çekildi kapıyı kapattığında aynanın
12:41
karşısına geçti gözlerini kapadı derin
12:45
bir nefes aldı o gece geçmişten gelen
12:48
bir gölge gibi çıkıp giden Elif gitmişti
12:50
artık bu kadın başka biriydi zira Elif
12:54
kaybolmamıştı yeniden doğmuştu elif
12:57
evliliği yıkıldıktan sonra bir gece
12:59
vakti valizini alıp çıktığında arkasında
13:02
sadece bir evliliği değil bir hayatı da
13:05
bırakmıştı elinde ne para vardı ne bir
13:08
dost ne de sığınabileceği bir aile
13:11
herkes Kerem'in tarafında olmuş onu
13:13
suçlamış adeta taşlamıştı sanki bir
13:16
kadın aldatıldığı için değil aldatılmayı
13:19
hak ettiği için terk edilmiş gibi küçük
13:21
bir şehir otogarında sabaha kadar oturdu
13:24
üzerindeki ince hırkayla titreyerek
13:26
sabahı bekledi o sabah doğan güneş Elif
13:30
için bir başlangıçtı sıfırın bile
13:33
altında bir yerden başlamıştı hayata
13:36
ankara'ya bir otobüs bileti aldı ne
13:38
yapacağını bilmiyordu ama şunu biliyordu
13:42
eski Elif ölmüştü yeni Elif küllerinden
13:45
doğacaktı ilk aylar kolay geçmedi bir
13:49
kadın sığınma evinde kalmaya başladı
13:51
temizlik işlerinde çalıştı hastanede
13:54
refakatçilik yaptı sokakta broşür
13:56
dağıttı bir yandan geceleri online
13:58
eğitimlere katıldı eski lise diplomasını
14:01
çıkarttı bilgisayar ve muhasebe
14:04
kurslarına yazıldı hayat ona tokat
14:07
üstüne tokat atarken o her tokadı bir
14:09
adım yukarıya çıkmak için kullandı sonra
14:12
bir gün bir girişimcilik seminerine denk
14:15
geldi ücretsizdi katıldı orada duyduğu
14:19
tek bir cümle hayatının akışını
14:22
değiştirdi en büyük imparatorluklar en
14:25
büyük yıkımların ardından kurulur o
14:27
günden sonra Elif'in gözü hiçbir şeyi
14:30
görmedi hedef belliydi ayakta kalmak
14:33
değil zirveye çıkmak ilk adım olarak
14:37
küçük çapta temizlik personeli hizmeti
14:39
veren bir aracı firma kurdu ilk başta
14:42
tek çalışanı kendisiydi sonra iki kişi
14:45
daha aldı yanına dürüst çalıştı işini
14:48
iyi yaptı özellikle çalışan kadınları
14:50
işe aldı hepsinin hikayesi Elif'inkine
14:53
benziyordu yavaş yavaş müşteri portföyü
14:56
genişledi ofisler evler küçük işletmeler
15:00
bir yıl sonra şirketine Gökçen Hizmet ve
15:03
Danışmanlık adını verdi o isim annesinin
15:07
kızlık soyadıydı çünkü Elif artık
15:09
soyadını da silmişti ne Kerem'in adını
15:12
ne geçmişin yükünü taşıyacaktı şirketine
15:16
bağlılığını artırmak için kadın
15:17
çalışanlarına ücretsiz kreş desteği
15:19
sundu çalışanlarına kar ortaklığı verdi
15:23
bu sayede herkes onun için değil onunla
15:25
birlikte çalıştı bir gün büyük bir
15:28
şirkete temizlik hizmeti verirken o
15:30
şirkette boşalan idari işler
15:32
koordinatörlüğü pozisyonu için
15:34
danışmanlık verdi orada fark edildi
15:37
akıllılığı disiplini güvenilirliği ile
15:41
başka bir yatırımcının dikkatini çekti
15:44
bu yatırımcı ona bir teklif sundu insan
15:47
kaynakları ve operasyon hizmetlerini dış
15:50
kaynakla yönetme sistemini kurarsan
15:52
yatırımcı olurum elif o sistemi kurdu
15:56
sadece iki yıl içinde kendi hizmet
15:58
firmasını üç ayrı sektöre yaydı temizlik
16:01
personel tedariği ve danışmanlık kendi
16:03
ofis binalarını kurdu bankalardan kredi
16:06
almadı kimseye borçlanmadı girişimcilik
16:09
ödülleri aldı televizyon programlarına
16:12
konuk oldu ama hiçbirine geçmişinden
16:14
bahsetmedi sadece bir defa bir gazeteci
16:17
ona bu kadar başarıyı nasıl başardınız
16:20
diye sorduğunda şöyle dedi: "Beni en çok
16:23
yıkan şey beni en çok büyüten şey oldu
16:26
yıkılmak korkutucu değil yerinden
16:28
kalkmamak korkutucu." Kerem ise tam
16:31
tersi bir yöne sürüklenmişti elif'le
16:33
boşandıktan sonra ilk birkaç ay
16:35
hayatının en keyifli dönemini yaşadığını
16:38
sanmıştı sherminle her akşam dışarı
16:40
çıkıyor kahkahalar atıyor özgür olduğunu
16:43
sanıyordu oysa özgürlük sorumsuzlukla
16:48
şermin evliliğin getirdiği samimiyeti
16:51
istemiyordu sadece zaferi kutlamak
16:53
istiyordu aradan 6 ay geçmeden her şey
16:57
monotonlaştı şermin her şeye karışıyor
17:00
kıskanıyor bağırıyor ağlıyordu kerem ne
17:03
zaman Elif'in yaptığı yemekleri
17:05
hatırlasa içinde tuhaf bir boşluk
17:07
hissediyordu sonra bir gün Elif'in eski
17:11
günlüğünü buldu karıştırdı o sayfalarda
17:14
bir kadının sessiz acıları vardı bu gece
17:17
yine yalnız uyuyorum ama uyanınca da
17:19
yanımda olmayacak." diye yazmıştı bir
17:22
satıra kerem o gece ağladı ilk defa
17:25
pişman oldu ama işten geçmişti elif
17:29
ortalarda yoktu ardından Şermin hamile
17:32
kaldı kerem evliliği düşünmeden ona
17:35
destek oldu belki çocuk işleri toparlar
17:38
dedi ama olmadı şermin daha hırçın daha
17:42
bencil olmuştu ilgiyi paylaşmak
17:45
istemiyordu kerem artık eve gelmek
17:48
istemez olmuştu içki alışkanlığı
17:50
edinmişti sabahları işe geç kalıyor
17:53
müdürlerinden azar işitiyordu bir sabah
17:56
aynaya baktığında saçlarının
17:58
beyazladığını fark etti oysa Elif'le
18:01
yaşadığı hayatta her sabah gülümseyerek
18:04
uyanırdı toplantıdan sonra Elif'in
18:08
sözleri bir bıçak gibi saplanmıştı
18:10
Kerem'e "ben seni affettim ama sen
18:13
kendini affedebilecek misin?" İçine
18:15
dönüp baktığında cevabı buldu "hayır
18:18
kendini affedemiyordu çünkü Elif'in
18:21
gidişiyle sadece bir kadını değil
18:23
aslında kendisini de kaybetmişti shermin
18:26
ise bambaşka bir yıkımın eşiğindeydi
18:29
patronu olarak karşısında duran Elif'in
18:31
gözleri onu gece gündüz izliyordu sanki
18:35
o gözlerde kendini çıplak çaresiz ve
18:37
suçlu hissediyordu her sabah şirkete
18:40
gelmek onun için bir cezaydı bir süre
18:43
sonra aynaya bakamaz oldu kerem ona
18:47
uzaklaşmıştı çocuk ağlıyor ev darmadağın
18:50
ruhu parçalanıyordu ve bir gün iş
18:53
çıkışında arabanın direksiyonuna oturdu
18:56
arkaya döndü çocuğuna baktı "ben kötü
18:59
bir insan mıyım?" dedi kendi kendine
19:02
ağladı ama içi rahatlamadı vicdan
19:05
dışarıya gözyaşıyla akmazdı o içeride
19:11
insanı elif şirketin başına geçtiğinden
19:14
beri çalışanlarla birebir
19:16
ilgileniyordu ilk toplantının ardından
19:19
bir sessizlik hakim olmuştu ofiste
19:22
herkes ne yapacağını bilemiyor göz
19:24
ucuyla Elif'in odasına bakıp geçiyordu
19:27
oysa Elif beklenmedik bir adım atmıştı
19:30
ilk haftasında departman toplantılarına
19:32
bizzat katılmış çalışanlarla tek tek
19:35
tanışmıştı güler yüzlüydü ama gözleri
19:38
donuktu kimse onun içinde kopan
19:40
fırtınaları göremiyordu kerem o ilk
19:43
toplantıdan sonra Elif'in yüzünü bir
19:46
türlü unutamamıştı ne zaman gözlerini
19:48
kapatsa Elif'in karşısına geçip "Ben
19:51
seni affettim ama sen kendini
19:54
affedebilecek misin?" dediği o an tekrar
19:56
tekrar aklında yankılanıyordu geceleri
19:59
uyuyamıyordu artık şermin'le aynı evde
20:02
nefes almak bile zordu çocuk ağladığında
20:05
içinden bir öfke patlıyordu sonra aynaya
20:08
bakıp utanıyordu kendinden elif'e
20:10
ulaşmaya çalıştı e-posta yazdı sonra
20:13
sildi not yazdı sonra yırttı ama bir
20:17
akşam cesaretini toplayıp Elif'in
20:19
ofisinin önüne kadar gitti parmakları
20:22
kapının tokmağına uzandı tam çalacaktı
20:27
çünkü Elif artık başka bir
20:30
dünyadaydı ve o dünya Kerem'in asla ait
20:33
olamayacağı kadar yüksekteydi şermin ise
20:38
yitiriyordu elif'in her sabah şirkete
20:41
gülümseyerek gelişi onun için bir
20:43
işkenceye dönüşmüştü elif'in zerafeti
20:47
ses tonundaki soğukkanlılık kendinden
20:49
emin adımları Şermin'in içindeki tüm
20:52
güvensizlikleri tokat gibi yüzüne
20:54
çarpıyordu bir sabah makyaj yaparken
20:58
yüzündeki çizgileri fark etti "bu kadın
21:01
beni çökertiyor" diye fısıldadı aynaya
21:04
kerem'le tartışmaları artmıştı kerem
21:06
geceleri eve geç geliyor sabahları
21:08
kahvaltı etmeden çıkıyordu çocukla
21:11
Şermin ilgileniyordu ama artık sabrı
21:13
tükenmişti içinden Elif'e kin
21:17
kusuyordu senin gibi bir kadın nasıl bu
21:20
kadar güçlü kalabilir diye haykırmak
21:22
istiyordu ama ağzından çıkabilen tek şey
21:26
boş bir nefesti bir gün Elif'in yanına
21:29
gitmeye karar verdi niyetini bilmiyordu
21:33
belki bir özür belki bir göz dağı belki
21:36
de sadece ben buradayım." diyebilmekti
21:38
derdi ofise girdi elif yerinden bile
21:41
kalkmadı gözlüğünü çıkardı başını
21:44
kaldırdı göz göze geldiler "ne
21:46
istiyorsun Şermin?" dedi Elif ses tonu
21:49
ne öfkeli ne dostaydı şermin yutkundu
21:52
yıllardır içini kemiren kelimeler
21:55
boğazında düğüm oldu "bilmiyorum." dedi
21:58
"galiba sadece özür dilemek istedim."
22:02
Elif gözlerini kaçırmadan baktı ona
22:04
"özur mü insan önce kendine ihanet eder
22:07
sonra başkalarına sen en çok kendine
22:09
zarar verdin o yüzden seni
22:11
affetmeyeceğim ama seni anlamaya
22:13
çalışacağım shermy'nin gözleri doldu
22:16
senin gibi güçlü olamadım." dedi
22:18
titreyen sesle "güç dediğin şey acıdan
22:22
yapılır benim acım senin mutluluğundu
22:25
şimdi senin acın da benim suskunluğum."
22:27
dedi Elif şermin ayakta duramıyordu
22:31
dizleri titredi ağlayarak çıktı odadan
22:34
kerem Elif'in her geçen gün daha da
22:36
büyüdüğünü kendisininse gün geçtikçe
22:38
küçüldüğünü fark ettikçe içine kapanmaya
22:41
başladı artık şirkette kimse onunla
22:44
yakınlık kurmuyordu elif'in gelişiyle
22:47
birlikte departmanlarda hem verim hem
22:49
motivasyon artmıştı herkes onu seviyordu
22:52
herkes ondan başka bir akşam Elif'e bir
22:56
mesaj attı bir kahve içsek sadece
22:59
konuşmak için seni yargılamadan kendimi
23:02
savunmadan sadece dinlemek için elif üç
23:06
kelimeyile cevap verdi artık susmayı
23:08
seçiyorum kerem telefonu elinden düşürdü
23:12
artık hiç kimse hiçbir şey onu geri
23:15
getiremezdi elif ise geceleri yıldızlara
23:17
bakıyor içinden bir dua
23:20
mırıldanıyordu allah'ım beni öyle biri
23:23
yap ki kimseye kin duymadan
23:25
yaşayabileyim o başarmıştı acının
23:28
içinden geçip kalbini büyütmüştü ama
23:31
hala içinde ince bir sızı vardı bir
23:34
kadın olarak hor görülmenin aldatılmanın
23:37
yargılanmanın izi kolay silinmiyordu
23:40
ancak en önemlisi Elif artık geçmişiyle
23:43
değil geleceğiyle anılmak istiyordu ve
23:47
Kader hala son kozunu oynamamıştı elif
23:51
sabahine erken gelmişti penceresinden
23:54
kente bakarken bir yandan çantasından
23:56
çıkardığı eski bir kolyeyi avuçlarının
23:59
içine almıştı bu kolye Kerem'in ona
24:02
yıllar önce evlenme yıldönümünde hediye
24:04
ettiği kolyeydi her şeyin başladığı her
24:07
şeyin bittiği gündü sanki o gün elif
24:09
kolyeyi sıkıca tutarken gözleri doldu
24:12
ama ağlamadı o gün şirkette önemli bir
24:14
açıklama yapacağını duyurmuştu bütün
24:17
çalışanlar toplantı salonunda
24:18
toplanmıştı herkes merak içindeydi kerem
24:21
ve Şermin de ön sıralardaydı sessizlerdi
24:25
sanki içlerine doğmuştu bir şeyler
24:27
özellikle Kerem Elif'in yüzüne bile
24:30
bakamıyordu elif kürsüye çıktı siyah
24:33
sade bir elbise giymişti saçları
24:35
topluydu gözleri her zamankinden daha
24:38
parlak ama daha sertti derin bir nefes
24:41
aldı ve konuşmaya başladı hayat bize her
24:44
zaman adil davranmaz bazen sevdiğiniz
24:47
insanlar bir yabancıya dönüşür bazen
24:50
güven dediğiniz şey bir mektubun içinde
24:53
paramparça olur ve bazen en çok
24:56
güvendiğiniz kişi en büyük yıkımınız
24:59
olur gözlerini Kerem'e çevirmeden devam
25:02
etti ben bu şirketi kurarken yalnızdım
25:05
param yoktu destekçim yoktu ama inancım
25:07
vardı bana yapılan her haksızlık her
25:10
küçümseme her ihanet beni büyüttü şimdi
25:14
sizlerle bu yolculuğun sonuna geldiğimi
25:16
söylemek için buradayım salonda bir
25:19
uğultu yükseldi elif elini kaldırarak
25:22
susturdu bugün itibariyle şirketi
25:24
devrediyorum tüm hisselerimi hayır
25:27
kurumlarına bağışlıyorum bundan sonra
25:29
bambaşka bir hayata başlıyorum ama
25:32
gitmeden önce son bir teşekkürüm var ilk
25:35
kez gözlerini Kerem'e
25:37
dikti teşekkür ederim Kerem çünkü beni
25:40
yıktığın gün beni inşa ettiğin gündü
25:43
çünkü seni affetmek en büyük
25:45
özgürlüğümdü ardından Şermine döndü
25:48
ve sana seni suçlamak yerine anlamayı
25:52
seçtim ama hayat seni nasıl
25:54
cezalandıracağını zaten biliyor şermin
25:57
başını öne eğdi kerem ise kaskatı
25:59
kesilmişti elif kürsüden indi salondan
26:02
ağır adımlarla çıktı o an salonda ölüm
26:05
sessizliği vardı arkasından kimse
26:08
konuşamadı kapı kapanırken herkes onun
26:11
ayak seslerini duydu sanki bir kadının
26:14
değil bir devrin gidişiydi o aylar geçti
26:17
kerem şirketten ayrıldı bir süre işsiz
26:19
kaldı sonra düşük maaşlı bir işe girdi
26:22
shermin'le ilişkileri bozuldu aralarında
26:25
sürekli kavgalar çıkıyordu en sonunda
26:27
çocuklarıyla birlikte Şermin başka bir
26:30
şehre taşındı kerem yalnız kaldı kimi
26:33
zaman Elif'e mektuplar yazdı gönderemedi
26:36
kimi zaman onun izini bulmaya çalıştı
26:38
ama Elif adeta buhar olmuştu bir yıl
26:41
sonra bir yardım kuruluşunun tanıtım
26:44
gecesinde Elif sahneye çıktı artık
26:46
farklı bir isimle tanınıyordu
26:48
türkiye'nin en etkili kadın
26:50
figürlerinden biri olmuştu hayır işleri
26:53
kadın istihdamı ve güçlendirme
26:55
projeleriyle ülkenin gündemine oturmuştu
26:57
yanında genç bir kadın konuşmacı vardı
27:00
mikrofonu alıp şöyle dedi: "Bu dünyada
27:02
bazı kadınlar vardır onlar sadece kendi
27:05
yaralarını sarmaz başkalarının da ilacı
27:08
olurlar elif Hanım benim kahramanım oldu
27:11
o olmasaydı ben hala şiddet gördüğüm o
27:14
evde çaresiz kalacaktım elif
27:17
gözyaşlarını saklamadı bu kez salondaki
27:20
herkes ayağa kalkarak onu alkışladı o
27:23
gece Elif sadece geçmişine değil
27:25
geleceğine de son noktayı koydu ve son
27:27
bir not kerem bir gün posta kutusunda
27:30
isimsiz bir zarf buldu içinde sadece bir
27:33
kağıt parçası vardı üzerinde tek bir
27:35
cümle yazıyordu bazı kapılar sonsuza dek
27:38
kapanır Kerem içeri girebilmek için
27:40
değil çıkmak için çırpınacaksın kerem o
27:43
gün saatlerce ağladı ama Elif'in adını
27:46
artık kimse ağzına almaz olmuştu çünkü
27:49
Elif sadece bir kadın değil bir efsaneye