Görevdeyken İhanete Uğradı ve Kızının Kimden Olduğunu Asla Öğrenemedi (Gerçek Hikaye)
Apr 19, 2025
Yaşanmış Gerçek Hikayeler kanalına hoş geldiniz! Gerçek hayatın içinden gerçek hikayeler, yaşanmış hikayeler, ilginç hikayeler, gizemli hikayeler, duygusal hikayeler, korku hikayeleri ve ibretlik hikayeler ile dolu bir dünyaya adım atın! Bu kanalda, yaşanmış olaylardan alınan dersler, sıra dışı hikayeler ve şok edici gerçekler sizi bekliyor. Başarı hikayeleri, hayatta kalma mücadeleleri ve motivasyon dolu anlar ilham verirken, trajik aşk hikayeleri ve dram dolu hayat öyküleri yüreğinize dokunacak.
Gerilim ve korku sevenler için paranormal hikayeler, cin hikayeleri ve esrarengiz olaylarla dolu tüyler ürperten anlar sizi bekliyor! Gizemli vakalar, doğaüstü olaylar ve akıl almaz gerçekler, bilinmeyene olan merakınızı körükleyecek.
Ayrıca, dedektif hikayeleri, alternatif tarih olayları, psikolojik gerilim hikayeleri ve gizemli dostluk öyküleriyle de sürükleyici bir maceraya hazır olun. Gerçek dünyada yaşanmış gizemli olaylar ve inanılması zor ama gerçek hikayeler her hafta bu kanalda!
Eğer bilim kurgu, fantastik hikayeler ve mitolojik olaylar ilginizi çekiyorsa, efsaneler ve mitolojik canavarlar ile dolu bir dünyaya kapı aralayabilirsiniz.
Bunların yanı sıra, eğlenceli anılar, komik hikayeler ve kültürel öyküler yüzünüzde bir tebessüm bırakacak. Macera ve kahramanlık hikayeleri, sürükleyici kaçış öyküleri ve aksiyon dolu olaylar ise heyecan arayanları bekliyor!
Şehir efsaneleri, tarihten ilginç olaylar, trajik geçmiş hikayeleri ve şok edici gerçeklerle zaman yolculuğuna çıkmaya ne dersiniz?
📌 Gerçek hikayelerin izini sürmek için kanala abone olun ve bildirimleri açın!
📩 İletişim & İş Birlikleri: [email protected]
🎥 Kullanılan Kaynaklar ve Atıflar:
Stock Görseller & Videolar:
Pexels - https://www.pexels.com/
Show More Show Less View Video Transcript
0:00
genç kadın annesinin eski valizinde
0:02
bulduğu bir ultrason fotoğrafının
0:04
arkasında yazan notu okuduğunda hayatı
0:07
altüst oldu bu fotoğraf sadece bizim
0:09
sırrımız onun asla bilmemesi gerek
0:12
altında imza yoktu ama yazıyı tanıyordu
0:16
dedesi Richard'ın el yazısıydı pasifik
0:18
kıyılarında sabah yosun kokusunu
0:21
rüzgarla karaya taşıyordu emily annesi
0:24
Laura ile birlikte kaldıkları eski evin
0:26
arka bahçesinde kitap okuyordu ama o
0:29
sabah ne kitabın sayfaları anlamlıydı ne
0:32
de rüzgarın esintisi huzur veriyordu
0:34
çünkü Emily'nin içini kemiren bir his
0:36
vardı aylar önce babası olarak bildiği
0:40
yıllardır deniz piyadesi olarak görev
0:42
yapan adamın ölüm haberini almışlardı
0:45
annesi günlerce ağlamış dedesi Richard
0:47
ise sessizliğe gömülmüştü ama bu
0:50
sessizlik Emily'nin kulağında çınlayan
0:53
bir çığlık gibiydi küçüklüğünden beri
0:56
ailesindeki bazı şeyler ona hep tuhaf
0:59
gelmişti annesi ile dedesi arasındaki
1:02
garip yakınlık yıllar geçtikçe daha da
1:04
belirginleşmişti bu bağ yalnızca ailevi
1:07
bir sıcaklık değil sanki aralarında
1:10
geçmişten kalma bir sır gibiydi o sabah
1:13
Emily çatı katında eski eşyaları
1:15
karıştırırken tozlu bir valizin içinde
1:18
zarif bir kutu buldu kutunun içinden bir
1:21
ultrason fotoğrafı çıktı fotoğrafın
1:24
arkasında yazan cümle ise yüreğini delip
1:26
geçti bu fotoğraf sadece bizim sırrımız
1:29
onun asla bilmemesi gerek yazıyı
1:32
tanıyordu dedesi Richard'ın el yazısıydı
1:35
fotoğrafı titreyen elleriyle çantasına
1:38
koydu o akşam annesiyle dedesi her
1:40
zamanki gibi salonda birlikte oturacaktı
1:43
emily yıllar sonra ilk kez onları
1:45
gizlice dinlemeye kararlıydı kapının
1:48
aralığından gelen konuşmalar içini
1:50
yakmaya başlamıştı "bazen düşünüyorum
1:53
da" dedi Laura "bunu nasıl başardım
1:55
bilmiyorum onun babasından hamile kaldım
1:59
ama doğan çocuğu ona kendi evladıymış
2:02
gibi gösterdim." Richard başını eğdi
2:05
oğluma bunu yaptık ama elimizden ne
2:07
gelirdi Laura sen yalnızdın ben de her
2:10
şey kendiliğinden gelişti her şey
2:13
kendiliğinden gelişmedi dedi Laura biz
2:15
onu aldattık hem de en ağır şekilde
2:18
emily artık duyamıyordu kulakları
2:21
uğuldamaya başlamıştı onca yıl babası
2:23
sandığı adam aslında abisiydi annesi
2:27
onun dedesiyle birlikte olmuş ve
2:30
Emily'yi doğurmuştu emily'nin gerçek
2:32
babası dedesi sandığı adamdı annesi ise
2:36
bu korkunç sırrı yıllarca saklamıştı
2:39
artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı
2:41
emily'nin içindeki dünya yıkılmıştı ama
2:44
o yıkıntının altından yükselen tek şey
2:46
vardı öfke emily o gece boyunca
2:50
gözlerini tavana dikmiş halde yattı
2:52
yatağı sanki buz kesmişti tüm hayatı
2:55
yalandan ibaretti babam dediği adam
2:59
meğer abisiymiş gerçek babası ise dedesi
3:02
sandığı adamdı annesi ise bu korkunç
3:05
sırrın mimarıydı gözyaşları sessizce
3:09
yanaklarından süzüldü ama bu gözyaşları
3:12
acıdan çok öfkeyi taşıyordu derisinin
3:15
altında bir şeyler kaynıyordu artık bu
3:18
kadar büyük bir ihaneti sessizlikle
3:21
geçiştiremezdi sabah olduğunda ev
3:24
sessizdi annesi kahve yaparken dedesi
3:27
mutfak masasındaydı emily hiçbir şey
3:30
olmamış gibi merdivenlerden indi
3:32
gözlerinin altı morarmıştı ama
3:34
gülümsemeye çalıştı gözleri doğrudan
3:37
annesinin gözlerine takıldı la kızının
3:40
bakışlarındaki karanlığı hemen fark etti
3:43
ama konuyu açmaya cesaret edemedi "bugün
3:46
biraz dışarı çıkacağım kafamı toparlamam
3:48
lazım." dedi Emily annesi başını salladı
3:52
"dikkatli ol." Emily evden çıkınca ilk
3:55
iş olarak sahile gitti ayakkabılarını
3:57
çıkarıp kumsalda yürümeye başladı
3:59
dalgalar ayak bileklerine çarpıyor
4:02
denizin serinliği içini biraz olsun
4:04
dindiriyordu cebinden ultrason
4:06
fotoğrafını çıkardı kumların üzerine
4:09
oturdu fotoğrafa baktı "bu benim." dedi
4:12
kendi kendine "ama hiçbir şey benim
4:15
değilmiş." Telefonunu çıkardı babası
4:18
olarak bildiği ama aslında abisi olan
4:21
adama yazmak üzere parmakları ekrana
4:23
uzandı ama yazamadı zaten yazsa da cevap
4:27
alamayacaktı çünkü adam 3 ay önce
4:29
görevde hayatını kaybetmişti bunu
4:31
düşündükçe boğazı düğümlendi adam hayatı
4:34
boyunca gururla ailesine hizmet etmişti
4:37
ama bilmeden en büyük ihaneti yaşamıştı
4:41
ölmeden önce bir mektup bile bırakmıştı
4:43
Emili'ye cüzdanına katlayıp koyduğu o
4:46
mektubu tekrar okudu "canım kızım hayat
4:50
seni nereye savurursa savursun sakın kim
4:53
olduğunu unutma biz güçlü bir aileyiz
4:56
seni her zaman koruyacağım kalbinde bir
4:58
yer ayır bana daima senin yanında
5:01
olacağım." Emily mektubu ellerinde
5:04
buruşturdu "sen benim abimsin ve seni
5:07
asla koruyamadım." dedi gözyaşlarını
5:09
sildi o anda içinde bir karar doğdu bu
5:13
yalanlarla yaşamayacaktı bu iğrenç
5:15
gerçeği yapanlar bedel ödeyecekti o
5:18
akşam eve döndüğünde gözleri karanlıkla
5:20
parlıyordu annesi salonda televizyon
5:23
izliyordu dedesi balkondaydı emily
5:26
odasına çıkıp bilgisayarını açtı özel
5:29
yat kiralama diye arattı deniz onun
5:32
planının parçası olacaktı onların
5:34
yıllarca sakladığı sır artık okyanusun
5:37
en derin yerinde sonsuza dek
5:39
gömülecekti ertesi sabah kahvaltı
5:42
sırasında sesi titremeyen bir sesle
5:45
konuştu "sizin için bir sürprizim var
5:47
bir tatil planladım biraz uzaklaşmak
5:50
hepimize iyi gelir annesi başını
5:52
kaldırdı gerçekten mi ne güzel bir
5:55
düşünce dedesi gülümsedi ne zaman
5:57
gidiyoruz yarın sabah dedi Emily
6:00
valizlerinizi hazırlayın gidiyoruz o
6:03
gece Emily odasında tek başına oturdu
6:07
haritada planladığı güzergahı bir kez
6:09
daha kontrol etti tekne onları okyanusun
6:13
ortasına götürecekti orada yalnız
6:15
kalacaklardı
6:17
ve orada her şey bitecekti gün henüz
6:21
ağırmamıştı emily valizini sürükleyerek
6:23
evin önüne çıktı annesi Laura hafif bir
6:27
makyaj yapmıştı gözlerinde ilk kez uzun
6:30
zamandır görülmeyen bir neşe vardı
6:32
dedesi Richard ise eski ama temiz bir
6:35
keten gömlek giymişti arabaya binmeden
6:38
önce Emily'ye döndü ve
6:41
gülümsedi bu sürpriz tatil için teşekkür
6:43
ederim tatlım emily başını salladı
6:47
gözlerinde ne bir parıltı vardı ne de
6:49
bir cevap sadece boşluk içinde taşıdığı
6:53
fırtına her geçen saat daha da büyüyordu
6:56
liman sessizdi sabahın erken saatlerinde
6:59
marinaaki tekneler uykudaydı sanki emily
7:03
önceden kiraladığı özel tekneye onları
7:05
götürdü tekne orta boyluydu dışarıdan
7:08
sıradan bir gezi teknesi gibi
7:10
görünüyordu ama donanımı güçlüydü kaptan
7:14
görünmüyordu çünkü bu özel bir
7:16
kiralamaydı kullanım tamamen onlara
7:18
bırakılmıştı emily daha önce gizlice
7:21
birkaç kez eğitmen eşliğinde tekne
7:23
kullanmayı öğrenmişti bunu sırf bugün
7:25
için yapmıştı denize açıldıklarında
7:29
annesi teknenin ön kısmında güneşlenmeye
7:31
başladı richard ise dümenin yakınında
7:34
oturdu emily göz ucuyla ikisini
7:37
izliyordu sessizlik içindeki tüm sesleri
7:41
daha çok ortaya
7:42
çıkarıyordu her şey yolunda mı dedi
7:45
dedesi emily başını çevirmeden
7:48
"Elbette." dedi laura arkadan seslendi
7:51
"bu gerçekten çok iyi geldi o kadar uzun
7:54
zamandır nefes almamışım ki belki de bu
7:57
yolculuk bizim için bir başlangıç olur."
7:59
Emili içinden bitiş olacak." diye
8:03
geçirdi sırtındaki yük denizin ortasında
8:06
biraz hafiflemiş gibiydi ama bu geçici
8:08
bir histi asıl yük o ikisinin taşıması
8:11
gereken bir yük olmalıydı ama yıllarca
8:14
bu sırrı saklayarak en büyük suçu
8:17
işlemişlerdi emily onların başlarını
8:19
okşamak yerine onları okyanusun
8:21
sessizliğine teslim etmeye kararlıydı
8:24
saatler geçmişti ufuk çizgisi kaybolmuş
8:28
sadece mavi bir boşluk kalmıştı tekne
8:31
planladığı koordinatlara ulaşmıştı bu
8:33
bölge genelde gemi trafiğinden uzaktı
8:36
iletişim de zayıftı her şey hazırdı
8:39
emili dümeni sabitledi ardından aşağıya
8:43
makine dairesine indi küçük ama etkili
8:45
bir patlayıcıyı yerleştirdiği bölgeyi
8:47
kontrol etti bu düzeneği kendisi
8:50
hazırlamamıştı parasıyla sessiz ve şüphe
8:53
çekmeyecek birinden temin etmişti
8:55
uzaktan tetikleyiciyi cebine koydu ve
8:58
Güverte'ye geri döndü laura denize doğru
9:01
bakıyordu emily dedi seninle gurur
9:04
duyardı adam her zaman senin yanında
9:07
olurdu emily annesinin arkasından
9:10
yaklaştı o senin oğlundu laora bir an
9:13
duraksadı başını çevirdi gözleri
9:16
Emily'nin gözleriyle buluştu ne demek
9:18
istedin emily gözlerini kaçırmadı o
9:21
senin oğlundu ben ise babam olarak onu
9:24
sandım ama sen beni onun kardeşi olarak
9:27
doğurdun laura'nın yüzü bir anda
9:29
bembeyaz oldu dudakları titredi sen
9:32
nereden öğrendin bunu emily'nin gözleri
9:34
yaşarmıştı ama sesi sakin kaldı
9:37
sakladığınız her şeyi biliyorum artık
9:40
çok geç bu tatil sizin cennetinize
9:43
dönüşmeyecek dedesi olduğu yerde dona
9:46
kaldı emily lütfen bunu yapma biz hata
9:50
yaptık ama Emily cebindeki uzaktan
9:53
kumandayı çıkardı kırmızı ışığı yanıp
9:56
sönüyordu bir adım geri attı babanı
9:59
okyanusa gömdünüz ben de sizi ve düğmeye
10:02
bastı büyük bir patlama olmadı ama
10:05
teknenin altı bir anda çatladı su motor
10:07
dairesine dolmaya başladı tekne sarsıldı
10:10
panik içinde bağırışlar yükseldi emily
10:13
yedek botun bulunduğu küçük bölmeye
10:15
geçti içindeki can yeleğini giydi ve
10:18
motoru çalıştırdı arkasında annesinin
10:20
çığlığı dedesinin yardım çağrısı
10:22
yankılanıyordu ama Emily dönüp bakmadı
10:25
bot uzaklaştıkça teknenin gövdesi suya
10:28
gömülüyordu bir daha yüzeye
10:30
çıkmayacakları o an intikamın
10:32
sessizliğine gömülüyordu emily motorlu
10:35
botun içinde yalnızdı geriye yalnızca
10:38
çığlıkların son yankısı ve suların
10:40
yuttuğu sessizlik kalmıştı ufuk çizgisi
10:44
bulanıktı ne gökyüzü ne deniz ona yön
10:47
gösteriyordu artık her şeyin bittiğini
10:49
düşünüyordu ama aslında bu sadece
10:52
başlangıçtı bot kiraladığı özel teknenin
10:55
bağlı olduğu marinaya birkaç saat içinde
10:57
ulaştı yorgundu ama sessizdi yüzünde
11:01
panik yoktu elinde sımsıkı tuttuğu tek
11:03
şey annesinin ona küçükken hediye ettiği
11:06
eski bir kolyeydi içinde hiçbir anısı
11:09
kalmayan bir çocukluğun sembolü
11:12
istasyona vardığında görevli kadına
11:14
başıyla selam verdi teknik bir arıza
11:18
oldu." dedi "dışarıda kalmak zorunda
11:21
kaldım şanslıyım ki geri dönebildim."
11:24
Görevli hiçbir şeyin farkında değildi
11:27
gülümsedi birkaç resmi prosedürü
11:30
tamamladı ve Emily'ye iyi günler diledi
11:33
her şey bu kadar kolay olmamalıydı ama
11:36
dünya böyleydi gerçeği bilen öldüğünde
11:39
yalanlar hayatını sürdürüyordu emily eve
11:42
dönmedi havaalanına gitti ne arayan
11:45
vardı ne de soran onların ölümü kimseyi
11:48
şaşırtmayacaktı çünkü tatile çıkmışlardı
11:51
ve geri dönmemeleri sadece talihsiz bir
11:54
kaza olarak kayıtlara geçecekti uçuşunu
11:57
alırken içini garip bir huzursuzluk
11:59
kapladı elindeki bilet okyanusun öbür
12:02
tarafına doğduğunu sandığı yere değil
12:05
ait olduğu yere götürüyordu onu ama
12:07
orada da huzur bulup bulamayacağı
12:10
belirsizdi pasaport kontrolünde sıra
12:12
beklerken önündeki küçük çocuğun oyuncak
12:15
denizci bebeğine gözü takıldı bebek mavi
12:18
üniforma giymişti emili başını çevirdi
12:20
boğazındaki düğüm bir anda sıkılaştı o
12:23
adam hayatının merkezine koyduğu gerçek
12:25
babası sandığı "Meğer o sadece bir
12:28
kurbandı kardeşi ve asla bir baba
12:30
olmayacak kadar genç ölmüştü uçak
12:33
havalanırken gözlerini kapadı
12:36
kulaklarında hala o patlama öncesi
12:38
sessizlik vardı suyun tekneyi yavaşça
12:41
yutarken çıkardığı boğuk ses son kez
12:44
arkaya bakmadığını hatırladı belki de bu
12:46
yüzden pişmanlık duyuyordu emily kendine
12:50
yeni bir kimlik yaratmak üzereydi
12:52
amerika'ya vardığında önce kısa süreli
12:54
bir otelde kalmaya karar verdi eski
12:57
adresine dönmek istemiyordu çünkü orası
13:00
da artık yalanların çürümüş duvarlarıydı
13:03
annesi ona babasının görevdeyken
13:05
hayatını feda ettiğini söylemişti ama
13:08
aslında o hayatını feda eden kişi
13:11
ihanete uğrayan bir oğuldu
13:14
bir hafta boyunca hiç kimseyle konuşmadı
13:17
sadece otel odasında tek başına kaldı
13:20
okyanus kıyısında bir akşam sessizce
13:22
sahile indi ay ışığı denizin üzerine
13:26
yansıyordu o an yüzünde ilk kez gerçek
13:29
bir duygu belirdi ne mutluluktu ne de
13:32
rahatlama saf bir acıydı bir kızın
13:35
annesi tarafından kandırılmasının ve bir
13:38
adamın oğlunu karanlık bir sırla yok
13:40
etmesinin getirdiği o dayanılmaz ağırlık
13:43
cebinden kolyeyi çıkardı zinciri tutarak
13:47
denize doğru fırlattı kolyenin suya
13:50
çarpma sesi gökyüzündeki yıldızların
13:52
bile irkileceği kadar keskindi artık
13:55
geçmişi geride bırakmıştı ama vicdanın
13:58
sesi hiçbir zaman okyanus kadar sessiz
14:01
değildi emily Amerika'ya döndüğünde her
14:04
şeyin bittiğini
14:05
düşünüyordu okyanus bir mezar olmuş
14:08
annesi ve gerçek babası denizin dibine
14:10
gömülmüştü gerçek artık kimsenin
14:13
bilmediği bir sırdı ama geçmiş öyle
14:16
kolayca unutmazdı hele ki bu kadar
14:18
kanlıysa otel odasında geçirdiği ikinci
14:21
haftada kapının altından bir not atıldı
14:24
senin kim olduğunu biliyorum emily'nin
14:27
eli titredi notu defalarca okudu harfler
14:30
makineyle yazılmış gibiydi altında imza
14:33
yoktu ne bir isim ne de bir işaret ama
14:36
not Emily'nin sessizce sürdüğü yeni
14:38
hayatına çivi gibi çakılmıştı camdan
14:40
dışarı baktı sokakta kimse yoktu ama bir
14:43
şey ya da biri onu izliyordu bir gün
14:46
sonra kaldığı otelin resepsiyonuna bir
14:49
paket bırakıldı emily ismini vermeden
14:52
alınan pakette annesiyle dedesinin
14:54
gençlik fotoğrafı vardı
14:57
arka yüzüne kurşun kalemle şu yazılmıştı
15:00
ihanetin başladığı yerde intikam asla
15:03
tamamlanmaz artık Emily yalnız değildi
15:06
kendi kurduğu karanlık planın başka biri
15:08
tarafından da izlendiğini biliyordu biri
15:11
daha geçmişi biliyordu ve bu kişi onu
15:13
susturmaya değil hesap sormaya geliyordu
15:17
emily paketi aldı hemen dışarı çıktı
15:20
otelden çıkarken resepsiyondaki kadına
15:23
dönüp yeni bir otele geçiyorum adımı
15:26
herhangi biri sorarsa kaldığımı
15:28
söylemeyin." dedi kadın başını salladı
15:31
ama Emily'nin gözlerinde yanan paniği
15:33
fark etti emily ertesi sabah gizlice bir
15:37
araç kiraladı şehir dışına çıkmak
15:39
istiyordu kimsenin onu bulamayacağı bir
15:42
yere ama daha otoyola bile çıkamadan
15:45
dikiz aynasında bir motosikletin onu
15:47
takip ettiğini fark etti iki saat süren
15:50
kaçıştan sonra şehirden uzak terk
15:52
edilmiş bir benzin istasyonunda durdu
15:55
telefonunu parçaladı cüzdanındaki tüm
15:57
kartları yol kenarına fırlattı kimliğini
16:00
sıfırlamak istiyordu ama o geldi
16:03
motosikletin motor sesi sustuğunda siyah
16:06
deri montlu biri yaklaştı emily arabanın
16:09
içinde oturuyordu adam camı tıklattı
16:12
yavaşça indi elinde bir dosya vardı "sen
16:15
misin?" dedi Emiliy gözleri karanlıktı
16:18
adam başını salladı "onların oğluyum ya
16:21
da senin deyiminle yok sayılmış bir
16:23
hatıra emily'nin gözleri büyüdü nasıl
16:27
sen sen kimsin adam dosyayı açtı içinde
16:31
eski bir mektup vardı emili mektubu
16:33
tanıdı bu mektubu annesi yazmıştı ama
16:36
asla ona göndermemişti annenin başka bir
16:39
çocuğu daha vardı senden önce ve benden
16:42
sonra kimseye anlatmadı ben gerçeği
16:45
öğrendim ve seni takip ettim çünkü sen
16:48
bizim gibi olmayan tek kişisin çünkü sen
16:51
öldürdün emily'nin sesi donuktu onlar
16:54
ihanet etti adam güldü hepimiz ettik ama
16:58
sen mezar kazdın ikisi o gün orada
17:01
saatlerce konuştu konuşmalar tehdit
17:04
değil itiraf doluydu acının kardeşliği
17:07
gibiydi aralarındaki bağ fakat Emily
17:10
onunla kalmak istemedi "beni unut." dedi
17:13
"ben geçmişi gömdüm adam "O geçmiş geri
17:16
gelir bir gün belki seninle belki senden
17:20
sonra." dedi emily yürüyerek uzaklaştı
17:23
adam ona dokunmadı sadece izledi o gece
17:27
Emily tanımadığı bir kasabada ucuz bir
17:29
motele yerleşti kapısını kilitledi
17:32
pencereleri kapattı gecenin
17:34
sessizliğinde sadece kalbinin atışını
17:36
duyuyordu ama artık şunu biliyordu
17:39
geçmiş ölmüyordu ve intikam bazen
17:42
yalnızca bir başlangıçtı emily kendini
17:45
bir uçurumun kenarında hissediyordu ne
17:48
geriye dönebilecek gücü vardı ne de
17:50
ileriye gidecek bir yön annesi ölmüştü
17:53
gerçek babası da ölmüştü babası sandığı
17:56
kişi ise aslında abisiydi ve şimdi
17:59
annesinin geçmişten gelen bir çocuğu
18:02
daha vardı karanlık bir gölge gibi
18:05
hayatına sızan kimliğini sorgulamasına
18:07
neden olan bir yabancı emily bir sabah
18:11
gözlerini açtığında otel odasının
18:13
karşısındaki aynaya baktı kendisini
18:16
tanımıyordu artık gözlerindeki öfke
18:19
yerini korkuya ardından da boşluğa
18:21
bırakmıştı sanki okyanusun dibine sadece
18:25
annesiyle babasını değil kendi benliğini
18:27
de gömmüştü ama intikamla açılan kapılar
18:31
asla sadece intikamla kapanmazdı 3 hafta
18:34
sonra federal ajanlar kaldığı motelin
18:36
önünde belirdi sessizce içeri girdiler
18:40
emily yatağının ucunda oturmuş
18:42
bekliyordu kaçmadı direnmedi sadece
18:45
elindeki eski bir fotoğrafı yere bıraktı
18:48
fotoğrafta bir adam bir kadın ve küçük
18:51
bir çocuk vardı gülümsemenin ardında
18:53
ölümler vardı yalanlar ihanetler ve
18:57
saklanan bir hayat
18:59
emily gözaltına alınırken ağlamadı ama
19:02
içinden bir ses bu hikayenin burada
19:04
bitmeyeceğini fısıldıyordu aylar geçti
19:08
emily mahkemede konuşmayı reddetti
19:10
avukatları savunma yapmaya çalıştı ama
19:12
Emily hep sessiz kaldı sadece bir kez
19:15
konuştu o da yargıcın neden yaptığını
19:18
sorması üzerineydi çünkü o adam hayatını
19:22
ülkesine adamıştı uzaklarda yalnız bir
19:25
şekilde öldü ve o öldüğünde arkasında
19:27
bıraktıkları onu sırtından
19:30
bıçaklıyordu ben sadece bıçağı geri
19:32
çektim okyanus onun için mezar olmuştu
19:35
ben o mezarı adil hale
19:37
getirdim salonda derin bir sessizlik
19:40
oldu jüri üyeleri başlarını eğdi
19:43
bazıları gözyaşlarını tutamadı emili
19:46
müebbet hapis cezası aldı ama kimse onun
19:49
suçlu olup olmadığından emin değildi suç
19:53
bazen sadece bir karar değil bir sonuçtu
19:56
yıllar sonra Emili hücresindeki ranzada
19:59
otururken gardiyan kapıyı açtı
20:02
ziyaretçim var." dedi emili ayağa kalktı
20:05
kimse onu ziyaret etmezdi ama gelen kişi
20:07
tanıdık bir gölgeydi siyah ceketli
20:10
gözleri çelik gibi soğuk motosikletli
20:12
adamdı annesinin diğer oğlu yani
20:15
Emily'nin aslında yarım kalan kardeşi bu
20:19
son mu dedi adam oturduğu sandalyede
20:22
"hayır" dedi Emili "bu sadece bir
20:25
zincirin halkasıydı ama artık bu zinciri
20:28
kırmaya niyetim yok." Adam başını eğdi
20:32
bir süre sessiz kaldıktan sonra
20:34
ceketinden küçük bir zarf çıkardı bu
20:37
babanın yazdığı bir mektup göreve
20:39
gitmeden önce yazmış asla sana
20:42
verilemedi emili mektubu aldı ellerini
20:46
titreyerek açtı satır satır okudu
20:49
satırların her biri gözyaşıydı eğer bu
20:52
mektubu okuyorsan dönemedim demektir ama
20:55
bilmeni istiyorum ki seni her şeyden çok
20:58
sevdim kim olursan ol nereden gelirsen
21:01
gel benim için sen sadece bir evlatsın
21:04
ve hiçbir yalan bu sevgiyi
21:07
değiştiremez emily elleriyle gözlerini
21:09
kapattı ilk kez gerçekten ağladı o
21:13
mektupta o adamın kalbinde hala bir baba
21:16
olduğu yazıyordu gerçek ya da değil
21:19
ilişkinin adı önemli değildi önemli olan
21:23
yürekte ne olduğuydu aylar sonra Emily
21:26
hapishanedeki hayatına devam ederken bir
21:29
gün gazete okudu manşette şöyle
21:31
yazıyordu pasifik Okyanusunda kaybolan
21:34
gizemli tekne kazası yeniden
21:36
soruşturuluyor yeni tanık ortaya çıktı
21:39
gazete sayfasını buruşturdu pencereden
21:42
dışarı baktı gökyüzü griydi okyanusun
21:45
rengini anımsattı ona her şey orada
21:48
başlamıştı ve belki bir gün orada
21:51
bitecekti ama artık intikamın
21:54
soğukluğuna değil gerçeğin sıcaklığına
21:56
inanmak istiyordu ve içinden geçen tek
21:59
cümle şuydu ben sadece birini gömdüm
22:02
aslında kendimi de gömdüm yaşanmış
22:04
Gerçek Hikayeler kanalına abone olmayı
22:07
ve videoyu beğenmeyi ihmal etme
#Animated Films

