0:00
genç kadın annesinin eski valizinde
0:02
bulduğu bir ultrason fotoğrafının
0:04
arkasında yazan notu okuduğunda hayatı
0:07
altüst oldu bu fotoğraf sadece bizim
0:09
sırrımız onun asla bilmemesi gerek
0:12
altında imza yoktu ama yazıyı tanıyordu
0:16
dedesi Richard'ın el yazısıydı pasifik
0:18
kıyılarında sabah yosun kokusunu
0:21
rüzgarla karaya taşıyordu emily annesi
0:24
Laura ile birlikte kaldıkları eski evin
0:26
arka bahçesinde kitap okuyordu ama o
0:29
sabah ne kitabın sayfaları anlamlıydı ne
0:32
de rüzgarın esintisi huzur veriyordu
0:34
çünkü Emily'nin içini kemiren bir his
0:36
vardı aylar önce babası olarak bildiği
0:40
yıllardır deniz piyadesi olarak görev
0:42
yapan adamın ölüm haberini almışlardı
0:45
annesi günlerce ağlamış dedesi Richard
0:47
ise sessizliğe gömülmüştü ama bu
0:50
sessizlik Emily'nin kulağında çınlayan
0:53
bir çığlık gibiydi küçüklüğünden beri
0:56
ailesindeki bazı şeyler ona hep tuhaf
0:59
gelmişti annesi ile dedesi arasındaki
1:02
garip yakınlık yıllar geçtikçe daha da
1:04
belirginleşmişti bu bağ yalnızca ailevi
1:07
bir sıcaklık değil sanki aralarında
1:10
geçmişten kalma bir sır gibiydi o sabah
1:13
Emily çatı katında eski eşyaları
1:15
karıştırırken tozlu bir valizin içinde
1:18
zarif bir kutu buldu kutunun içinden bir
1:21
ultrason fotoğrafı çıktı fotoğrafın
1:24
arkasında yazan cümle ise yüreğini delip
1:26
geçti bu fotoğraf sadece bizim sırrımız
1:29
onun asla bilmemesi gerek yazıyı
1:32
tanıyordu dedesi Richard'ın el yazısıydı
1:35
fotoğrafı titreyen elleriyle çantasına
1:38
koydu o akşam annesiyle dedesi her
1:40
zamanki gibi salonda birlikte oturacaktı
1:43
emily yıllar sonra ilk kez onları
1:45
gizlice dinlemeye kararlıydı kapının
1:48
aralığından gelen konuşmalar içini
1:50
yakmaya başlamıştı "bazen düşünüyorum
1:53
da" dedi Laura "bunu nasıl başardım
1:55
bilmiyorum onun babasından hamile kaldım
1:59
ama doğan çocuğu ona kendi evladıymış
2:02
gibi gösterdim." Richard başını eğdi
2:05
oğluma bunu yaptık ama elimizden ne
2:07
gelirdi Laura sen yalnızdın ben de her
2:10
şey kendiliğinden gelişti her şey
2:13
kendiliğinden gelişmedi dedi Laura biz
2:15
onu aldattık hem de en ağır şekilde
2:18
emily artık duyamıyordu kulakları
2:21
uğuldamaya başlamıştı onca yıl babası
2:23
sandığı adam aslında abisiydi annesi
2:27
onun dedesiyle birlikte olmuş ve
2:30
Emily'yi doğurmuştu emily'nin gerçek
2:32
babası dedesi sandığı adamdı annesi ise
2:36
bu korkunç sırrı yıllarca saklamıştı
2:39
artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı
2:41
emily'nin içindeki dünya yıkılmıştı ama
2:44
o yıkıntının altından yükselen tek şey
2:46
vardı öfke emily o gece boyunca
2:50
gözlerini tavana dikmiş halde yattı
2:52
yatağı sanki buz kesmişti tüm hayatı
2:55
yalandan ibaretti babam dediği adam
2:59
meğer abisiymiş gerçek babası ise dedesi
3:02
sandığı adamdı annesi ise bu korkunç
3:05
sırrın mimarıydı gözyaşları sessizce
3:09
yanaklarından süzüldü ama bu gözyaşları
3:12
acıdan çok öfkeyi taşıyordu derisinin
3:15
altında bir şeyler kaynıyordu artık bu
3:18
kadar büyük bir ihaneti sessizlikle
3:21
geçiştiremezdi sabah olduğunda ev
3:24
sessizdi annesi kahve yaparken dedesi
3:27
mutfak masasındaydı emily hiçbir şey
3:30
olmamış gibi merdivenlerden indi
3:32
gözlerinin altı morarmıştı ama
3:34
gülümsemeye çalıştı gözleri doğrudan
3:37
annesinin gözlerine takıldı la kızının
3:40
bakışlarındaki karanlığı hemen fark etti
3:43
ama konuyu açmaya cesaret edemedi "bugün
3:46
biraz dışarı çıkacağım kafamı toparlamam
3:48
lazım." dedi Emily annesi başını salladı
3:52
"dikkatli ol." Emily evden çıkınca ilk
3:55
iş olarak sahile gitti ayakkabılarını
3:57
çıkarıp kumsalda yürümeye başladı
3:59
dalgalar ayak bileklerine çarpıyor
4:02
denizin serinliği içini biraz olsun
4:04
dindiriyordu cebinden ultrason
4:06
fotoğrafını çıkardı kumların üzerine
4:09
oturdu fotoğrafa baktı "bu benim." dedi
4:12
kendi kendine "ama hiçbir şey benim
4:15
değilmiş." Telefonunu çıkardı babası
4:18
olarak bildiği ama aslında abisi olan
4:21
adama yazmak üzere parmakları ekrana
4:23
uzandı ama yazamadı zaten yazsa da cevap
4:27
alamayacaktı çünkü adam 3 ay önce
4:29
görevde hayatını kaybetmişti bunu
4:31
düşündükçe boğazı düğümlendi adam hayatı
4:34
boyunca gururla ailesine hizmet etmişti
4:37
ama bilmeden en büyük ihaneti yaşamıştı
4:41
ölmeden önce bir mektup bile bırakmıştı
4:43
Emili'ye cüzdanına katlayıp koyduğu o
4:46
mektubu tekrar okudu "canım kızım hayat
4:50
seni nereye savurursa savursun sakın kim
4:53
olduğunu unutma biz güçlü bir aileyiz
4:56
seni her zaman koruyacağım kalbinde bir
4:58
yer ayır bana daima senin yanında
5:01
olacağım." Emily mektubu ellerinde
5:04
buruşturdu "sen benim abimsin ve seni
5:07
asla koruyamadım." dedi gözyaşlarını
5:09
sildi o anda içinde bir karar doğdu bu
5:13
yalanlarla yaşamayacaktı bu iğrenç
5:15
gerçeği yapanlar bedel ödeyecekti o
5:18
akşam eve döndüğünde gözleri karanlıkla
5:20
parlıyordu annesi salonda televizyon
5:23
izliyordu dedesi balkondaydı emily
5:26
odasına çıkıp bilgisayarını açtı özel
5:29
yat kiralama diye arattı deniz onun
5:32
planının parçası olacaktı onların
5:34
yıllarca sakladığı sır artık okyanusun
5:37
en derin yerinde sonsuza dek
5:39
gömülecekti ertesi sabah kahvaltı
5:42
sırasında sesi titremeyen bir sesle
5:45
konuştu "sizin için bir sürprizim var
5:47
bir tatil planladım biraz uzaklaşmak
5:50
hepimize iyi gelir annesi başını
5:52
kaldırdı gerçekten mi ne güzel bir
5:55
düşünce dedesi gülümsedi ne zaman
5:57
gidiyoruz yarın sabah dedi Emily
6:00
valizlerinizi hazırlayın gidiyoruz o
6:03
gece Emily odasında tek başına oturdu
6:07
haritada planladığı güzergahı bir kez
6:09
daha kontrol etti tekne onları okyanusun
6:13
ortasına götürecekti orada yalnız
6:17
ve orada her şey bitecekti gün henüz
6:21
ağırmamıştı emily valizini sürükleyerek
6:23
evin önüne çıktı annesi Laura hafif bir
6:27
makyaj yapmıştı gözlerinde ilk kez uzun
6:30
zamandır görülmeyen bir neşe vardı
6:32
dedesi Richard ise eski ama temiz bir
6:35
keten gömlek giymişti arabaya binmeden
6:38
önce Emily'ye döndü ve
6:41
gülümsedi bu sürpriz tatil için teşekkür
6:43
ederim tatlım emily başını salladı
6:47
gözlerinde ne bir parıltı vardı ne de
6:49
bir cevap sadece boşluk içinde taşıdığı
6:53
fırtına her geçen saat daha da büyüyordu
6:56
liman sessizdi sabahın erken saatlerinde
6:59
marinaaki tekneler uykudaydı sanki emily
7:03
önceden kiraladığı özel tekneye onları
7:05
götürdü tekne orta boyluydu dışarıdan
7:08
sıradan bir gezi teknesi gibi
7:10
görünüyordu ama donanımı güçlüydü kaptan
7:14
görünmüyordu çünkü bu özel bir
7:16
kiralamaydı kullanım tamamen onlara
7:18
bırakılmıştı emily daha önce gizlice
7:21
birkaç kez eğitmen eşliğinde tekne
7:23
kullanmayı öğrenmişti bunu sırf bugün
7:25
için yapmıştı denize açıldıklarında
7:29
annesi teknenin ön kısmında güneşlenmeye
7:31
başladı richard ise dümenin yakınında
7:34
oturdu emily göz ucuyla ikisini
7:37
izliyordu sessizlik içindeki tüm sesleri
7:42
çıkarıyordu her şey yolunda mı dedi
7:45
dedesi emily başını çevirmeden
7:48
"Elbette." dedi laura arkadan seslendi
7:51
"bu gerçekten çok iyi geldi o kadar uzun
7:54
zamandır nefes almamışım ki belki de bu
7:57
yolculuk bizim için bir başlangıç olur."
7:59
Emili içinden bitiş olacak." diye
8:03
geçirdi sırtındaki yük denizin ortasında
8:06
biraz hafiflemiş gibiydi ama bu geçici
8:08
bir histi asıl yük o ikisinin taşıması
8:11
gereken bir yük olmalıydı ama yıllarca
8:14
bu sırrı saklayarak en büyük suçu
8:17
işlemişlerdi emily onların başlarını
8:19
okşamak yerine onları okyanusun
8:21
sessizliğine teslim etmeye kararlıydı
8:24
saatler geçmişti ufuk çizgisi kaybolmuş
8:28
sadece mavi bir boşluk kalmıştı tekne
8:31
planladığı koordinatlara ulaşmıştı bu
8:33
bölge genelde gemi trafiğinden uzaktı
8:36
iletişim de zayıftı her şey hazırdı
8:39
emili dümeni sabitledi ardından aşağıya
8:43
makine dairesine indi küçük ama etkili
8:45
bir patlayıcıyı yerleştirdiği bölgeyi
8:47
kontrol etti bu düzeneği kendisi
8:50
hazırlamamıştı parasıyla sessiz ve şüphe
8:53
çekmeyecek birinden temin etmişti
8:55
uzaktan tetikleyiciyi cebine koydu ve
8:58
Güverte'ye geri döndü laura denize doğru
9:01
bakıyordu emily dedi seninle gurur
9:04
duyardı adam her zaman senin yanında
9:07
olurdu emily annesinin arkasından
9:10
yaklaştı o senin oğlundu laora bir an
9:13
duraksadı başını çevirdi gözleri
9:16
Emily'nin gözleriyle buluştu ne demek
9:18
istedin emily gözlerini kaçırmadı o
9:21
senin oğlundu ben ise babam olarak onu
9:24
sandım ama sen beni onun kardeşi olarak
9:27
doğurdun laura'nın yüzü bir anda
9:29
bembeyaz oldu dudakları titredi sen
9:32
nereden öğrendin bunu emily'nin gözleri
9:34
yaşarmıştı ama sesi sakin kaldı
9:37
sakladığınız her şeyi biliyorum artık
9:40
çok geç bu tatil sizin cennetinize
9:43
dönüşmeyecek dedesi olduğu yerde dona
9:46
kaldı emily lütfen bunu yapma biz hata
9:50
yaptık ama Emily cebindeki uzaktan
9:53
kumandayı çıkardı kırmızı ışığı yanıp
9:56
sönüyordu bir adım geri attı babanı
9:59
okyanusa gömdünüz ben de sizi ve düğmeye
10:02
bastı büyük bir patlama olmadı ama
10:05
teknenin altı bir anda çatladı su motor
10:07
dairesine dolmaya başladı tekne sarsıldı
10:10
panik içinde bağırışlar yükseldi emily
10:13
yedek botun bulunduğu küçük bölmeye
10:15
geçti içindeki can yeleğini giydi ve
10:18
motoru çalıştırdı arkasında annesinin
10:20
çığlığı dedesinin yardım çağrısı
10:22
yankılanıyordu ama Emily dönüp bakmadı
10:25
bot uzaklaştıkça teknenin gövdesi suya
10:28
gömülüyordu bir daha yüzeye
10:30
çıkmayacakları o an intikamın
10:32
sessizliğine gömülüyordu emily motorlu
10:35
botun içinde yalnızdı geriye yalnızca
10:38
çığlıkların son yankısı ve suların
10:40
yuttuğu sessizlik kalmıştı ufuk çizgisi
10:44
bulanıktı ne gökyüzü ne deniz ona yön
10:47
gösteriyordu artık her şeyin bittiğini
10:49
düşünüyordu ama aslında bu sadece
10:52
başlangıçtı bot kiraladığı özel teknenin
10:55
bağlı olduğu marinaya birkaç saat içinde
10:57
ulaştı yorgundu ama sessizdi yüzünde
11:01
panik yoktu elinde sımsıkı tuttuğu tek
11:03
şey annesinin ona küçükken hediye ettiği
11:06
eski bir kolyeydi içinde hiçbir anısı
11:09
kalmayan bir çocukluğun sembolü
11:12
istasyona vardığında görevli kadına
11:14
başıyla selam verdi teknik bir arıza
11:18
oldu." dedi "dışarıda kalmak zorunda
11:21
kaldım şanslıyım ki geri dönebildim."
11:24
Görevli hiçbir şeyin farkında değildi
11:27
gülümsedi birkaç resmi prosedürü
11:30
tamamladı ve Emily'ye iyi günler diledi
11:33
her şey bu kadar kolay olmamalıydı ama
11:36
dünya böyleydi gerçeği bilen öldüğünde
11:39
yalanlar hayatını sürdürüyordu emily eve
11:42
dönmedi havaalanına gitti ne arayan
11:45
vardı ne de soran onların ölümü kimseyi
11:48
şaşırtmayacaktı çünkü tatile çıkmışlardı
11:51
ve geri dönmemeleri sadece talihsiz bir
11:54
kaza olarak kayıtlara geçecekti uçuşunu
11:57
alırken içini garip bir huzursuzluk
11:59
kapladı elindeki bilet okyanusun öbür
12:02
tarafına doğduğunu sandığı yere değil
12:05
ait olduğu yere götürüyordu onu ama
12:07
orada da huzur bulup bulamayacağı
12:10
belirsizdi pasaport kontrolünde sıra
12:12
beklerken önündeki küçük çocuğun oyuncak
12:15
denizci bebeğine gözü takıldı bebek mavi
12:18
üniforma giymişti emili başını çevirdi
12:20
boğazındaki düğüm bir anda sıkılaştı o
12:23
adam hayatının merkezine koyduğu gerçek
12:25
babası sandığı "Meğer o sadece bir
12:28
kurbandı kardeşi ve asla bir baba
12:30
olmayacak kadar genç ölmüştü uçak
12:33
havalanırken gözlerini kapadı
12:36
kulaklarında hala o patlama öncesi
12:38
sessizlik vardı suyun tekneyi yavaşça
12:41
yutarken çıkardığı boğuk ses son kez
12:44
arkaya bakmadığını hatırladı belki de bu
12:46
yüzden pişmanlık duyuyordu emily kendine
12:50
yeni bir kimlik yaratmak üzereydi
12:52
amerika'ya vardığında önce kısa süreli
12:54
bir otelde kalmaya karar verdi eski
12:57
adresine dönmek istemiyordu çünkü orası
13:00
da artık yalanların çürümüş duvarlarıydı
13:03
annesi ona babasının görevdeyken
13:05
hayatını feda ettiğini söylemişti ama
13:08
aslında o hayatını feda eden kişi
13:11
ihanete uğrayan bir oğuldu
13:14
bir hafta boyunca hiç kimseyle konuşmadı
13:17
sadece otel odasında tek başına kaldı
13:20
okyanus kıyısında bir akşam sessizce
13:22
sahile indi ay ışığı denizin üzerine
13:26
yansıyordu o an yüzünde ilk kez gerçek
13:29
bir duygu belirdi ne mutluluktu ne de
13:32
rahatlama saf bir acıydı bir kızın
13:35
annesi tarafından kandırılmasının ve bir
13:38
adamın oğlunu karanlık bir sırla yok
13:40
etmesinin getirdiği o dayanılmaz ağırlık
13:43
cebinden kolyeyi çıkardı zinciri tutarak
13:47
denize doğru fırlattı kolyenin suya
13:50
çarpma sesi gökyüzündeki yıldızların
13:52
bile irkileceği kadar keskindi artık
13:55
geçmişi geride bırakmıştı ama vicdanın
13:58
sesi hiçbir zaman okyanus kadar sessiz
14:01
değildi emily Amerika'ya döndüğünde her
14:05
düşünüyordu okyanus bir mezar olmuş
14:08
annesi ve gerçek babası denizin dibine
14:10
gömülmüştü gerçek artık kimsenin
14:13
bilmediği bir sırdı ama geçmiş öyle
14:16
kolayca unutmazdı hele ki bu kadar
14:18
kanlıysa otel odasında geçirdiği ikinci
14:21
haftada kapının altından bir not atıldı
14:24
senin kim olduğunu biliyorum emily'nin
14:27
eli titredi notu defalarca okudu harfler
14:30
makineyle yazılmış gibiydi altında imza
14:33
yoktu ne bir isim ne de bir işaret ama
14:36
not Emily'nin sessizce sürdüğü yeni
14:38
hayatına çivi gibi çakılmıştı camdan
14:40
dışarı baktı sokakta kimse yoktu ama bir
14:43
şey ya da biri onu izliyordu bir gün
14:46
sonra kaldığı otelin resepsiyonuna bir
14:49
paket bırakıldı emily ismini vermeden
14:52
alınan pakette annesiyle dedesinin
14:54
gençlik fotoğrafı vardı
14:57
arka yüzüne kurşun kalemle şu yazılmıştı
15:00
ihanetin başladığı yerde intikam asla
15:03
tamamlanmaz artık Emily yalnız değildi
15:06
kendi kurduğu karanlık planın başka biri
15:08
tarafından da izlendiğini biliyordu biri
15:11
daha geçmişi biliyordu ve bu kişi onu
15:13
susturmaya değil hesap sormaya geliyordu
15:17
emily paketi aldı hemen dışarı çıktı
15:20
otelden çıkarken resepsiyondaki kadına
15:23
dönüp yeni bir otele geçiyorum adımı
15:26
herhangi biri sorarsa kaldığımı
15:28
söylemeyin." dedi kadın başını salladı
15:31
ama Emily'nin gözlerinde yanan paniği
15:33
fark etti emily ertesi sabah gizlice bir
15:37
araç kiraladı şehir dışına çıkmak
15:39
istiyordu kimsenin onu bulamayacağı bir
15:42
yere ama daha otoyola bile çıkamadan
15:45
dikiz aynasında bir motosikletin onu
15:47
takip ettiğini fark etti iki saat süren
15:50
kaçıştan sonra şehirden uzak terk
15:52
edilmiş bir benzin istasyonunda durdu
15:55
telefonunu parçaladı cüzdanındaki tüm
15:57
kartları yol kenarına fırlattı kimliğini
16:00
sıfırlamak istiyordu ama o geldi
16:03
motosikletin motor sesi sustuğunda siyah
16:06
deri montlu biri yaklaştı emily arabanın
16:09
içinde oturuyordu adam camı tıklattı
16:12
yavaşça indi elinde bir dosya vardı "sen
16:15
misin?" dedi Emiliy gözleri karanlıktı
16:18
adam başını salladı "onların oğluyum ya
16:21
da senin deyiminle yok sayılmış bir
16:23
hatıra emily'nin gözleri büyüdü nasıl
16:27
sen sen kimsin adam dosyayı açtı içinde
16:31
eski bir mektup vardı emili mektubu
16:33
tanıdı bu mektubu annesi yazmıştı ama
16:36
asla ona göndermemişti annenin başka bir
16:39
çocuğu daha vardı senden önce ve benden
16:42
sonra kimseye anlatmadı ben gerçeği
16:45
öğrendim ve seni takip ettim çünkü sen
16:48
bizim gibi olmayan tek kişisin çünkü sen
16:51
öldürdün emily'nin sesi donuktu onlar
16:54
ihanet etti adam güldü hepimiz ettik ama
16:58
sen mezar kazdın ikisi o gün orada
17:01
saatlerce konuştu konuşmalar tehdit
17:04
değil itiraf doluydu acının kardeşliği
17:07
gibiydi aralarındaki bağ fakat Emily
17:10
onunla kalmak istemedi "beni unut." dedi
17:13
"ben geçmişi gömdüm adam "O geçmiş geri
17:16
gelir bir gün belki seninle belki senden
17:20
sonra." dedi emily yürüyerek uzaklaştı
17:23
adam ona dokunmadı sadece izledi o gece
17:27
Emily tanımadığı bir kasabada ucuz bir
17:29
motele yerleşti kapısını kilitledi
17:32
pencereleri kapattı gecenin
17:34
sessizliğinde sadece kalbinin atışını
17:36
duyuyordu ama artık şunu biliyordu
17:39
geçmiş ölmüyordu ve intikam bazen
17:42
yalnızca bir başlangıçtı emily kendini
17:45
bir uçurumun kenarında hissediyordu ne
17:48
geriye dönebilecek gücü vardı ne de
17:50
ileriye gidecek bir yön annesi ölmüştü
17:53
gerçek babası da ölmüştü babası sandığı
17:56
kişi ise aslında abisiydi ve şimdi
17:59
annesinin geçmişten gelen bir çocuğu
18:02
daha vardı karanlık bir gölge gibi
18:05
hayatına sızan kimliğini sorgulamasına
18:07
neden olan bir yabancı emily bir sabah
18:11
gözlerini açtığında otel odasının
18:13
karşısındaki aynaya baktı kendisini
18:16
tanımıyordu artık gözlerindeki öfke
18:19
yerini korkuya ardından da boşluğa
18:21
bırakmıştı sanki okyanusun dibine sadece
18:25
annesiyle babasını değil kendi benliğini
18:27
de gömmüştü ama intikamla açılan kapılar
18:31
asla sadece intikamla kapanmazdı 3 hafta
18:34
sonra federal ajanlar kaldığı motelin
18:36
önünde belirdi sessizce içeri girdiler
18:40
emily yatağının ucunda oturmuş
18:42
bekliyordu kaçmadı direnmedi sadece
18:45
elindeki eski bir fotoğrafı yere bıraktı
18:48
fotoğrafta bir adam bir kadın ve küçük
18:51
bir çocuk vardı gülümsemenin ardında
18:53
ölümler vardı yalanlar ihanetler ve
18:59
emily gözaltına alınırken ağlamadı ama
19:02
içinden bir ses bu hikayenin burada
19:04
bitmeyeceğini fısıldıyordu aylar geçti
19:08
emily mahkemede konuşmayı reddetti
19:10
avukatları savunma yapmaya çalıştı ama
19:12
Emily hep sessiz kaldı sadece bir kez
19:15
konuştu o da yargıcın neden yaptığını
19:18
sorması üzerineydi çünkü o adam hayatını
19:22
ülkesine adamıştı uzaklarda yalnız bir
19:25
şekilde öldü ve o öldüğünde arkasında
19:27
bıraktıkları onu sırtından
19:30
bıçaklıyordu ben sadece bıçağı geri
19:32
çektim okyanus onun için mezar olmuştu
19:35
ben o mezarı adil hale
19:37
getirdim salonda derin bir sessizlik
19:40
oldu jüri üyeleri başlarını eğdi
19:43
bazıları gözyaşlarını tutamadı emili
19:46
müebbet hapis cezası aldı ama kimse onun
19:49
suçlu olup olmadığından emin değildi suç
19:53
bazen sadece bir karar değil bir sonuçtu
19:56
yıllar sonra Emili hücresindeki ranzada
19:59
otururken gardiyan kapıyı açtı
20:02
ziyaretçim var." dedi emili ayağa kalktı
20:05
kimse onu ziyaret etmezdi ama gelen kişi
20:07
tanıdık bir gölgeydi siyah ceketli
20:10
gözleri çelik gibi soğuk motosikletli
20:12
adamdı annesinin diğer oğlu yani
20:15
Emily'nin aslında yarım kalan kardeşi bu
20:19
son mu dedi adam oturduğu sandalyede
20:22
"hayır" dedi Emili "bu sadece bir
20:25
zincirin halkasıydı ama artık bu zinciri
20:28
kırmaya niyetim yok." Adam başını eğdi
20:32
bir süre sessiz kaldıktan sonra
20:34
ceketinden küçük bir zarf çıkardı bu
20:37
babanın yazdığı bir mektup göreve
20:39
gitmeden önce yazmış asla sana
20:42
verilemedi emili mektubu aldı ellerini
20:46
titreyerek açtı satır satır okudu
20:49
satırların her biri gözyaşıydı eğer bu
20:52
mektubu okuyorsan dönemedim demektir ama
20:55
bilmeni istiyorum ki seni her şeyden çok
20:58
sevdim kim olursan ol nereden gelirsen
21:01
gel benim için sen sadece bir evlatsın
21:04
ve hiçbir yalan bu sevgiyi
21:07
değiştiremez emily elleriyle gözlerini
21:09
kapattı ilk kez gerçekten ağladı o
21:13
mektupta o adamın kalbinde hala bir baba
21:16
olduğu yazıyordu gerçek ya da değil
21:19
ilişkinin adı önemli değildi önemli olan
21:23
yürekte ne olduğuydu aylar sonra Emily
21:26
hapishanedeki hayatına devam ederken bir
21:29
gün gazete okudu manşette şöyle
21:31
yazıyordu pasifik Okyanusunda kaybolan
21:34
gizemli tekne kazası yeniden
21:36
soruşturuluyor yeni tanık ortaya çıktı
21:39
gazete sayfasını buruşturdu pencereden
21:42
dışarı baktı gökyüzü griydi okyanusun
21:45
rengini anımsattı ona her şey orada
21:48
başlamıştı ve belki bir gün orada
21:51
bitecekti ama artık intikamın
21:54
soğukluğuna değil gerçeğin sıcaklığına
21:56
inanmak istiyordu ve içinden geçen tek
21:59
cümle şuydu ben sadece birini gömdüm
22:02
aslında kendimi de gömdüm yaşanmış
22:04
Gerçek Hikayeler kanalına abone olmayı
22:07
ve videoyu beğenmeyi ihmal etme