0:00
bazen insan kendi geçmişiyle
0:02
karşılaşmadan kim olduğunu anlayamaz
0:05
Hüseyin sabahları genelde ofisine özel
0:07
şoförlü arabasıyla giderdi ama bu sabah
0:10
farklıydı Yine o tanıdık sıkışmışlık
0:13
boğazına oturmuştu Gözlerini açtığında
0:17
her şey anlamını yitirmiş gibi
0:18
hissetmişti Öylece hiçbir şey söylemeden
0:22
arka odasındaki sade takım elbisesini
0:24
çıkartıp bir pazardan aldığı ucuz
0:26
pantolon ve montunu giydi Cebine sadece
0:29
bozuk para koydu Ne kredi kartı ne
0:31
cüzdan ne telefon Bugün de kaçacaktı
0:34
Kendi hayatından güvenlik kapısından
0:37
kendi şoförüne bile görünmeden çıktı
0:39
Şehrin kenar mahallelerinden birine
0:41
doğru yürümeye başladı Hava soğuktu
0:44
Sabah ayazı suratını kesiyordu ama
0:46
içindeki bu garip his soğuğun bile önüne
0:49
geçiyordu Bugün bir şey olacaktı Kalbi
0:52
bunu fısıldıyordu Kahverengi boyası
0:55
dökülmüş kırık tabelalı bir fırının
0:57
önünde durdu Kuyrukta bir iki yaşlı
1:00
kadın vardı Hüseyin sıraya girdi Sıra
1:03
yavaş ilerliyordu Fırının içinde eski
1:06
bir radyo çalıyordu Ekmek kokusu
1:09
nostalji gibi sarıyordu ortalığı Tam o
1:11
sırada içeri genç bir kadın girdi
1:14
Saçları dağınık üstünde solmuş bir mont
1:17
vardı Çekingen bir tavırla fırıncının
1:19
tezgahına yaklaştı Kimseye çaktırmadan
1:22
bir şeyler fısıldadı Fırıncı başını
1:25
hafifçe salladı Ardından tezgahın
1:27
altındaki sepete eğilip birkaç kuru
1:29
ekmek çıkardı Kadın teşekkür eder gibi
1:32
başını eğip çıktı Hızla kimseye bakmadan
1:35
Hüseyin gözlerini o kadından alamadı
1:38
Gözlerinde utanç vardı Hayır
1:40
yoksulluktan gelen bir utanma değildi bu
1:43
Başka bir şeydi Daha derin daha eski bir
1:47
hüzün Ne yapıyorsun Hüseyin?" diye
1:50
mırıldandı kendine "Sadece izliyorsun
1:54
Her zamanki gibi kendine kızarak dışarı
1:56
çıktı Ama kadın çoktan gözden
1:59
kaybolmuştu Ardından gidip bir şey
2:02
yapabilirdi Belki bir poşet dolusu taze
2:05
ekmek verirdi ona Belki başka bir şey
2:09
Ama hiçbir şey yapmadı Tıpkı geçmişinde
2:12
birçok şeyi yapmadığı gibi eve
2:14
döndüğünde kadının gözleri gözlerinin
2:16
önünden gitmiyordu O gece uyuyamadı ve o
2:19
gece ilk kez o rüyayı gördü Genç kadın
2:23
aynı fırında aynı şekilde kuru ekmek
2:25
alıyordu Hüseyin yine izliyordu ama bu
2:28
kez rüya devam etti Kadın çıktı dar
2:31
sokaklara girdi Hüseyin peşine takıldı
2:34
Tozlu sokaklardan geçtiler Çatlamış
2:36
duvarların arasında ilerlediler Kadın
2:39
sonunda gri kapılı eski bir gece konduya
2:41
girdi Hüseyin o an uyanmıştı Kalbi hızlı
2:45
atıyordu Sanki o ev gerçekti Sabahın ilk
2:49
ışıklarıyla dışarı çıktı Yine o mont
2:52
yine aynı mahalle Fırına gitti Üç taze
2:55
ekmek aldı Sonra rüyadaki gibi yürümeye
2:58
başladı Her köşe başında kalbi daha
3:01
hızlı çarpıyordu Rüya bir rehber olmuştu
3:04
sanki Ve işte o köşe o kapı o duvar
3:09
gerçekti Heyecanla kapıya yaklaştı
3:11
Birkaç saniye nefesini tuttu Sonra
3:14
cesaretini toplayıp kapıyı çaldı
3:16
İçeriden boğuk bir ses geldi Kapı açık
3:19
Kapıyı araladı Eski loş küçük bir evdi
3:22
Sesin geldiği odaya ilerledi Odanın
3:24
ortasında oturan yaşlı bir adam vardı
3:27
Hüseyin'e bakıyordu Donup kaldı Bu adam
3:30
ona çok tanıdık geliyordu Ama nasıl
3:34
ikisi de bir süre konuşamadı Göz göze
3:37
bakıştılar Sonra Hüseyin'in bakışları
3:39
adamın parmağındaki işlemeli yüzüğe
3:41
kaydı ve o an elindeki ekmekler yere
3:45
düştü Dış kapı açıldı Aynı kadın içeri
3:48
girdi Elinde bir poşet vardı Yaşlı adama
3:52
yaklaştı "İyi misin baba?" dedi Sonra
3:54
Hüseyin'e dönüp "Bu beyefendi kim?" diye
3:56
sordu Hüseyin'in gözleri yaşlı adama
3:59
kilitlenmişti Titreyen dudaklarından
4:02
sadece bir kelime döküldü "Baba ve o an
4:06
her şey dondu Yıllar özlemler acılar
4:11
Sessizlik içinde gözyaşlarıyla cevap
4:14
verdi yaşlı adam O kelime evin içine
4:17
bomba gibi düşmüştü Baba genç kadın
4:20
olduğu yerde donmuştu Hüseyin'in gözleri
4:24
hala yaşlı adamın elindeki yüzüğe
4:26
kitlenmişti Altın bir çemberin ortasında
4:29
oyulmuş küçük bir çam ağacı figürü vardı
4:31
Aynı figürü çocukken elini tuttuğu
4:33
adamın parmağında da görmüştü O çam
4:36
ağacı Onların en yoksul ama en mutlu
4:39
oldukları yıllarda ormandan birlikte
4:41
kestikleri küçük ağacı simgeliyordu
4:44
Yaşlı adamın dudakları titredi Sanki
4:46
1000 yıl susmuş da şimdi tek kelime
4:48
etmeye cesaret edemiyordu Gözleri
4:52
karşısında duran adama
4:53
takıldı "Sen sen Hüseyin misin?" dedi
4:58
boğuk bir sesle Hüseyin başını yavaşça
5:01
salladı Benim birkaç saniye kimse
5:04
konuşamadı Zaman durmuştu Sonra yaşlı
5:07
adam titreyerek ayağa kalktı
5:09
Sendeleyerek bir adım attı Hüseyin
5:12
refleksle ileri atıldı İkisi birden
5:14
ortada sarıldılar Yılların yükü hiç
5:17
sorulamamış sorular hiç verilmemiş
5:19
cevaplar o sarılmada aktı gitti O an
5:22
yalnızca kalp konuşuyordu Zaman mesafe
5:26
yoksulluk zenginlik hepsi bu
5:29
kucaklaşmanın dışında kalmıştı Genç
5:32
kadın şaşkınlıkla izliyordu Baba bu kim
5:36
gerçekten kim bu adam?" dedi Yaşlı adam
5:42
huzurluydu Bu bu benim oğlum Kaybettiğim
5:47
zorla elimden alınan oğlum Kadının
5:49
gözleri büyüdü Elindeki poşeti düşürdü
5:53
Oğlun mu benim a beyim mi bu işte o anda
5:57
Hüseyin'in kalbindeki son boşluk da
5:59
yerine oturdu Bu genç kadın kuru ekmek
6:02
alan utangaç bakışlı bu genç kadın onun
6:06
kardeşiydi Yıllar sonra aynı mahallede
6:08
aynı yoksulluğun içinde karşılaşmışlardı
6:11
Kader fark ettirmeden onları aynı
6:13
sokakta buluşturmuştu Hüseyin yere çöktü
6:17
Eliyle başını tuttu Ağladı Sessizce
6:20
derinden babasına döndü "Beni neden
6:22
bıraktın baba?" "Neden?" dedi Yaşlı adam
6:26
kolunu uzattı Yavaşça yanına oturdu
6:29
Seni bırakmadım oğlum Sadece çaresiz
6:32
kaldım Annen öldüğünde ben hem sana hem
6:34
kardeşine bakamıyordum İşim yoktu evim
6:37
yoktu Sokağa düşmenizi istemedim Sizi
6:41
söylediklerinde seni zengin bir aileye
6:43
evlatlık verdiler Daha iyi bir hayatın
6:46
olsun diye Ama bilmedim ki seni
6:49
unutacaklar Seni bizden koparacaklar
6:51
Kadın sessizce oturdu Gözlerinden yaşlar
6:55
süzülüyordu Ben seni hiç tanımadım abi
6:58
Ama rüyamda yıllardır bir adam
7:00
görüyordum Hep sırtı dönüktü ama içimde
7:03
bir bağ vardı Şimdi anlıyorum Hüseyin
7:06
elini kız kardeşinin omzuna koydu Ben de
7:09
bilmiyordum neden buraya geldiğimi Neden
7:12
hep bu sokaklara çekildiğimi Meğer
7:14
kalbim sizi arıyormuş O gün saatlerce
7:17
konuştular Hüseyin yıllardır içinde
7:20
biriken soruları sordu Babası ağlayarak
7:22
anlattı Nasıl tek başına kaldığını
7:25
kızını büyütmek için gece gündüz
7:27
çalıştığını oğlunu hep aradığını ama
7:30
izine bir türlü ulaşamadığını Hüseyin
7:33
anlattı Nasıl lüks içinde ama duygusal
7:36
bir çoraklıkla büyüdüğünü kendisine
7:38
ailem denilen insanların ona hiçbir
7:41
zaman sevgi göstermediğini her şeyin ama
7:44
her şeyin eksik olduğunu kadın yani
7:48
Hüseyin'in kız kardeşi adının Zehra
7:51
olduğunu söyledi mahallede bir tekstil
7:54
atölyesinde asgari ücretle çalıştığını
7:56
babasına baktığını akşamları ise kalan
7:59
parayla kimsesiz çocuklara yemek
8:01
götürdüğünü Zehra'nın yüreği o kadar
8:04
temizdi ki Hüseyin kendinden utandı Onun
8:06
vicdanı kendi milyonlarına bedeldi O
8:09
gece Hüseyin evine dönmedi Aynı o eski
8:12
evde babasının odasındaki sedirde
8:15
sabahladı Gece boyunca duvarda asılı
8:17
olan solmuş bir fotoğrafa baktı Eski bir
8:20
fotoğraftı Üç kişi vardı Babası annesi
8:24
ve kucağında bir bebek Kendisi
8:27
fotoğrafın arkasında silinmiş bir tarih
8:29
vardı Altında da babasının el yazısıyla
8:32
yazılmış bir not Bir gün yine bir araya
8:35
geliriz Belki bir sokak başında belki
8:38
bir rüyada Sabah güneşi eski evin
8:41
penceresinden süzülürken Hüseyin
8:43
gözlerini açtı Odada bir huzur vardı ama
8:46
içinde bir karmaşa elini alnına götürdü
8:50
Başı ağrıyordu Dün gece düşündükleri
8:52
zihninde kocaman bir girdap oluşturmuştu
8:55
Rüyalar eski fotoğraflar babasının sesi
8:59
Zehra'nın titreyen dudakları hepsi
9:02
yeniden geçiyordu gözlerinin önünden
9:04
Fakat sabah huzurluydu Mutfağa indiğinde
9:07
Zehra kahvaltı hazırlıyordu Masada çay
9:10
zeytin peynir ama her şey sadeydi
9:13
Hüseyin masaya oturdu Hiç konuşmadı
9:16
Zehra usulca sordu İyi misin abi hüseyin
9:20
bir an sustu Sonra yavaşça başını
9:23
salladı Çok uzun zamandır ilk defa
9:25
sabahı böyle hissediyorum Gerçek gibi
9:28
Zehra gülümsedi Gerçek zaten Kendi
9:32
evindesin Kendi ailendesin Sahip olduğun
9:35
hiçbir şeye ihtiyacımız yok Yeter ki
9:38
burada ol Bu sözler Hüseyin'in içini
9:40
ısıttı ama aynı zamanda bir utançla da
9:43
yüzleşmesine neden oldu Koca bir
9:45
imparatorluğun sahibi olmuştu ama ruhunu
9:48
kaybetmişti Vicdanını köklerini sevgiyi
9:52
satın alabilecek bir parası hiç
9:53
olmamıştı aslında Kahvaltıdan sonra
9:56
Hüseyin babasının eski oturma odasında
9:58
oturdu Etrafı inceledi Duvarlarda
10:01
sararmış gazeteler eski bir radyo yerde
10:05
yamalı bir kilim Ama her şey samimiydi
10:08
Her şey yaşanmıştı O anda cebindeki
10:10
telefon çaldı Sekreteri arıyordu
10:13
Beyefendi bugün yönetim kurulu
10:15
toplantısı var Avukatlar da geldi Ayrıca
10:19
yurt dışından gelen yatırımcılar sizi
10:21
bekliyor Hüseyin başını öne eğdi Bugün
10:24
gelemeyeceğim Toplantıyı iptal edin
10:27
Avukatlara da ertelemelerini söyleyin
10:29
Sekreter afalladı Efendim yatırımcılar
10:33
çok önemliydi Daha önemli işlerim var
10:35
dedi Hüseyin kararlı bir sesle ve
10:37
telefonu kapattı Zehra odadan başını
10:40
uzattı İş yerin mi evet Ama artık onlar
10:44
her şey değil Zehra gözlerini kaçırdı
10:47
Benim bir isteğim olabilir mi dedi Tabii
10:50
ki Ne istersen söyle Dedi Hüseyin hemen
10:53
Şu bizim mahalledeki çocuklar var ya
10:55
hani annesi babası olmayan Onlara senede
10:59
bir defa yardım gelir O da yetmiyor Sen
11:04
yapabilirsin Hüseyin'in yüzü ciddileşti
11:07
Gözlerini Zehan ayırmadan içten bir
11:10
şekilde yapacağım." dedi O gün öğleden
11:13
sonra Hüseyin mahallede yürüyüşe çıktı
11:17
Eski dar sokaklardan geçti Çocuklar onu
11:20
görünce meraklı gözlerle baktılar Yırtık
11:23
formalar delik ayakkabılar Ama
11:25
gözlerinde ışık vardı mahallenin köhne
11:28
okuluna gitti Müdüre kendini tanıttı ve
11:31
yardım etmek istediğini söyledi Müdür
11:34
şaşkındı "Gerçekten mi?" dedi "Bugüne
11:37
kadar buraya gelip yardım teklif eden
11:39
bir iş insanı olmadı." Hüseyin başını
11:42
salladı "Burada kalıcı bir şeyler yapmak
11:46
istiyorum Sadece yardım değil eğitim
11:49
desteği sağlık gıda hatta psikolojik
11:51
destek Müdür gözleri dolu dolu teşekkür
11:54
etti Bu mahalle sizi hiç unutmayacak ama
11:58
Hüseyin daha yeni başlıyordu Aynı günün
12:00
akşamı evine döndüğünde onu bekleyen
12:02
biri vardı Şirketin yönetim kurulu
12:05
başkan yardımcısı Bahadır Kravatı
12:07
gevşetilmiş yüzü gergindi Bizi unuttun
12:11
Hüseyin Bey Bugünkü toplantıda
12:13
yatırımcılar bekledi Ortaklar endişeli
12:16
Bu neyin havası böyle hüseyin gayet
12:18
sakin bir şekilde cevap verdi Gerçek
12:21
hayatı yaşıyorum Bahadır Uzun zamandır
12:23
ilk defa nefes alıyorum Bırak biraz
12:25
nefes alayım Bahadır kaşlarını çattı Bu
12:29
konuşmalar hoş değil Eğer işler bu
12:31
şekilde ilerlerse hissedarlar bazı
12:34
kararlar almak zorunda kalabilir Hüseyin
12:36
ayağa kalktı Gözleri kararlıydı Alın o
12:40
kararları Ama ben artık şirketim bana
12:42
değil benim şirkete yön vermem
12:44
gerektiğini düşünüyorum O yüzden işler
12:46
değişecek Bahadır öfkeyle çıkıp gitti
12:49
Ama Hüseyin'in içi rahattı Gece
12:52
olduğunda Zehra ve babasıyla tekrar bir
12:54
sofraya oturdu Tencere yemeği ekmek
12:58
turşu ama yürek dolusu huzur Zehra
13:02
sofradan kalkarken bir zarf uzattı
13:05
Hüseyin'e Bunu yıllar önce annem yazmış
13:08
Vefat etmeden hemen önce baba hep
13:11
sakladı Hüseyin zarfı titreyen elleriyle
13:13
açtı Hüseyinim belki bir gün bu mektubu
13:17
okursun Senin hayatın güzel olsun Diye
13:19
seni elimizden aldılar Ama biz seni hep
13:21
sevdik Bir gün döneceğini biliyorum
13:24
Kalbin seni getirecek Eğer bu satırları
13:27
okuyorsan aile seni affetmiştir ve sen
13:30
de kendini affetmelisin Çünkü hiçbir
13:33
zenginlik evlat sevgisinin yerini tutmaz
13:36
Mektubun sonunda bir not vardı Babanı
13:39
sev kız kardeşini koru ve insan kal
13:42
Hüseyin İnsan kal Hüseyin gözyaşlarını
13:45
tutamadı İşte o gece Hüseyin gerçek
13:48
anlamda yeniden doğdu Sabah erken
13:50
saatlerde Zehra fırına gitmişti Hüseyin
13:53
ise bahçede oturuyordu Babası yaşlı
13:56
gözlerle pencerenin ardından oğlunu
13:59
izliyordu Gurur duyuyordu Ama içinde bir
14:02
burukluk vardı Çünkü o geçmişin yükünü
14:05
yıllarca tek başına taşımıştı Şimdi
14:08
oğlunun omuzlarına o yükten bir parça
14:11
daha bırakmanın vakti geldiğine
14:13
inanıyordu Hüseyin dedi ağır adımlarla
14:16
bahçeye inip yanına yaklaşarak
14:19
Biraz konuşabilir miyiz hüseyin başını
14:23
salladı Elbette baba Yaşlı adam bir
14:25
tabureye oturdu Ellerini dizlerine koydu
14:28
ve derin bir nefes aldı Zehra güçlü bir
14:31
kızdır ama çocukken çok şey yaşadı
14:34
Annenin ölümünden sonra ben çalışıyordum
14:37
O ise kardeşine kol kanat gerdi Ama
14:40
bizden sakladığı bir şey vardı Yıllar
14:42
sonra öğrendim ama o zaman artık çok
14:44
geçti Hüseyin dikkat
14:47
kesildi Ne gibi bir şey 14 yaşındayken
14:51
mahalledeki bir fırında işe başlamıştı
14:53
Fırının sahibi evliydi ama Zehra'yı
14:57
gözünden ayırmazdı Sonra Zehra fırını
15:01
bıraktı Birkaç ay sonra değiştiğini fark
15:03
ettim Sessizleşti Geceleri ağlamaya
15:07
başladı Sonradan öğrendim ki o adam
15:09
Zehra'ya zorla yaklaşmaya çalışmış
15:12
Hüseyin yumruklarını sıktı Boğazı
15:15
düğümlendi O adam şimdi nerede şehir
15:18
dışına taşındı Olayı gizledik Zehra'nın
15:21
adını lekeletmemek için Ama o gün
15:23
bugündür Zehra fırınlara karşı hem bir
15:26
nefret hem de bir takıntı geliştirdi Hep
15:29
aynı fırın türünü kurdu Aynı kokular
15:33
aynı düzen Sanki bir şeyi geri almak
15:36
istiyor gibi Ama o zaman da hep kaçtı
15:40
aşktan sevgiden Hüseyin'in gözleri
15:43
dolmuştu Zehra'nın güleryüzünün
15:45
arkasındaki bu karanlık onun içini
15:47
dağladı O anladı ki kardeşinin gülüşü
15:51
acıların üzerine örttüğü bir perdeymiş
15:53
sadece Tam o sırada telefona bir
15:55
bildirim geldi Eski şirket ortağı
15:58
Bahadır'dan geliyordu Yarın saat 10 arda
16:01
olağanüstü yönetim kurulu toplanacak
16:04
Katılmazsan seni başkanlıktan alacağız
16:07
Hissedarlar seni şirkette görmek
16:10
Hüseyin telefonu sessizce cebine koydu
16:13
Babasına döndü Onların ne düşündüğü
16:16
umurumda değil ama seni Zehra'yı ve
16:21
bırakmam O gece Zehra fırından geç döndü
16:25
Üstü un içindeydi ama gözlerinde bir
16:28
parıltı vardı Hüseyin onun gözlerinin
16:34
Zehra geçmişini benimle
16:36
paylaşmak ister misin zehra bir an durdu
16:40
Omuzları düştü Sanki yıllardır sırtında
16:43
taşıdığı bir yük aniden daha ağırlaşmış
16:45
gibiydi Sandalyeye oturdu Başını eğdi
16:49
Abi biliyorum babam sana anlatmıştır Ben
16:52
utanmıyorum Başıma gelenlerden ama
16:55
utanmam gereken şeyler de var O gün o
16:58
adam ben susmak zorundaydım çünkü sesimi
17:01
duyan olmadı Annem yoktu Babam
17:04
çalışıyordu Sen yoktun Ve sonra o adam
17:07
gitti Ama içimde kaldı Hüseyin başını
17:10
eğdi Bunu sana yapanı bulmak isterdim
17:13
ama biliyorum senin iyileşmen benim
17:15
intikamımla olmayacak Sana nasıl
17:18
yardımcı olabilirim zehra Zehra derin
17:21
bir nefes aldı Ben bu mahallede kadınlar
17:23
için bir fırın atölyesi kurmak istiyorum
17:26
Hem meslek öğrensinler hem de kendi
17:28
ayakları üstünde dursunlar Destek olur
17:30
musun sonuna kadar dedi Hüseyin kararlı
17:33
bir şekilde Ertesi gün Hüseyin şirkete
17:36
gitmeye karar verdi Üzerine sade bir
17:39
takım giydi Arabasını değil dolmuşu
17:42
kullandı Şirkete girdiğinde güvenlikler
17:44
tanımakta zorluk çekti Yüzündeki sakal
17:47
sade kıyafetleri o eski Hüseyin gitmişti
17:51
Toplantı odasına girdiğinde sessizlik
17:53
oldu Masanın etrafındaki yöneticiler
17:56
yatırımcılar avukatlar ona buz gibi
17:58
bakıyordu Bahadır ayağa kalktı Hoş
18:01
geldin Bizi uzun süre beklettin Hüseyin
18:04
sandalyeye oturdu Sizi bekletmeye değil
18:07
izlemeye geldim Bu şirket kar Hırsıyla
18:10
yanan bir yapıya dönüştü İnsanı vicdanı
18:13
merhameti yok ettiniz Ben yokken bunu
18:16
daha net gördüm Yatırımcılardan biri
18:18
araya girdi Bize duygusal konuşmalar
18:21
değil rakamlar lazım Hüseyin gülümsedi
18:24
Ben size rakam vereyim Bu mahallede her
18:27
yıl yardım yapılmadan yaşayan 200 çocuk
18:29
var 90 kadın ekonomik şiddet altında
18:33
çalışıyor Ama artık bu şirketin %10'u bu
18:36
mahallelere çocuklara kadınlara
18:38
aktarılacak Çünkü ben hala başkanım ve
18:41
bu kararı alacak gücüm var Ortalık
18:44
karıştı Bahadır öfkeyle ayağa kalktı Sen
18:47
böyle bir şey yapamazsın Yapabilirim
18:50
Çünkü hisselerin çoğunluğu hala bende Ve
18:53
eğer bu şirketi değiştiremiyorsam
18:55
hepsini satıp bu parayı sokaklara
18:57
gömeceğim En azından bir çocuk daha aç
19:00
yatmayacak Toplantı sessizliğe gömüldü
19:03
Aynı gece Zehra'ya telefon geldi Arayan
19:06
eski mahallesinden yaşlı bir kadındı
19:09
Zehra kızım O eski fırıncı adam
19:13
mahalleye geri dönmüş Seni soruyor
19:15
Dikkat et kızım dikkat et Zehra'nın eli
19:18
titremeye başladı ve bir gölge fırının
19:21
önündeki elektrik direğinin dibinden
19:23
zehraya bakıyordu Gece sessizdi
19:26
Mahallenin sokak lambaları titrek bir
19:28
sarılıkla yanıyor rüzgar çöpleri sağa
19:31
sola savuruyordu Fırının camından dışarı
19:34
bakan Zehra az önce aldığı telefonun
19:38
oşturuyordu Gözleri elektrik direğinin
19:41
dibinde hareket eden gölgeye takıldı
19:43
İçinde tarifsiz bir ürperti hissetti
19:46
Hüseyin Zehra'nın yanına geldiğinde onun
19:49
bu halini görünce kaşlarını çattı Bir
19:52
şey mi oldu zehra başını salladı
19:55
Mahalleden aradılar O adam o eski
19:59
fırıncı buraya dönmüş Beni soruyormuş
20:02
Neden döndü bilmiyorum ama içimde bir
20:04
sıkıntı var Hüseyin ayağa kalktı Adını
20:07
ver bana Hayır Dedi Zehra ilk kez sesi
20:10
yükselerek Senin ellerini kana bulamana
20:13
izin vermem O bunu hak etse bile artık
20:16
ben onun korkusuyla yaşamayacağım ama bu
20:19
sefer kaçmayacağım da Hüseyin'in
20:21
gözlerinde öfke parladı ama kardeşinin
20:23
kararlılığına saygı duydu Peki ama
20:27
yalnız değilsin Ne olursa olsun seni
20:29
koruyacağım Ertesi sabah fırının camına
20:32
biri siyah bir zarf bıraktı Zarfın
20:34
içinde eski bir fotoğraf vardı Zehra
20:38
fırının önünde 14 yaşında arkasında o
20:41
adam ve zarfın içinde bir not Yarım
20:44
kalan işlerimizi konuşalım Aynı yerde
20:47
aynı saat Zehra bu notu elinde tutarken
20:50
gözleri buğulandı Demek ki hala aynı
20:54
kibirle yaşıyor Hala korktuğumu sanıyor
20:57
Hüseyin notu aldı Göz ucuyla okudu O
21:00
oraya gelecek ama seni değil beni
21:01
bulacak Zehra başını iki yana salladı
21:04
Hayır bu benim geçmişim Ben yüzleşeceğim
21:08
O akşam mahallenin dışındaki terk
21:10
edilmiş eski fırının önünde buluştular
21:13
Hüseyin biraz geride bir ağacın
21:15
arkasından izliyordu Adam bastonla
21:18
yürüyen yüzü kırış kırış olmuş biriydi
21:20
artık Ama gözleri hala aynı sinsi
21:23
bakışlarla parlıyordu Büyümüşsün dedi
21:26
Ama hala gözlerin aynı Zehra dik durdu
21:30
Senin yüzünden çocukluğum çürüdü ama
21:32
artık senden korkmuyorum Bu mahallede
21:35
kadınlara umut oluyorum Senin gibilerin
21:37
gölgesinde kalmadan adam yaklaştı Sana
21:41
zarar vermedim Sadece sana biraz fazla
21:44
değer verdim Zehra dişlerini sıktı Senin
21:48
değer anlayışın bir çürük elma gibi
21:50
Yaklaştığın her şeyi zehirledin Adam
21:53
kahkaha attı Sen hala zayıfsın Sadece
21:57
dilin büyümüş ama ruhun hala O küçük kız
22:00
Tam o an Hüseyin hızla ortaya çıktı Adam
22:03
şaşkınlıkla geri çekildi Sana bir daha
22:05
bu kadar yaklaşamayacaksın." dedi
22:07
Hüseyin Polise her şeyi anlattık
22:10
Mahalledeki kadınlar da şikayetçi olacak
22:13
Artık seni koruyacak kimse yok Adam
22:16
bastonunu kaldırdı Saldırmaya kalktı Ama
22:20
Hüseyin refleksle bastonu yakaladı ve
22:23
sertçe yere bastırdı Adam yere düştü
22:26
Zehra adamın yüzüne eğildi Sana
22:30
acımıyorum Çünkü senin yüzünden yıllarca
22:33
kendime bile dokunamadım Ama şimdi senin
22:36
yüzüne bakıp geçmişimle
22:38
vedalaşıyorum." Polisler geldiğinde adam
22:41
kelepçelendi Hüseyin ve Zehra fırının
22:44
karşısındaki kaldırımda uzun bir süre
22:46
sessizce oturdular Gecenin sessizliğinde
22:49
sadece kalplerinin çarpıntısı vardı
22:52
Ertesi sabah Zehra kadınlarla birlikte
22:54
fırın atölyesini kurmaya başladı Genç
22:57
kızlar yaşlı kadınlar mahalledeki dul
22:59
hanımlar hepsi Zehra'nın etrafında
23:02
toplandı Unla değil umutla
23:04
yoğuruyorlardı hamuru artık Hüseyin
23:07
uzaktan onları izlerken babası yanına
23:09
geldi Seninle gurur duyuyorum oğlum Ama
23:12
kendin için ne yapacaksın hüseyin başını
23:15
eğdi Henüz bilmiyorum baba Sanki bir şey
23:19
eksik O eksiklik birkaç gün sonra
23:22
mahallede yeni açılan küçük bir
23:23
kütüphanenin içindeydi Kütüphaneyi
23:26
mahalleli kadınlarla birlikte bir genç
23:28
kadın kurmuştu Küt saçlı gözlüklü kitap
23:32
kokan bir kadındı Hüseyin içeri
23:34
girdiğinde o kadınla göz göze geldi
23:37
Kadın gülümsedi Kitap mı arıyorsunuz
23:40
yoksa kendinizi mi hüseyin şaşırdı Kadın
23:43
gülümseyerek uzattı Tutunamayanlar belki
23:46
kendinizi bulursunuz Hüseyin sabah
23:49
erkenden kalktı Zehra çoktan fırının
23:52
kapısını açmış hamurları mayalamaya
23:54
başlamıştı Mahalle uykusundan
23:57
uyanmamıştı henüz Sessizlik son günlerde
24:00
Hüseyin'in içini sarmalayan yeni bir
24:02
huzurun yansımasıydı Geceleri artık
24:05
kabus görmüyordu Sabahları kalbinde o
24:07
ezici boşlukla uyanmıyordu Ama yine de
24:10
içinde bir şey tam olarak yerli yerine
24:13
oturmuyordu Fırının önüne oturup
24:15
Zehra'nın kahvaltı için verdiği sıcak
24:17
poğaçayı yavaş yavaş yerken gözü
24:20
mahalledeki çocuklara takıldı Önceden
24:23
onlardan uzak durur yüzüne bile bakmazdı
24:27
Şimdi ise içten bir gülümsemeyle onları
24:29
izliyor kendi çocukluğunu düşünüyordu
24:32
Kendi çocukluğu silik eksik hatırlanmak
24:35
istenmeyen bir gölge gibi geçmişti
24:39
hayatından O gün Zehra fırını biraz
24:41
erken kapattı Elinde bir dosyayla
24:44
Hüseyin'e yaklaştı Bunu dün belediyeden
24:46
biri bıraktı Seninle ilgiliymiş Hüseyin
24:50
dosyayı aldı içinde geçmiş yıllara ait
24:53
bir dizi resmi belge nüfus kayıtları ve
24:55
birkaç eski mektup vardı Bir tanesi
24:59
yıllar önce Hüseyin'in evlatlık verilme
25:01
sürecine ait resmi bir
25:03
yazışmaydı Sayfanın alt kısmında bir not
25:07
Zehra'nın annesi tarafından çocukla
25:10
ilgili sosyal hizmetlere yapılan
25:12
başvurunun ardından çocuğun babası kendi
25:14
isteğiyle teslim edilmiştir Annesinin
25:17
sağlık durumu nedeniyle süreç dışında
25:19
kaldığı bilgisi mevcuttur Hüseyin'in
25:21
boğazı düğümlendi Demek annem gerçekten
25:25
vardı yaşıyordu Zehra gözlerini kaçırdı
25:29
Ben annemden duymuştum bir şeyler ama
25:32
çocukken anlam verememiştim O zamanlar
25:35
senin kim olduğunu da
25:37
bilmiyordum Hüseyin belgeleri defalarca
25:39
okudu Her cümle hayatının başka bir
25:42
köşesini aydınlatıyor geçmişin karanlık
25:45
noktalarına ışık tutuyordu Annesi
25:48
ölmemişti Yıllar boyunca ulaşamamıştı
25:51
sadece ve şimdi o kadına ulaşma ihtimali
25:54
bile kalmamıştı Çünkü belgenin altındaki
25:57
notta şu cümle vardı Hasta olduğu
25:59
dönemde kimsesizler mezarlığına
26:01
defnedildiği bilgisi alınmıştır Hüseyin
26:04
sandalyeye yığıldı Yıllarca aradım Onu
26:07
hiç tanımadan öldü gitti Ben de onu hiç
26:11
affedememiştim Zehra sessiz kaldı Onun
26:14
da gözleri dolmuştu Belki seni
26:16
affetmiştir abi Belki seni hiç
26:18
suçlamamıştır Çünkü sevgi bazen
26:21
konuşmadan da affeder Hüseyin
26:24
gözyaşlarını sildi İçinde bir yer o
26:27
cümleyle çatlamıştı Çatlaklardan içeri
26:31
yıllardır bekleyen bir aydınlık
26:33
süzülüyordu O gece Hüseyin yalnız
26:36
yürüyüşe çıktı Mahallenin kenarındaki
26:38
eski çöp yığını temizlenmiş yerine küçük
26:41
bir park yapılmıştı Banka oturdu Başını
26:44
gökyüzüne kaldırdı Ay pusluydu ama yine
26:47
de oradaydı Gözlerini kapattı ve
26:49
fısıldadı Anne seni hiç tanımadım ama
26:53
içimde hep senin sesini aradım Şimdi
26:56
biliyorum bana en başından beri vermek
26:59
istediğin tek şey sevgiydi ve ben onu
27:02
Zehra'da buldum O sırada ayak sesleri
27:04
yaklaştı Zehra sessizce oturdu yanına
27:08
İkisi de konuşmadı Gerek de yoktu
27:10
Sessizlik artık boşluğu değil anlaşmayı
27:13
taşıyordu Ertesi sabah Hüseyin fırına
27:16
geldiğinde çocuklar önüne dizilmiş
27:18
ellerinde bir şey tutuyorlardı Küçük
27:21
kağıtlar Her birine çocukların kendi
27:23
elleriyle yazdığı birer kelime vardı
27:26
Teşekkür ederiz Hüseyin amca Hüseyin o
27:29
an neye uğradığını şaşırdı Zehra arkadan
27:32
yaklaştı Onlara kitap okuduğun için
27:35
sokakları temizlettiğin için fırına
27:37
onların yaptığı çizimleri astığın için
27:40
hepsi sana minnettar Sen bu mahallenin
27:43
içini değiştirdin Bir çocuk kucağındaki
27:46
defteri Hüseyin'e uzattı İçini senin
27:49
için çizdim İçinde senin kalbin var
27:52
Hüseyin defteri açtı Kalbin içine bir
27:54
fırın çizilmişti İçinden çıkan sıcak
27:57
ekmekler gökyüzüne doğru yükseliyordu
28:00
Gözleri doldu Ben hayatımda ilk kez
28:04
içimi böyle tam hissediyorum Eksik değil
28:07
karanlık değil suskun değil Gerçek Zehra
28:11
göz kırptı Senin içindeki boşluk bizim
28:15
sevgimizle doldu abi Belki de hepimiz
28:18
birbirimizin eksiğiydik Akşam olduğunda
28:21
Hüseyin kütüphaneye uğradı raflara tek
28:24
dokundu Sonra en sevdiği kitabı aldı
28:26
Simyağcı Gözleri şu satırlarda takılı
28:29
kaldı Kendi kaderini yaşamak bir insanın
28:31
yeryüzündeki en büyük sorumluluğudur Ve
28:34
işte o gece Hüseyin yıllar sonra ilk kez
28:37
günlüğüne bir şeyler yazdı Sayfanın
28:39
üstüne sadece üç kelime Artık tamamım