Up next in 10
"ALMANCI" Gerçek Hikaye; Türkiye'ye Dönen ALMANCI Kadının Acı Gerçeği Ortaya Çıktı!
34K views
Apr 26, 2025
Yaşanmış Gerçek Hikayeler kanalına hoş geldiniz! Gerçek hayatın içinden gerçek hikayeler, yaşanmış hikayeler, ilginç hikayeler, gizemli hikayeler, duygusal hikayeler, korku hikayeleri ve ibretlik hikayeler ile dolu bir dünyaya adım atın! Bu kanalda, yaşanmış olaylardan alınan dersler, sıra dışı hikayeler ve şok edici gerçekler sizi bekliyor. Başarı hikayeleri, hayatta kalma mücadeleleri ve motivasyon dolu anlar ilham verirken, trajik aşk hikayeleri ve dram dolu hayat öyküleri yüreğinize dokunacak. Gerilim ve korku sevenler için paranormal hikayeler, cin hikayeleri ve esrarengiz olaylarla dolu tüyler ürperten anlar sizi bekliyor! Gizemli vakalar, doğaüstü olaylar ve akıl almaz gerçekler, bilinmeyene olan merakınızı körükleyecek. Ayrıca, dedektif hikayeleri, alternatif tarih olayları, psikolojik gerilim hikayeleri ve gizemli dostluk öyküleriyle de sürükleyici bir maceraya hazır olun. Gerçek dünyada yaşanmış gizemli olaylar ve inanılması zor ama gerçek hikayeler her hafta bu kanalda! Eğer bilim kurgu, fantastik hikayeler ve mitolojik olaylar ilginizi çekiyorsa, efsaneler ve mitolojik canavarlar ile dolu bir dünyaya kapı aralayabilirsiniz. Bunların yanı sıra, eğlenceli anılar, komik hikayeler ve kültürel öyküler yüzünüzde bir tebessüm bırakacak. Macera ve kahramanlık hikayeleri, sürükleyici kaçış öyküleri ve aksiyon dolu olaylar ise heyecan arayanları bekliyor! Şehir efsaneleri, tarihten ilginç olaylar, trajik geçmiş hikayeleri ve şok edici gerçeklerle zaman yolculuğuna çıkmaya ne dersiniz? 📌 Gerçek hikayelerin izini sürmek için kanala abone olun ve bildirimleri açın! 📩 İletişim & İş Birlikleri: [email protected] 🎥 Kullanılan Kaynaklar ve Atıflar: Stock Görseller & Videolar: Pexels - https://www.pexels.com/
View Video Transcript
0:00
çoğumuzun Almancı bir yakını var öyle değil mi belki de o Almancı sizsinizdir
0:05
her yaz tatilinde yolu gözlenen çikolata ve hediye beklenen insan hani bu hayata
0:11
hiç Almancıların gözünden baktınız mı peki işte bu hikayemizde Almancı bir
0:16
kadının yaşadığı büyük bir dramı ele alacağız hazırsanız hikayemize geçebiliriz iyi seyirler yaşanmış Gerçek
0:23
Hikayeler kanalına abone olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme gümrükten
0:29
çıktığında yüzünde bir tebessüm vardı valizi arkasından sürüklüyor gökyüzünün
0:34
gri tonlarıyla boyandığı o sabahın içinde sessizce yürüyordu uzun süredir
0:39
özlediği topraklara çocukluğunun geçtiği sokaklara geri dönmüştü almanya'dan
0:44
memleketine dönüş her zaman yüreğinde karmaşık duygular yaratırdı ama bu kez
0:49
içinde hafif bir burukluk da vardı belki de yıllar boyunca kendini yabancı bir
0:54
ülkeye ait hissetmenin yorgunluğu çökmüştü omuzlarına onu karşılamaya
1:00
gelen minibüs kalabalıktı dayısı halası kuzeni kuzeninin eşi hatta görümcesi
1:07
bile vardı her biri sarılırken içtenmiş gibi görünen ama hesaplı kelimelerle
1:13
karşıladı onu gülüşlerin ardında gizli bir beklenti vardı bunu yıllardır
1:18
biliyordu ama bu defa daha keskin hissediyordu gözlerinin içine bakan her
1:24
çift gözde cebindeki dövizlerin hayalini görüyordu
1:29
yorulmuşsundur gel yolda konuşuruz." dedi dayısı onu ön koltuğa buyur ederken
1:35
köy yoluna girdiklerinde kuzeni aniden dönüp sordu "yenge Almanya'da euro hala
1:42
yüksek mi?" Kadın gülümsedi "hala yüksek." dedi bütün araç kahkahalara boğuldu ama
1:50
o kahkahanın içinde sevgi yoktu hepsi onun para kazanma gücüne o parayla kendi
1:56
hayatlarına kattıkları kolaylıklara gülüyordu kendi hayatı isa kolay olmamıştı hiçbir zaman temizlik
2:02
işlerinde sabahın köründe kalkar ev dolaşır yaşlıların altını değiştirir
2:09
marketlerde reyon dizer sonra da akşamları yaşadığı tek odalı dairede yorgun düşerdi ama şimdi arabanın
2:17
içindeki herkes onu zengin biri sanıyordu yıllar içinde Türkiye'ye her
2:22
geldiğinde aynı döngü yaşanmıştı yemeğe giderlerdi hesabı o
2:28
öderdi çarşıya çıkılırdı herkesin gözleri onun cüzdanındaydı çocukların
2:34
bayramlıkları hastane masrafları kırtasiye giderleri hep ondan karşılanırdı oysa o tek başınaydı
2:42
almanya'da kimsesi yoktu türkiye'de ise herkes ona gurbetçi demekten öte
2:47
gitmemişti insandı yalnız bir kadındı sevilmek isteyen bir insandı ama onlar
2:54
onu sadece yürüyen döviz olarak görüyorlardı bir keresinde dayısı ona
2:59
"Sana güveniyorum benim adıma kredi çekebilir misin?" demişti kadın sırf
3:04
akrabalık bağı bozulmasın diye kabul etmişti çektiği kredinin tek bir taksiti bile
3:10
ödenmemişti tamamını kendisi ödemek zorunda kalmıştı her seferinde içine atmış hiçbirine ses
3:17
etmemişti ya küserseler diye düşünmüştü hep ya kimsem kalmazsa çünkü gerçekten
3:24
de kimsesi yoktu almanya'da tek başına bir apartman dairesinde yaşar sessiz
3:30
akşam yemeklerini tek başına yerdir türkiye'de ise kalabalık bir ailenin içinde yine tek başına hissederdi en
3:38
kötüsü de buydu o yıl Almanya'ya döndüğünde hastalandığını fark etti önce
3:44
halsizlikti sonra geçmeyen ağrılar doktorlar uzun testlerden sonra göğüs
3:49
kanseri teşhisini koyduğunda kadın başını eğdi gözünden tek bir damla yaş
3:55
süzülmedi çünkü zaten yıllardır ruhu hasta kalbi yorgundu hastalığı ilerledikçe
4:02
işler daha da zorlaştı artık çalışamıyordu kira fatura tedavi
4:08
masrafları derken tükenmeye başlamıştı sonunda çareyi Türkiye'ye dönmekte buldu
4:15
dayısının yanına yerleşti ama hiçbir şey düşündüğü gibi olmadı "bu halde bize yük
4:21
olma." dedi halası bir akşam İstanbul'daki hastane masraflarını biz
4:26
mi karşılayacağız dedi kuzeni "zaten yeterince para kazandın Almanya'da
4:31
biriktirmemiş misin?" dedi bir başkası kadın susuyordu herkesin onun sırtından
4:37
geçindiği yılları kimse hatırlamıyordu şimdi hastaydı ve kimse hasta bir insana
4:43
yük olmak istemiyordu bir gün sabah yatağında titreyerek uyanınca dayısı
4:48
geldi ve şöyle söyledi: "Biz seni Ankara'daki bakım evine yatırmayı düşündük en azından profesyonel yardım
4:55
alırsın burada sana bakacak zamanımız yok kadın sadece başını salladı artık
5:04
direniyordu o gün eski bir minibüsle onu bakım evine götürdüler gözleri camdan
5:10
dışarıya baktı çocukluğunun geçtiği o sokakları gençliğinin umutla geçtiği
5:15
yolları izledi kalbi hala sevilmeyi bekliyordu ve o bakım evinde 3 ay sonra
5:21
sessizce hayata gözlerini yumdu kimse cenazeye katılmadı bir avuç görevli onun
5:28
cenazesini köy mezarlığının en tenha köşesine defnetti ama asıl bomba ondan
5:34
sonra patladı avukatı ortaya çıktı elinde bir zarf vardı bir vasiyet ve bu
5:41
vasiyet kadının yıllarca biriktirdiği dövizlerle kimsenin bilmediği bir banka
5:47
hesabındaki yüklü parayla ilgiliydi avukatın elinde tuttuğu zarfın rengi
5:52
bile farklıydı sararmış hafif yıpranmış ama dikkatlice
5:57
saklanmıştı kalabalık yoktu sadece dayı hala iki kuzen ve bir yengeleri vardı
6:04
avukatın karşısında hepsinin yüzünde aynı şey yazılıydı merak ama bu merakın
6:11
içinde acı yoktu özlem yoktu kadının yokluğunun yarattığı bir boşluk değil
6:17
yalnızca içlerinden geçen tek bir düşünce vardı ne bırakmış olabilir
6:22
avukat ciddi bir yüz ifadesiyle oturdu sandalyeye tam yerleşti zarfı yavaşça
6:30
açtı zarftan çıkan kağıdı düzleştirdi sonra gözlüğünü taktı boğazını
6:36
temizleyip konuşmaya başladı vasiyet Almanya'da resmi noter huzurunda hazırlanmış burada
6:42
bulunanların hepsi bu vasiyetin içeriğini duymaya hak sahibidir dayı sessizliği bozdu direkt
6:50
söyleseniz ne kalmış para mı varmış bir yerde avukat
6:55
kaşlarını kaldırdı evet Almanya'da birikmiş yüklü bir miktar döviz bulunuyor ayrıca sigorta fonundan
7:03
alınacak toplu bir para da mevcut merhumun vasiyetine göre bu paranın tamamı Türkiye'deki yeğenlerinin eğitimi
7:10
için harcanacak bizzat isim belirtilmiş her bir çocuk için ayrı ayrı hesaplar
7:17
açılmış herkes önce dondu sonra halının oğlu yüksek sesle konuştu nasıl yani
7:24
bize değil çocuklara mı kalmış her şey avukat başını salladı evet kalan parayla
7:31
her çocuğun üniversite eğitim masrafı konaklama gideri ve kitapları dahil olmak üzere 4 yıllık bir plan yapılmış
7:39
kadının son isteği kendisinden bir şey alan herkesin kendi çocuklarına yatırım
7:44
yaparak pişmanlıkla değil umutla hatırlanmasıymış salon buz gibi olmuştu herkes göz göze
7:51
geldi hiçbiri konuşamıyordu kadını hayattayken sadece cüzdanı olarak gören
7:56
bu insanlar şimdi onun ölmeden önce bile onların çocukları için düşündüğünü öğrenince yutkunamadılar içlerinden biri
8:05
mırıldandı biz ona ne yaptık hiçbiri cevap veremedi avukat konuşmasına devam
8:11
etti ayrıca bir mektup daha var el yazısıyla yazılmış onu da sizinle paylaşmamı istedi kağıdı açtı kadının
8:18
titrek kalem izleri görünüyordu avukat okumaya başladı ben bu satırları yazarken bile hastanede serum bağlıyken
8:25
ellerim titriyordu siz beni hiç gerçekten sevmediniz bunu biliyorum her
8:31
gelişimde sadece paramı sordunuz düğünlerinizde bayramlarınızda çocuklarınız hasta olduğunda hep beni
8:38
hatırladınız ama ben hasta olduğumda kimse beni sormadı ben tek başıma
8:44
yaşadım almanya'da dört duvar arasında yaşlandım tek başıma doktora gittim tek
8:50
başıma ağladım siz benim canımı acıttınız ama çocuklarınıza kıyamadım
8:55
onların da bir gün aynı yalnızlığa düşmemesi için bir şey yapmak istedim eğer beni hatırlamak isterseniz bir
9:02
çocuk odasına bakın bir kitaplık açın bir üniversite kampüsüne girin belki
9:08
orada beni bulursunuz salonda çıt çıkmadı halın gözleri doldu ama ağlamadı dayı alnını
9:16
ovuşturdu kuzenlerden biri başını eğdi ama en çok susan kişi yıllar önce kadına
9:22
kredi çektirip borcunu hiç ödemeyen kişiydi duvardaki saate baktı sanki
9:27
zaman geri alınabilirmiş gibi ama alınamazdı ertesi sabah köyde söylenti
9:33
başladı önce kahvede konuşuldu sonra fısıltı sokaklara yayıldı gurbetçi kadın
9:39
çocuklara servet bırakmış ölmeden önce bile düşünmüş onları oysa hepsi onu
9:44
unuttu demek ki bazı insanlar sessizce yazar kaderini ama o gün bir kişi
9:51
mezarlığın köşesine sessizce gitti kadının mezarına bir karanfil bıraktı
9:56
dayının küçükoğlu "Ben büyüyünce doktor olacağım söz veriyorum beni unutmayan
10:02
tek kişi sendin." dedi kadının sesi rüzgarda duyulmadı ama mezarın başında
10:08
bir huzur esti çünkü bazen en sessiz gidenler bile en çok şeyi anlatır
10:13
kadının mezarı başında bırakılan karanfil solmadan köydeki tüm dengeler değişti önce sessizlik çöktü sonra bu
10:21
sessizlik bazı evlerin içinde suçluluğa bazı odalarda öfkeye bazı yüreklerde de
10:27
sessiz bir pişmanlığa dönüştü kimse yüksek sesle konuşamıyordu artık onun hakkında çünkü artık her söz kendi
10:35
ayıbını aynada görmek gibiydi dayının eşi sabah kahvaltısında çayı karıştırırken kocasına sordu şimdi
10:43
ne olacak bu çocukların eğitimi adam ters ters baktı ne olacaksa
10:49
olur kadın ölmüş bizlik bir şey kalmadı ama adamın içi içini yiyordu çünkü
10:55
yıllar önce onu kendi adına kredi çektirmeye ikna eden de oydu senin
11:00
üzerine çekelim sen dövizi daha kolay ödüyorsun hem biz akrabayız." demişti
11:06
sonra aylarca ödeme yapmamış kadın da gıkını çıkaramamıştı şimdi o borç yüzünden
11:12
kadın hastalığında bile bankalara borç öderken onlardan tek bir telefon bile almamıştı kadının yaşarken söylediği tek
11:19
şey hala kulağında çınlıyordu senin bana küsmeni istemiyorum şimdi fark ediyordu
11:26
o kadının kimsesi olmadığını biliyorlardı küsülse yalnız kalacağını da biliyorlardı ve bunu ona karşı bir
11:33
koz gibi kullanmışlardı ama şimdi ne yüzle mezara gidebilirdi halanın oğlu
11:39
üniversiteye bu yıl başlayacaktı normalde şehir dışında bir okul kazanmış
11:45
ama paramız yok denilerek kayıt yaptırılmamıştı şimdi kadın öldükten
11:50
sonra o çocuğun eğitimi için fon açılmıştı ama genç içten içe huzursuzdu
11:56
annesi sevinçten yemekler yapıyor bak görüyorsun o da sonunda bir işe yaradı."
12:02
diyordu ama genç gece yatağa başını koyduğunda gözlerini kapatınca kadının
12:08
Almanya'dan gelişini hatırlıyordu valiziyle eve geldiği gün annesinin "Bak
12:14
Eurocu teyze geldi" deyişini kadının sessizce mutfağa geçip bulaşık
12:19
yıkayışını bayramda kendi çocuklarına alınan bayramlıkları o alırken annesinin
12:25
neşesini kadının cebindeki son parayı verirken kimseye belli etmemeye çalışmasını şimdi o çocuk bu parayla
12:32
okula gidecekti ve bunu hiç hak etmediğini hissediyordu bir gün kadın
12:37
hayattayken yaşadığı eve Almanya'dan biri geldi kadının yıllardır birlikte
12:43
çalıştığı Alman komşusuymuş elinde birkaç kutu birkaç zarif dosya ve birkaç
12:49
eski fotoğraf vardı köyde herkes yabancıyı uzaktan izledi avukatla
12:54
buluştu sonra mezarlığa tek başına gitti elindeki fotoğrafları açtı bir tanesi
13:00
kadınla birlikte çalışırken çekilmişti gözleri ışıl ışıldı fotoğrafı mezarın
13:06
başına koydu ardından mırıldandı frau die ichte
13:12
o tanıdığım en cesur kadındı sonra cebinden küçük bir defter çıkardı
13:18
defterde yıllarca birlikte yaşadıkları küçük notlar vardı kadının Almanca öğrenmek için yazdığı kelimeler yemek
13:25
tarifleri çamaşır deterjanı alışveriş listesi sigorta tarihleri hatta bazen
13:31
yazdığı küçük notlar bugün fazla yoruldum ama onların haberi yok yine
13:37
para istediler bu sefer hayır diyemedim ben olmasam kimse onları düşünmez ama
13:44
ben de yokum aslında yabancı kadın ağladı mezarlığın sessizliğinde sadece
13:50
onun gözyaşı sesi yankılandı sonra defteri avukata verdi bunu ailesine
13:56
gösterin belki kim olduklarını hatırlar avukat defteri dayıya teslim
14:02
ettiğinde adam başta önemsemedi ne olacak ki günlük mü ama
14:08
bir gece herkes uyuduktan sonra salonda yalnız kaldığında defteri açtı ilk
14:14
sayfalarda Almanca kelimeler vardı abşit einsam hofnum
14:21
ayrılık yalnızlık umut sonra el yazısı
14:27
değişti kadının dili yumuşak cümleleri içe dönüktü bir sayfada şöyle yazıyordu türkiye'ye
14:35
geldiğimde gözlerime bakmadılar ama ben yine de sofraya oturdum çünkü başka
14:41
yerim yoktu bir diğerinde ben onlara küsmedim çünkü onlar bana küserse ben bu
14:49
hayatta yokum ve son satır bir gün beni hatırlarsa biz onu üzmüştük desinler o
14:57
bize hiç kötü bir şey yapmadı desinler çünkü ben sevildim mi bilmiyorum ama sevdim hep dayı defteri kapattı gözleri
15:06
doldu ama ağlamadı çünkü bu gözyaşları yıllar önce dökülmeliydi şimdi akan her
15:12
damla sadece suçluluktu köyde artık onun adı anıldığında herkes başını öne
15:18
eğiyordu herkesin kendi içinde hesaplaştığı ama kimsenin yüksek sesle
15:23
konuşmadığı bir utanç olmuştu adı ama bir çocuk okuldan döndüğünde defteri
15:29
aldı kitaplarının arasına koydu çünkü onun için o kadın sadece para gönderen
15:35
biri değil bir kahramandı kadının ölümünden aylar geçmesine rağmen evin
15:40
içindeki hava hala ağırdı herkes onun vasiyetinden bahsediyordu ama kimse
15:45
yüksek sesle "Keşke yaşarken yanında olsaydık." demiyordu oysa her biri
15:51
biliyordu ki Almanya'dan döndüğünde hastaydı kadın bitkin yorgun kırık bir
15:58
kuş gibi ama kimse sormamıştı nasılsın o günlerde her birinin başka
16:05
planı vardı kiminin çocuğu evlenecekti kiminin arabası bozulmuştu kadın ise hep
16:12
sessizdi hatta hastalığını bile bir komşunun ağzından duyduklarında inanmak
16:17
istememişlerdi yok canım o güçlüdür abartıyorlardır ama şimdi miras ortaya
16:23
çıkınca herkes sustu çünkü kadın gerçekten bir şeyler bırakmıştı geriye
16:29
ve bunlar sadece para değildi biriktirdiği evraklar sağlık raporları
16:34
yazdığı mektuplar sakladığı fotoğraflar her biri geçmişin aynası gibiydi aynaya
16:41
bakan herkes kendi yüzünü görüyordu ve gördüklerini beğenmiyordu kadının
16:47
Türkiye'de kaldığı ev satılmıştı küçük eski kerpiçten yapılma bir yapıydı ama
16:53
içinde onun sesleri yankılanıyordu hala kapının ardında bıraktığı yıpranmış
16:58
valiz köşedeki kırık sandalye mutfakta hala duran boş kahve fincanı dayının
17:05
küçük kızı annesinin haberi olmadan eve girdi bir gün merak etmişti herkes bu
17:10
evden kaçarken o oraya çekiliyordu küçük kız kadının odasında yerde bir kutu
17:16
buldu kutunun içinde mektuplar vardı her biri farklı tarihlerde farklı akrabalara
17:22
yazılmış ama hiçbirinin gönderilmediği belliydi zarflar kapatılmamıştı bir
17:28
tanesini okudu "sevgili halam sana kırgın değilim çünkü kırgın olmak için
17:33
önce değer görmek gerekiyor beni sadece para getiren biri olarak gördüğünüzü biliyorum ama ben yine de her geldiğimde
17:41
size sarıldım çünkü benim başka kimsem yoktu küçük kız mektubu katladı içinde
17:47
ağır bir sızı hissetti o güne kadar kadını hiç sevmemişti annesi öyle istemişti "o
17:55
sadece gösteriş yapar sözde yardım ediyor ama yüzümüze vuruyor." demişti hep ama bu mektuplar başka bir şeyi
18:02
anlatıyordu kadının sesi çok daha yumuşaktı hatta kırılgan bir çocuktan
18:08
farksızdı kadının mirasıyla oluşturulan eğitim fonu açıklanınca köyde kıyamet
18:14
koptu nasıl yani bizim çocuklar mı okuyacak onun parasıyla e yaşarken bir
18:20
şey yapmadı şimdi ne anlamı var almanlar bir şey çevirdi bence avukatlar orayı
18:26
burayı karıştırıyor kesin başka mal da vardır dedikodular büyüdü fakat avukat
18:32
tüm belgeleri açıkça ortaya koydu kadının Almanya'da yıllarca biriktirdiği
18:37
her kuruş Almanya'daki iş yerinin katkısıyla bir vakfa aktarılmıştı vakıf kadının soyadını
18:44
taşıyordu tek amacı eğitim öyle ki sadece yeğenleri değil köydeki tüm
18:50
ihtiyaç sahibi çocuklar bu fondan yararlanacaktı ama insanlar bunu bile
18:56
hazmedemedi bizim paramızla okuyorlar diye söylendiler oysa o bizim dedikleri
19:02
para yıllarca kimsenin sormadığı nasılsının bedeliydi dayının büyük oğlu
19:08
üniversiteye başlamıştı ama sınıf arkadaşlarına kadını anlatırken cümleleri eksik kalıyordu bir akrabamız
19:15
vardı yardım etti allah rahmet eylesin daha fazlasını diyemiyordu çünkü
19:22
içi buruktu kadının fotoğrafını cüzdanına koymuştu ama kimseye gösteremiyordu bir gün bir hocası sordu
19:30
"bu fondan yararlanıyorsun kadını tanıyor muydun?" "Tanıyordum ama tanımam
19:36
gerektiği gibi değilmiş." dedi o gün sabaha kadar ağladı kadının hayatındaki
19:42
boşluk öldükten sonra herkeste bir iz bırakmıştı ama artık geri dönüşü yoktu
19:47
ne bir telefon açılabilir ne de bir ziyaret yapılabilirdi her şey geç kalmıştı avukat kadının bıraktığı son
19:55
kaseti oynattı kaset eski bir Almanca kaset çalarda
20:00
kaydedilmişti kadın konuşuyordu sesi yorgundu ama kararlıydı eğer bu sesi dinliyorsanız
20:07
ben artık yokum ama kalbim hala burada ben Almanya'da yalnızdım türkiye'de
20:14
kalabalığın içinde de yalnızdım ama şimdi biliyorum ben yine de iyi biri olarak gitmek istedim kimseyi üzmeden
20:21
kimsenin yükü olmadan ben bu hayatı anlamadım ama belki siz benim bıraktığım
20:27
yerden başlarsınız anlamaya o kaset köyde yankılandı
20:32
herkesin duyması için hoparlörle çalındı bazıları camı kapattı bazıları ağladı
20:39
bazıları ise sadece başını eğdi ve o andan sonra artık hiç kimse onun adını
20:45
küçümseyerek anamadı çünkü o artık sadece bir akraba değil bir izdi bir
20:52
örnek bir sessiz kahraman köyde artık kimse yüksek sesle konuşmuyordu onun
20:59
hakkında kadının adı bir tabu haline gelmişti kimisi ona saygısından kimisi
21:05
utancından susuyordu fakat en derin suskunluk dayının evindeydi kadının
21:11
kaldığı eski odanın kapısı kilitlenmişti üzerine anahtar bile asılmıştı sanki
21:17
içeride hala onun nefesi dolaşıyormuş gibi kimse girmeye cesaret edemiyordu
21:22
dayının eşi bir gün temizlik yaparken kapıyı açmaya geltendi ama o an bir
21:29
ürpertiyle elini geri çekti bir fotoğraf vardı kapının arkasına sıkıştırılmış
21:34
kadın Almanya'da bir tren istasyonunda elinde valizi yüzünde yorgun ama huzurlu
21:40
bir gülümsemeyle duruyordu kim çekmişti neden bırakmıştı oraya kimse bilmiyordu
21:46
ama belli ki o odada kalan sadece eşyalar değildi o odada bir ömür
21:52
susmuştu miras meselesi kadının ölümünden sonra sadece akrabalarda değil
21:58
köyde de büyük bir değişim yaratmıştı vakıf sadece yeğenlerin değil ihtiyaç
22:04
sahibi pek çok çocuğun okul masraflarını üstlenmişti bu durum bazılarını minnetle
22:11
bazılarını kıskançlıkla doldurmuştu köy kahvesinde oturan yaşlı bir adam çayını karıştırırken sessizliği
22:19
bozdu biz onu anlayamadık anlamaya da çalışmadık ama o bizi hep düşündü
22:27
köylüler başlarını salladı ama kimse konuşmadı çünkü herkesin bildiği ama
22:32
kimsenin söylemeye cesaret edemediği bir gerçek vardı kadın hayatının son
22:37
günlerinde yalnız kalmıştı öyle bir yalnızlık ki kimse onun cenazesine bile
22:43
zamanında varamamıştı dayının oğlu artık üniversitedeydi okulun yurdunda kalan bu
22:49
genç bir gece yatağında dönüp dururken kadının yazdığı ama gönderilmeyen mektuplarından birini çıkardı
22:56
çantasından birkaç ay önce küçük kardeşi ona vermişti mektup sararmıştı köşeleri kıvrılmıştı
23:03
satırlar Almanca ve Türkçe karışımı yazılmıştı sevgili yeğenim belki bu
23:09
mektubu hiçbir zaman okumayacaksın ama bil ki ben seni hep çok sevdim keşke
23:14
birlikte bir sinemaya gitseydik keşke bir gün sadece sen arayıp "Hadi gel halam sinemaya gidelim" deseydin benim
23:22
için o bile yeterdi genç adam gözyaşlarını tutamadı
23:27
ertesi sabah okula gitmeden önce kadının adının yazılı olduğu vakıf ofisine uğradı masadaki kadına sordu bu vakıf
23:35
onun fikirleri miydi gerçekten kadın başını salladı evet her şeyi o planladı
23:42
hatta üniversite öğrencilerine mektup yazın onların gelişimini takip edin diye bile not
23:48
bırakmış genç adam masadaki deftere sayfalarca yazı döktü o gün halasına
23:53
yazdı hiç demediği sözleri söyledi özür diledi ve ilk defa içinden gelen bir
24:00
teşekkürle bitirdi mektubunu köyde kadın hala konuşuluyordu ama bu kez laf sokan
24:06
cümleler yoktu artık çocuklar annelerine soruyordu anne o kadın kimdi anneler
24:13
sessizce cevap veriyordu bir akrabamızdı çok iyi biriydi ama biz kıymetini
24:19
bilemedik bazı anneler çocuklarına ondan bahsetmemek için geçiştiriyordu ama
24:25
bazıları pişmanlığın yüreğindeki ağrılığını hafifletmek için kadını anlatıyordu çok çalışırdı hep yalnızdı
24:34
ama senin okuman için bir yol açtı kadının Almanya'daki evi satılmış geliri
24:39
vakfa devredilmişti evden çıkan günlükler ve eşyalar özel bir odada
24:45
sergilenmeye başlanmıştı oraya giden her öğrenci kadının yalnızlığına bir nebze
24:50
olsun eşlik ediyordu artık her biri onunla tanışmak isterdi ama hiçbirinin
24:56
artık böyle bir şansı yoktu oysa o yaşarken kapısı herkese açıktı dayının
25:03
eşi bir gün kendi kendine konuşurken gözyaşlarına boğuldu ben onu hiç sevmedim çünkü onda hep kendimi eksik
25:10
hissettim meğer onun eksikliğiymiş beni rahatsız eden benim değil
25:16
bu itirafı kimse duymadı ama o andan sonra kadın her sabah mezarlığa uğrayıp
25:22
onun mezarına bir bardak su koymaya başladı köy mezarlığının bir köşesindeki
25:27
mezar artık çiçeklerle doluydu başta kimse gitmiyordu ama sonra çocuklar
25:33
oraya uğramaya dua etmeye başladı çünkü vakıf her öğrencisine onun hayatını
25:38
anlatan küçük bir kitapçık dağıtmıştı hayatında hiç elinden tutulmamış bir kadının başka elleri tutmak için verdiği
25:46
mücadeleyi okuyacaksınız sessizlikte yankılanan gerçekler artık köyün duvarlarında yazılıydı herkes biliyordu
25:53
o kadın yalnız ölmüştü ama arkasında bir ordu gibi yürüyen gençler bırakmıştı ve
25:59
bu gençler onun sustuğu her yerde konuşmaya başlamıştı kadının vefatından
26:04
aylar geçmişti fakat zaman onun yokluğuna alışmak bir yana geride
26:09
bıraktığı izleri daha da derinleştirmişti türkiye'deki o küçük köy artık onun adıyla anılan bir vakfın
26:16
merkezi olmuştu eskiden yalnızca düğünlerde cenazelerde konuşulan kadın
26:22
şimdi ilham veren bir figürdü köy okulunun önüne onun ismi verilen bir kütüphane açılmıştı açılış töreninde
26:30
dayının oğlu kürsüdeydi elinde titreyen bir kağıt vardı bu sadece bir teşekkür konuşması değil
26:37
bu bir özür bir zamanlar varlığını fark etmediğimiz kıymetini bilmediğimiz bir
26:43
kadına edilen toplu bir özür gözleri doldu seyirciler arasında oturan dayı
26:50
ilk kez başını önüne eğdi yanındaki eşi sessizce elini tuttu ama artık ne o
26:56
tutuş ne o bakış bir anlam taşıyordu çünkü gerçeklerin yükü çoktan omuzlarına
27:02
binmişti kadının Almanya'daki eşyaları Türkiye'ye getirilmişti en özel eşyası
27:08
ise eski bir defterdi sayfalarında Almanca ve Türkçe karışık cümleler
27:13
yapıştırılmış tren biletleri çocukken yazdığı şiirler vardı bu defter şimdi
27:19
köy kütüphanesinin cam ekanında sergileniyordu köylülerden biri yaşlı bir kadın torununa camekana doğru
27:26
eğilerek şunu söyledi bak kızım bu defterin sahibi zamanında herkese iyilik
27:33
yaptı ama kimse onun elinden tutmadı ama sen unutma bir el seni tutmasa bile sen
27:40
başkasının elinden tutmayı bil almanya'daki sigorta şirketinden gelen
27:46
mektup kadının bıraktığı mirasın sadece Türkiye'de değil Almanya'da da iz
27:52
bıraktığını gösterdi kadın oradaki göçmen derneklerine de bağışta bulunmuş
27:57
özellikle yalnız yaşayan yaşlı kadınlar için aylık yardım fonu oluşturmuştu bu bilgi Almanya'daki küçük
28:04
bir yerel gazeteye haber oldu haberin başlığı şuydu yalnız kadın yüzlerce
28:10
hayatın sessiz kahramanı oldu gazete küpürü günün birinde Türkiye'ye ulaştı
28:17
dayının kızı bu küpürü odasında duvara ası annesi ona garip garip baktı ama
28:23
hiçbir şey demedi kız yıllar sonra bile onu hatırlamak için bir yol bulmuştu
28:29
köyde yapılan bir belgesel çekiminde kameraman kadının mezar taşına odaklandığında bir detay gözünden
28:35
kaçmadı mezar taşının en altına şunlar yazılmıştı bu hayatta hiç kimsem yoktu
28:42
ama yine de herkesi sevdim belgeselin sonunda bu cümle ekrana geldiğinde
28:48
ekibin çoğu gözyaşlarını tutamamıştı o yaz vakıf ilk mezuniyet törenini
28:54
düzenledi eğitim hayatları boyunca desteklenen gençler diplomalarını alırken onun ismini andılar her biri
29:01
sahneye çıkmadan önce küçük bir karanfil bıraktı sahneye onlarca karanfil sahne
29:08
kırmızıya boyandı ve salon sessizce alkışladı sessizlik bile anlam
29:13
kazanmıştı o an yıllar sonra herkesin aklında tek bir cümle yankılandı onun
29:19
varlığı yokluğunda anlaşıldı dayı bir gün tek başına köyün dışındaki mezarlığa yürüdü elinde bir
29:27
bardak su yoktu çiçek de getirmemişti ama ilk defa içinden gelerek yürüyordu
29:33
mezarın başında eğildi toprağa dokundu "beni affedebilir misin?" dedi rüzgar
29:39
hafifçe esti gökyüzü açıktı güneş toprağın üzerine bir huzme düşürdü dayı
29:46
başını kaldırdı gözlerini kapattı ne bir ses geldi ne bir işaret ama o gün
29:52
kendine ilk kez dürüst olmuştu ve bu dürüstlük onun için geç kalınmış bir
29:58
itiraf değil ömür boyu taşıyacağı bir yara olarak kalacaktı vasiyet onun
30:04
yalnızlığının haykırışıydı ama aynı zamanda insanlara bıraktığı bir aynaydı
30:09
herkes o aynaya bakarken kendi eksikliğini sevgisizliğini ihmalkarlığını gördü ve bazı yaralar
30:17
kapanmadı kapanmamalıydı da çünkü bazı pişmanlıklar kalplerde bir uyarı olarak
30:23
yaşamalıydı yaşanmış Gerçek Hikayeler kanalına abone
30:29
olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme evet
30:34
[Müzik]
#Animated Films
#Death & Tragedy
#Poverty & Hunger