0:00
eşiniz size ihanet etseydi onu affedebilir miydiniz ihaneti sineye mi çekerdiniz yoksa boşanır mıydınız ya da
0:08
evladınız eşi tarafından ihanete uğrasaydı ne yapardınız düşüncelerinizi
0:13
yorumlara kesinlikle yazın bu hikayemizde eşinin ihanetini sineye çekmeye karar veren bir insanın yaşadığı
0:20
acı tecrübeleri sizlerle paylaşacağız umarız beğenirsiniz şimdi hazırsanız hikayemize geçebiliriz iyi seyirler
0:27
yaşanmış Gerçek Hikayeler kanalına abone olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme
0:33
insanın başına ne gelirse en yakını yüzünden gelir halil'in başına gelenin adı ise aşktı ya da o öyle sanıyordu
0:42
ilçeye o sabah sert bir rüzgarla birlikte gri bulutlar çökmüştü gökyüzü
0:48
sanki olacakları önceden haber veriyor yeryüzüne yavaşça bastırıyordu halil
0:54
sabah ezanından hemen sonra uyanmıştı sessizce yataktan kalktı çocukları
0:59
uyandırmamak için parmak uçlarında yürüyerek banyoya gitti aynada kendine baktı yüzündeki çizgiler daha da
1:06
derinleşmişti yorgundu ama alışkındı o bir kereste işçisiydi sabahın
1:13
karanlığında işe gider akşamın karanlığında eve dönerdi hayatı boyunca hep böyle olmuştu ama o sabah bir
1:20
farklılık vardı banyodan çıkarken Sedef'in gözleri Halil'in üzerinde
1:26
bekliyordu yatağın kenarında oturmuş bir şey söylemek için sabırsızlanıyordu
1:32
halil dedi efendim dedi Halil gömleğini iliklerken
1:37
bir şey konuşmamız lazım dedi Sedef halil'in kaşları çatıldı bu sözleri
1:43
sevmezdi bir şey konuşmamız lazım demek çoğu zaman kötü haberin eşik cümlesiydi
1:50
ama sesi çıkmadı bekledi "çocuklar büyüdü artık ben de çalışmak istiyorum."
1:56
dedi Sedef halil gözlerini devirmedi sadece başını öne eğdi bu konuşmanın
2:02
geleceğini biliyordu sedef büro yönetimi mezunuydu ama yıllardır ev hanımıydı
2:08
halil onu çalıştırmak istememişti ilçe küçüktü laf söz olurdu zaten kıskançtı
2:15
bunu da inkar etmiyordu sedef biliyorsun özel sektöre sıcak bakmıyorum başka
2:21
adamların ofisinde sabahtan akşama kadar seni görmelerini istemiyorum ama istiyorsan KPSS'ye hazırlan devlet
2:28
memuru olursan söz ses etmeyeceğim." dedi halil Sedef başını salladı kabul
2:34
eder gibi yaptı ama içinde başka hesaplar vardı halil bunu hissedemedi o
2:39
günden sonra ev değişti masanın üstünde KPSS kitapları test kalemleri ve renkli
2:45
fosforlu kalemler görünmeye başladı sedef sabah çocukları okula gönderip
2:50
test çözmeye başladı halil işteyken evi sessizlik sarıyordu sedef'in iç sesi ise
2:56
başka bir ritimde çalıyordu aylar geçti sınavlar yapıldı sonuçlar açıklandı
3:02
sedef kadro için yeterli puanı alamadı bazı yıllar ise kendi alanıyla ilgili kadro hiç açılmadı halil bir şey demedi
3:10
bu sene olmadıysa seneye olur." dedi ama Sedef'in sabrı tükenmişti
3:16
bir sabah Sedef'in ablası çıkageldi çay içerken konuyu açtı belediye taşeron
3:22
işçi alıyormuş referans bulabilirsek Sedef'iyi yazdırırız hem devlet dairesi
3:28
hem sigortalı senin de içini rahatlatır." dedi halil önce sessiz
3:33
kaldı sonra başını salladı içinde bir kıpırtı oluştu sedef'in bir devlet
3:39
dairesinde olması en azından akşamları aklı evde olur diye düşündü kabul etti
3:44
sedef birkaç hafta sonra işe başladı belediyede büro hizmetlerinde görevlendirildi bilgisayar başında evrak
3:51
kaydı dosya düzeni telefonlara cevap gibi işler yapıyordu ilk gün
3:56
heyecanlıydı elinde kahve kupası yeni tanıştığı kadınlarla koridorda yürüyor
4:02
gülümsüyordu o günün akşamı eve geç geldi halil'in yüzü gerildi ama sormadı
4:09
birkaç gün daha aynı durum tekrar etti halil neden geç kaldın diye sorduğundaya
4:16
Sedef içten bir kahkaha attı kızlarla oturduk ilk günya biraz lafladık
4:22
alışacağım diye cevap verdi halil sustu yüzünde belli belirsiz bir kırgınlık
4:28
vardı ama ona göre önemli olan karısının devlet dairesinde çalışıyor olmasıydı o
4:34
yeterdi günler geçtikçe sedef değişti aynada kendine daha çok bakmaya saçını
4:41
daha sık boyatmaya başladı akşamları parfüm sürüp eve geç geldi hafta sonları
4:47
kadın arkadaşlarıyla kahvaltılara gitmeye başladı konserler sinema etkinlikleri ve günü birlik geziler
4:54
sedef sosyal bir kadına dönüşüyordu ama Halil için bunlar yabancıydı bir akşam
5:00
Halil eve döndüğünde çocuklar evdeydi ama sedef yoktu saat 9'u gösteriyordu
5:07
halil huzursuz bir şekilde Sedef'i aradı sedef telefonu açtı "neredesin?" dedi
5:13
Halil "kızlarla kahve içiyoruz yeni açılan kafeyi merak ettik geliriz
5:18
birazdan." dedi Sedef "ben fabrikadan yeni geldim eve gelmeyecek misin?" dedi
5:24
Halil yorgun sesle "ne var Halil biraz da kendime zaman ayırayım çocuklar da
5:29
evde işte." dedi Sedef Halil'i tersleyerek o gece Halil uzun uzun düşündü karısı
5:36
değişmişti hem de çok değişmişti ama nasıl ve neden bu sorunun cevabı henüz
5:44
ortaya çıkmamıştı gözlerinle göremediğini kalbinle sezersin halil'in kalbi artık rahat
5:50
uyumuyordu kereste fabrikasında gürültü hiç dinmezdi testerelerin vınlaması tahta
5:57
kokusuna karışır işçilerin teri talaşla birlikte toprağa karışırdı
6:03
halil sabahları artık daha sessizdi ne çay ocağında fazla konuşuyor ne de mesai
6:09
arkadaşlarına şakalaşacak hali kalıyordu içinde tanımlayamadığı bir huzursuzluk
6:14
vardı o yıllardır aynı kadınla aynı yastığa baş koyan bir adamdı ama artık o
6:21
yastığın kokusu bile yabancı gelmeye başlamıştı sedef işe başladıktan sonra sabahları
6:28
çoktan evden çıkmış oluyordu çocukları okula Halil hazırlıyor beslenme
6:33
çantalarını o kontrol ediyordu akşamlarıysa Halil eve geldiğinde ev
6:38
sessiz oluyordu yemek ya hazırda yoktu ya da soğumuş bir tencerede bekliyordu
6:45
çocuklar genellikle kendi başlarının çaresine bakmış oluyordu bir gün akşam saatlerinde Halil eve girdiğinde
6:52
çocuklardan biri sordu baba "Annem nerede?" Halil cevap veremedi o da
6:59
bilmiyordu sonra telefonunu çıkardı aradı "açılmadı birkaç dakika sonra
7:05
mesaj geldi kızlarla sahilde oturuyoruz geç kalırım siz yemeği yiyin." O gece
7:12
Halil masaya oturduğunda karşısında boş bir sandalye vardı tabak sessizdi
7:18
tencere sessizdi evin duvarları bile sessizliğe gömülmüştü oysa ev dediğin
7:24
yer gürültülü olurdu gülücükle azarla sesle nefesle dolu olurdu halil o gece
7:32
yatağa girdiğinde uyuyamadı gözlerini tavana dikti yanı boştu gözleri kapandı
7:40
ama aklı kapanmadı o andan itibaren kuşkular tohumlandı
7:46
sedef'in değişimi yalnızca dış görünüşüyle sınırlı değildi artık konuşma tarzı bile değişmişti halil'e
7:53
karşı sözleri daha keskin daha eleştirel olmuştu "sen hayatın boyunca küçük
7:59
düşünmüşsün." dediği bir akşam "Sadece çalışmakla insan büyümez Halil" dedi
8:05
başka bir gün "Ben de kendime bir hayat kurmak istiyorum." diye bağırmıştı bir tartışmada
8:12
halilsee yalnızca susuyordu çünkü susmak anlamamaktan daha kolaydı bir hafta sonu
8:18
sabahı Sedef dışarı çıkmaya hazırlanıyordu saçları düzleştirilmiş
8:23
ojesi sürülmüş elbisesi özenle seçilmişti halil kapının önünde
8:29
ayakkabısını giyerken durdu "nereye gidiyorsun?" dedi "kızlarla kahvaltıya."
8:35
dedi Sedef "hep kızlarla diyordun ama hangi kızlarla?" dedi Halil
8:41
bana hesap mı soruyorsun artık diye sert çıktı Sedef sormayayım mı dedi Halil
8:49
sormayacaksın diye cevap verdi Sedef kapı kapandı halil kapıya uzun süre
8:55
baktı ardından pencereye yöneldi o an dışarıda hiçbir şey yokmuş gibi etrafı
9:01
aydınlatan güneşi izledi ama Halil'in içi çoktan kararmıştı bir gece Halil
9:07
uykudan bir sesle uyandı sedef salonda birisiyle fısıldaşarak telefonda
9:12
konuşuyordu halil yatakta bekledi sesler kesilince kalktı sessizce salona yürüdü
9:19
sedef oturuyordu elinde telefon yüzünde hafif bir gülümseme halil görmezden
9:25
geldi ama ertesi gün Sedef'in telefonunu incelerken bir mesaj dikkatini çekti
9:31
hafta sonu kızlarla çıkacak mısın diye bir mesaj gelmişti Sedef'in telefonuna mesajı gönderenin adı Mustafa'ydı
9:39
halil'in gözleri dondu bu ismi ilk kez duyuyordu sedef hiç böyle bir mesai
9:45
arkadaşından bahsetmemişti o an bir taş yerinden oynadı sedef mutfaktaydı halil
9:52
Sedef'in telefonuyla birlikte Sedef'in yanına gitti ve doğrudan yüzüne sordu
9:58
mustafa kim dedi sedef gözünü kırpmadan cevap verdi iş yerinden bir arkadaş
10:06
ne arkadaşı?" diye sordu Halil "normal herkesle
10:11
konuşuyorum Halil." diye cevap verdi Sedef "peki neden hafta sonunu soruyor
10:17
sana?" diye çok kritik bir soru sordu Halil Sedef'e sedef ise çünkü bizimle
10:22
gelmek istiyor dedi bizimle derken dedi Halil kızlarla işte ne var bunda diye
10:29
çıkıştı Sedef halil anlamadığını belli ederek "Erkek bir arkadaş kızlarla mı
10:34
gelecek?" diye sordu sedef sustu ardından bağırmaya başladı "yeter artık
10:40
Halil her şeyden şüpheleniyorsun ben senin karınım ama kölen değilim." dedi
10:46
tartışma uzadı gecenin bir yarısı çocuklar uyanana kadar sürdü sonunda
10:51
Halil odasına geçti ama kalbi artık başka bir odaya geçmişti bir sabah işe
10:57
gitmeden önce Halil çantasını alırken durdu sedef uyuyordu telefon masanın
11:03
üzerindeydi halil göz ucuyla ekranı açtı bir mesaj zinciri mustafaile yapılmış
11:10
bir sohbet seni özledim ben de seni özledim dün gece harikaydı
11:17
karımı anneme gönderdim ev bugün bize ait halil'in içinden biri haykırdı ama
11:23
sesi dışına çıkmadı telefonu kapattı ekran görüntülerini aldı elini yüzüne
11:29
kapadı dizlerinin üzerine çöktü o an Halil'in içindeki dünya parçalandı
11:35
ihanetin en acı yanı insanın hala sevmeye devam etmesidir halil günlerdir
11:41
elindeki telefon görüntülerine bakıyordu sedefle Mustafa arasındaki mesajlaşmalar
11:46
artık yalnızca birer cümle değil Halil'in hayatındaki bütün doğruların tek yıkıldığı birer duvar olmuştu her
11:54
mesaj bir kurşundu her emoji bir hançer halil yıkılmıştı ama bağırmamıştı
12:02
ağlamamıştı da sadece susmuştu bir sabah hiçbir şey demeden fabrikanın yolunu
12:08
tuttu ama gözleri hep yerdeydi sanki yolda yürürken düşürdüğü bir onuru
12:13
arıyor gibiydi öğle arasında cebinden telefonunu çıkarıp bir mesajı tekrar açtı ev bugün bize ait gözlerini kıstı
12:23
parmağı titreyerek ekran görüntüsünü bir klasöre kaydetti ardından bir karar
12:29
verdi artık bunu yalnızca kendisiyle paylaşamazdı gerçek gizlendiği sürece
12:35
zehirdi zhrin panzehiri ise ifşaydı o akşam evde sedef yokken Halil oturduğu
12:41
sandalyeden kalktı mutfakta dolap kapakları açık kaldı tüm dikkatini o
12:46
ekran görüntülerine vermişti bir USB belleğe tüm mesaj kayıtlarını aktardı
12:52
sonra sosyal medyada birkaç yakın akrabasına tanıdığına hatta fabrikadan bazı işçilere bunları gönderdi aradan
13:00
saatler geçti telefonu hiç susmadı kimileri aradı kimileri sustu bazıları
13:07
geçmiş olsun." dedi bazıları inanmıyorum." dedi ama hiçbiri olmamıştır demedi çünkü olan şey
13:15
ortadaydı gece yarısı Sedef kapıdan içeri girdi kapıyı açar açmaz Halil
13:20
oturduğu yerden kalktı telefonunu gösterdi sedef'in gözleri büyüdü geriye doğru bir adım attı bu ne
13:29
dedi Halil sedef sustu konuş diye tepki gösterdi Halil yanlış anladın Halil o
13:37
öyle değil dedi Sedef yanlış anlamışsam düzelt mustafa la birlikte olmuş musun
13:44
dedi Halil sedef başını öne eğdi bir kere yemin ederim sadece bir kere oldu."
13:51
diye cevap verdi Sedef halil'in elleri yanına düştü sanki bütün kasları felç
13:57
olmuş gibiydi dizlerine kadar bir boşluk indi ama yine bağırmadı yalnızca mutfağa
14:04
yürüdü bir bardak su aldı sanki su her şeyi temizleyecekti o gece Halil'in
14:11
annesi geldi haber ona da ulaşmıştı evde karşı karşıya geldiklerinde Sedef
14:17
itirafını yineledi "evet oğlunuzu aldattım ama bir kereydi sonra pişman
14:23
oldum." dedi kadın yere çömeldi ellerini dizlerine koydu başını salladı "ben sana
14:31
evlat verdim sen bana ne verdin?" dedi "yemin ederim pişmanım." dedi Sedef
14:38
"yemin yalanı temize çıkarmaz." dedi yaşlı kadın ilçede artık herkes her şeyi biliyordu
14:45
halil'in fabrikadaki arkadaşları arasında bile bu konu konuşuluyordu sedef ise hala evde kalmaya devam
14:53
ediyordu ne utanıyor ne de evi terk ediyordu halil'in ruh hali her geçen gün
15:00
daha da ağırlaşırken Sedef'in yüzünde gizli bir zafer edası vardı sanki her
15:06
şeyi kabullendirmişti Halil'i halil'in içinde ise fırtına dinmiyordu bir gün
15:12
çarşıda yürürken Mustafa'yı gördü yanında başka biri yoktu halil gözünü
15:18
dikti adımlarını hızlandırdı bir anda koşmaya başladı mustafa dönüp bakamadan
15:24
Halil üzerine atladı "sen benim hayatımı yıktın." dedi
15:29
yumruklar peş peşe indi mustafa doğrulmaya çalıştı ama Halil bırakmadı
15:35
etraftan insanlar toplandı ayırmaya çalıştılar ama Halil sanki yıllardır
15:40
içini biriktirmişti polis çağrıldı halil ifadesi alınıp serbest bırakıldı ancak
15:46
bu olaydan sonra işler değişmeye başladı sedef'in çalıştığı belediyede dedikodu
15:52
aldı yürüdü olay artık kapatılacak gibi değildi sedef bir sabah işe gitmek üzere
15:58
hazırlandığında telefonuna bir mesaj geldi idari izinlisin detaylar için
16:04
amirinle görüş sedef dondu birkaç gün sonra resmi yazı geldi ahlaki
16:11
gerekçelerle sözleşmeniz fesedilmiştir kararın 6ı imzalıydı ama aynı belediyede
16:18
çalışan Mustafa'nın durumu farklıydı onun güçlü referansları vardı işine devam etti hatta idari amirlerin
16:26
bazıları Mustafa'yı mağdur gösterdi eşi ise Mustafa'nın suçsuz olduğuna inanıyor
16:31
"Her yerde bu kadın kocama iftira attı." diyordu sedef ise artık hiçbir yere
16:36
sığamıyordu ama yine de evde kalmaya devam etti halil'in annesi bu duruma
16:42
tahammül edemedi bir akşam Halil'le başa kaldığında oğlunun ellerini tuttu "bu
16:49
kadın senin hayatını çürüttü ne bekliyorsun daha?" dedi "anne yeter
16:55
artık sen zaten en baştan beri onu sevmedin." diye tersledi annesini halil
17:02
"Ben seni seviyorum oğlum o yüzden onun gibi bir kadını hak ettiğine inanmıyorum." dedi annesi "yeter." diye
17:09
bağırdı Halil "bu evin içine sen değil o kadın girdiğinde huzur kaçtı." dedi
17:15
yaşlı kadın "Senin yüzünden bu hale geldik yeter diye tekrar tersledi
17:21
annesini Halil halil artık annesini suçluyordu gerçekle yalan birbirine
17:27
karışmıştı gözünün önünde yıkılan hayatın sebebini annesinde arıyordu
17:32
sedef'in itiraflarını bile bastıran bir yalana inanmayı tercih ediyordu o gece
17:38
yaşlı kadın evden ayrıldı ağlayarak arkasına bile bakmadan sokağa çıktı
17:43
mahallenin kadınları onu görüp yavaşça başlarını eğdi kimse konuşmadı ama
17:48
herkes biliyordu bu hikayede haklı olan belliydi ama Halil o gerçeği artık
17:55
göremeyecek kadar kırılmıştı gerçeği bildiğin halde ona inanmamak insanı
18:00
deliliğin eşiğine getirir halil tam o çizginin üzerine yürüyordu hastaneye
18:06
gittiğinde kimse ona akıl hastası demedi ama Halil'in gözleri farklı bakıyordu
18:11
sessizdi dalgındı cümlelerinin başı vardı sonu yoktu doktorlar bunu
18:17
tanımlamakta zorlanmadılar ağır bir travmanın eşiğindeydi gerçeğin çarpıklığı Halil'in aklını eğip
18:25
bükmüştü nihayet klinikte tedavi altına alındı 3
18:31
ay boyunca dış dünya onun için yalnızca birer hatıradan ibaretti o günlerde
18:36
Halil'in yanında biri vardı sedef günlerce refakatçı olarak Halil'in
18:42
başında kaldı elinde ördüğü yelek yatağın ucundaki sandalyede dizilmiş
18:47
kitaplar ve doktorlara attığı güleryüzlü bakışlarla Sedef Halil'in sadık eş
18:52
rolünü kusursuzca oynuyordu doktorlar ona güveniyordu klinik personeli onu çok
18:58
iyi bir eş olarak tanıyordu oysa Halil'in annesi dışarıda yalnız başına
19:04
bir sandalyede oturuyor oğlunu görebilmek için saatlerce hastane bahçesinde bekliyordu hedef onu içeri
19:11
almıyordu "halil senden rahatsız oluyor oğlunun iyileşmesi için yalnız kalması lazım."
19:18
diyordu Halil'in annesine halil ise yatakta gözlerini tavana dikip dakikaları sayıyordu hafızasında bir şey
19:26
eksikti eksik olan şey gerçeğin kendisiydi sedef'in ihaneti Mustafa'nın
19:32
mesajları yaşanan kavga hepsi puslu bir hatıraya dönüşmüştü sedef ise her
19:38
fırsatta Halil'in kulağına fısıldıyordu ben sana yalan söylemedim sadece
19:45
arkadaşız senin annen beni hiç sevmedi seni ben iyileştireceğim Halil diyordu Sedef
19:52
halil başını sağa çeviriyor ama gözlerinde bir direnç görünmüyordu belki de inanmamayı seçmişti çünkü gerçek
20:00
inançtan daha acıydı 3 ay sonra Halil klinikten taburcu oldu sedef onu elinden
20:07
tutarak dışarı çıkardı güneş Halil'in gözlerini kamaştırdı ilk defa gökyüzü
20:12
ona yabancı geldi hayatında birçok şey değişmişti ama sedef değişmemiş gibi
20:18
görünüyordu gülümsüyor elini bırakmıyordu ilçeye döndüler ama Halil
20:24
için hiçbir şey eskisi gibi değildi insanların bakışları daha uzun daha
20:29
soğuktu mahallede kimse selam vermiyordu halil anlam veremedi oysa 3 ay boyunca
20:35
iyileşmek için uğraşmıştı bir gün marketten dönerken komşu kadınlardan biri göz göze geldi halil başını çevirdi
20:44
arkasından mırıldandı kadın hala onunla yaşıyor halil durdu sedef'in sözleriyle
20:50
kendini savundu insan hata yapar ama karım bana yalan söylemedi dedi komşu
20:57
kadın başını iki yana salladı halil yürümeye devam etti eve vardığında yaşlı
21:03
annesinin ses kaydını açtı kadıncağız birkaç hafta önce gönderdiği bir mesajda şöyle diyordu o kadın sana Mustafa
21:11
birlikte olduğunu kendi ağzıyla söyledi ben yalan mı söylüyorum oğlum unuttun mu
21:16
o akşamı halil ses kaydını sildi sonra kendi kendine konuştu annem zaten en
21:23
başından sevmedi onu hep kıskandı hep karıştırdı ortalığı gerçek artık Halil
21:29
için bir tercih olmuştu gördüklerini silmiş söylenenleri unutmuştu sedef ona
21:35
iyileşmenin yalanla mümkün olduğunu göstermişti halil de o yalanın içine
21:41
kendini bırakmıştı bir sabah Sedef çantasını toparladı halil'e döndü artık
21:47
bu ilçede duramayız herkes bizi konuşuyor yeni bir yere gidelim tertemiz
21:53
bir hayat kuralım." dedi halil itiraz etmedi hatta o gün ilk defa gülümsedi
22:00
gittiler her şeyi arkalarında bıraktılar taşındıkları şehirde kimse onları
22:06
tanımıyordu sıfırdan bir hayata başladılar yeni bir ev yeni bir iş
22:11
arayışı sedef yeniden işe girmek için başvurular yapmaya başladı halil ise
22:17
daha durgundu sabahları camdan dışarı bakıyor öğleye kadar aynı pozisyonda
22:22
oturuyordu geride kalan yalnız bir kadındı halil'in annesi oğlunu kaybetmiş
22:28
gibi hissediyordu ne ses vardı ne haber evinde tek başına sabah ezanlarıyla
22:34
uyanıyor akşamları televizyon karşısında uyuya kalıyordu komşular sormuyordu
22:39
artık Halil'i çünkü herkes cevabı biliyordu halil artık oğul olmaktan
22:45
çıkmış sedef'in gözündeki bir gölgeye dönüşmüştü bir gün yaşlı kadın aynaya
22:50
baktığında yüzünün sağ tarafında döküntüler gördü ağrı sızlamaya dönüştü
22:56
doktora gittiğinde teşhis kondu zona üzüntüden olmuş içeride çok şey birikmiş
23:03
belli ki dedi doktor kadın başını salladı insan kendi doğurduğu evladını
23:10
bir yabancıya kaybedince içi hasta olur diye mırıldandı evine döndü perdeleri
23:16
kapattı kimseye görünmemeye başladı artık sadece eski fotoğraflara bakıyor
23:21
oğlunun ilkokul resmine dokunuyordu oradaki Halil şimdi yanındaki Halil
23:26
değildi o Halil artık yalanın yakutuna gözünü dikmişti parlak ama sahte insan
23:33
ne kadar kaçarsa kaçsın vicdanın sesi duvarların ardından bile yankılanırmış
23:38
yeni taşındıkları şehirde Halil ilk zamanlar sessizdi dışarı çıkmıyor markete bile yalnız gitmiyordu sedef
23:46
hemen çevre edinmiş apartman görevlisiyle yan komşuyla yeni iş görüşmelerindeki insanlarla kısa sürede
23:53
samimiyet kurmuştu halil bu samimiyetleri izlemekten başka bir şey yapmıyordu evde sessizliği bozansa
24:01
yalnızca duvar saatinin tik taklarıydı halil her gün aynı koltukta oturuyor
24:07
aynı noktaya bakıyordu sedef sabahları erkenden çıkıyor akşamlarıysa süslenmiş
24:13
enerjik şekilde dönüyordu bu durum Halil'in gözünden kaçmıyordu ama zihnindeki bulanıklık soruların netliğe
24:21
dönüşmesini engelliyordu bir akşam Halil masada tek başına otururken eline eski bir defter geçti bu
24:28
defter tedavi sırasında doktorunun önerdiği günlük tutma defteriydi sayfaları karıştırdı bir yerde durdu
24:36
yazılar dağınık ama netti sayfada aynen şöyle yazıyordu o gece ben hiçbir şey
24:43
yapmadım o bana ihanet etti ben sustum belki affederim sandı ama affetmek
24:50
unutmaktır unutmuyorum halil yazıyı okuyunca gözlerini kısıp duvara baktı
24:56
anılar geri döndü sedef'in itirafı Mustafa'nın mesajları annesinin
25:01
gözyaşları hepsi birer sarsıntı gibi beynine çarptı derin bir iç çekti sonra
25:07
defteri kapattı ama o defterin kapağının kapanması içindekilerin sustuğu anlamına
25:13
gelmiyordu aynı günün sabahı Halil apartmandan dışarı çıkarken yan komşunun
25:19
küçükoğlu elinde topuyla yaklaştı halil'e dikkatlice baktı amca annen
25:25
neden gelmiyor dedi halil bir anda irkildi tanıyor musun annemi dedi çocuğa
25:34
geçen gün annemler konuşurken duydum halil'in annesi zavallı oldu dedi annem
25:39
dedi çocuk halil'in dudakları titredi çocuk uzaklaştı halil donmuş bir şekilde
25:46
apartmanın girişinde dikildi derin bir nefes aldı sonra yukarı çıktı sedef
25:53
evdeydi makyaj yapıyordu annem ne yapıyor biliyor musun dedi Halil ne
25:59
bileyim ben Halil dedi Sedef hiç sormadın ne halde olduğunu düşünmedim
26:05
bile annemi dedi Halil Senin annen beni hiç sevmedi Halil diye
26:11
karşılık aldı Halil sen onu evinden kovdun Sedef dedi Halil sedef aynaya
26:17
bakarak rimel sürmeye devam etti sen de beni o zaman delirtmiştin suçladın beni
26:23
Halil annen de suçladı dedi Sedef söyle bana benim hatam neydi Sedef diye sordu
26:30
Halil sedef ise beni anlamadın Halil isteklerimi hiç anlamadın dedi halil ise
26:37
şaşkın bir şekilde isteklerini mi anlamadım dedi sedef gözlerini kaçırdı
26:43
sonra arkasına bile bakmadan çantasını alıp çıktı halil o gün uzun süre ayakta
26:49
dikildi sonra mutfağa geçti elinde çay bardağıyla cama yöneldi dışarıda
26:56
çocuklar seks sek oynuyordu oyunlarına bir ev bir çocuk bir yuva çiziyorlardı
27:03
halil'inse evi vardı çocukları vardı ama yuvası yıkılmıştı
27:09
o akşam annesinden bir zarf geldi içinde bir mektup vardı zarfın kenarında eski
27:15
bir fotoğraf halil'in sünnet düğününden kalma bir kare annesinin genç hali
27:21
Halil'in yüzünde masum bir tebessüm mektupta şöyle yazıyordu: "Oğlum Halilim
27:28
senden hiç vazgeçmedim ama sen benden vazgeçtin sana karını kötülemek için
27:33
konuşmadım sadece acı olanı seninle paylaşmak istedim sana kötü söz söylemedim ama sen bana kötü gözle
27:40
baktın yalnız kaldım kapımı çalan olmadı
27:45
komşularım bana acıyor artık boynuma zona düştü ilaçlar fayda etmedi insan
27:51
içinden hastalanınca dışı ilaçla iyileşmezmiş hiçbir şeyi unutmadım gel
27:57
desem gelmezsin ama sen gelmesen de bil ki ben seni affettim seni çok özledim
28:03
Halilim halil o mektubu yatağın kenarına koydu gözleri doldu ama ağlamadı o
28:10
yalnızca gözyaşlarını artık içeri akıtmayı öğrenmişti sonra kalktı o akşam
28:16
ilk defa evdeki dolapları açıp içeriye baktı sedef'in dolabında yeni kıyafetler
28:22
lüks çantalar parfümler gördü bunlar son aylarda alınmıştı ertesi gün Halil
28:28
dışarı çıktı bir süre yürüdü sonra şehri bilmediği sokaklarına gitti sedef'in
28:35
yalanları bu sokaklarda yankılanmıyordu bir kafeye oturdu yanında kimse yoktu
28:41
ama karşısında biri oturuyormuş gibi konuşmaya başladı sedef seni seviyorum
28:47
ama sen beni sevmemişsin seni affettim ama seni unutmuyorum sen artık benim
28:53
eşim değilsin yalnızca beni kör eden kara bir dumansın." dedi bu sözler
28:58
Halil'in çok daha önce kendisine söylemesi gereken sözlerdi halil akşam eve döndüğünde Sedef yine yoktu
29:05
telefonunu aradı a açmadı sonra mutfağa geçti çocuklarının çantasını kontrol
29:11
etti defterin arasına sıkıştırılmış bir not çıktı bir veli toplantısı kağıdı
29:17
tarihi iki hafta önceye aitti halil toplantıya gitmemişti sedef de ona haber
29:23
vermemişti halil koltuğa oturdu ceketini çıkarmadı o an karar verdi yarın
29:29
annesini görmeye gidecekti belki geç kalmıştı ama hala gidecek bir kapısı
29:35
vardı bazen affetmek kendine söylediğin en büyük yalandır o artık bu yalandan
29:41
kurtulmak zorundaydı halil sabahın erken saatlerinde yola çıktı otobüste pencere
29:47
kenarında oturdu gözlerini camdan hiç ayırmadı yolculuk boyunca ne bir müzik
29:54
dinledi ne de bir mesaj kontrol etti elindeki mektup cebinde kırışık bir umut
30:00
gibi duruyordu oğul olmak yeniden başlamak ve yanlışlardan dönmek için
30:06
gecikmiş ama hala mümkün olan bir fırsat vardı ilçeye vardığında eskisi gibi
30:12
tanıdık gelmedi sokaklar ona her şey aynıydı ama aynı zamanda her şey çok
30:18
başkaydı evin kapısını çaldığında içeriden cevap gelmedi anahtar
30:23
cebindeydi eski evin kapısını yavaşça açtı içeri girdi ev soğuktu perdeler
30:31
kapalıydı televizyon açıktı ama ses yoktu salonda kimse yoktu mutfakta da
30:38
sonra iç odaya yöneldi annesinin odasına yatağın ucunda battaniyeye sarılmış bir
30:43
vücut gördü yaklaştı anne" dedi "hiç ses gelmedi." "Anne ben geldim." Kadının
30:51
yüzü dönüktü halil yavaşça koluna dokundu soğuktu kadıncağız sessizce tek
30:56
başına oğlunun adını duyacağı son umudu da tükenmiş şekilde yatağında vefat
31:02
etmişti halil olduğu yere çöktü ağlayamadı sadece baktı içinde bir
31:09
boşluk vardı gecikmişti geç kalmıştı geri dönüşü olmayan bir
31:15
eşikte durmuştu gözlerinden iki damla yaş süzüldü cenaze ertesi gün kaldırıldı
31:22
gelen az sayıda kişi vardı bazıları dua etti bazıları başını eğdi ama kimse
31:30
Halil'e bir şey demedi çünkü herkes Halil'in suskunluğunu bu yıkımın
31:36
kendisine ceza olduğunu biliyordu sedef gelmedi ne çiçek gönderdi ne de
31:42
başsağlığı mesajı halil artık anlamıştı gecikmiş ama sonunda uyanmıştı o akşam
31:50
annesinin boş odasında oturdu raflardan birinde eski bir defter buldu içinde
31:55
Halil'in çocukken annesine yazdığı mektuplar vardı bir mektubun sonunda şu
32:01
cümle yazıyordu anne büyüyünce seni hiç üzmeyeceğim
32:06
hep yanında olacağım halil elleriyle yüzünü kapattı sadece mırıldandı
32:13
yalan söyledim anne seni yalnız bıraktım o gece Halil annesinin evinde kaldı
32:19
sabah evin kapılarını kilitleyip ayrıldı artık oraya dönecek bir nedeni kalmamıştı
32:25
şehre geri döndüğünde kendi evinin kapıları da kilitliydi kapıyı açtı
32:31
sessizlik karşıladı onu etrafta kimse yoktu sedefin dolabı boşaltılmıştı
32:37
çekmeceler açıktı aynanın köşesine bir not sıkıştırılmıştı
32:43
halil ben her zaman ne istediğimi biliyordum sen bilmiyordun sana acı
32:49
çektirmek gibi bir niyetim olmadı ama sen zayıftın güvenmek istedin ben de
32:54
bunu kullandım şimdi yoluma gidiyorum sakın beni arama sakın peşimden gelme ve
33:00
en önemlisi kendine iyi bak çünkü artık kimsen yok halil notu katladı bir
33:07
sandalyeye oturdu gözlerini kapattı kendi içinden gelen o yankıyı duydu seni
33:13
affettim demek kendimi kandırmaktı o günden sonra Halil tek başına yaşamaya
33:19
başladı sessiz sakin ama ağır bir yalnızlıkla her sabah uyanıyor hiçbir
33:25
yere gitmiyor sadece kitap okuyordu çocuklarını ayda bir görüyordu onlar
33:31
anneleriyle yaşıyordu sedef başka bir şehirde yeni bir hayata başlamıştı bir
33:36
memurla evlendiğini söyledi bir gün çocuklar halil sormadı dinlemedi
33:42
yalnızca sustu bir gün Halil elindeki çay bardağını masaya koydu camdan dışarı
33:48
baktı kar yağıyordu ilk ilk kez karı hatırladı çocukluğunu sıcak bir evi
33:57
annesinin ördüğü atkıyı Sedefin gülümsemesini her şeyi tek düşündü ama bu defa
34:04
hatırladıkları artık acıtmıyordu çünkü gerçeği kabullenmişti
34:10
aynaya bakınca kendini gördü "ben yalnızım." dedi ve bu yalnızlık artık
34:16
Halil'e iyi geliyordu fakat Halil'in tek bir pişmanlığı vardı bu pişmanlık
34:21
kesinlikle aşk ile ilgili değildi halil'in içinde bir ömür yara olarak kalacak olan pişmanlık annesine
34:28
yaşattıklarıydı çünkü annesi bir daha Halil'in saçlarını şefkatli elleriyle
34:34
sevmeyecekti lütfen her kim için olursa olsun
34:39
annelerimizin kalbini kırmayalım çünkü bizim geç gelecek sandığımız Azrail hiç
34:45
ummadığımız bir anda sevdiklerimizin kapısını çalacaktır ve her ölüm erkendir
34:52
sevdiklerimiz için şimdi kalk oturduğun yerden ya da kaldır telefonu ve ara
34:57
anneni seni seviyorum anne diye ağla annenin dizlerinde eğer annen çoktan
35:04
gittiyse bir dua et ona ki rahat uyusun gittiği yerde bir sonraki yaşanmış
35:11
gerçek hikayede görüşene kadar şimdilik hoşça kalın yaşanmış Gerçek Hikayeler
35:17
kanalına abone olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme