Up next in 10
“BAYRAMLIK” Gerçek Hikaye; Bu Hikâyeyi Sadece ANNESİ Hayatta Olmayanlar Anlar
0 views
Jun 15, 2025
Gerçek hayatın içinden süzülüp gelen gerçek hikayeler, duygulara dokunan yaşanmış hikayeler, sizi içine çekecek gizemli hikayeler, şaşırtıcı ilginç hikayeler, yürek burkan duygusal hikayeler, ürkütücü korku hikayeleri ve düşündürücü ibretlik hikayeler ile dolu bir dünyaya adım atıyorsunuz. Bu kanalda, yaşanmış olaylardan çıkarılan derslerle bezeli sıra dışı hikayeler, beklenmedik sonlara sahip dramatik anlatılar ve sizi derinden sarsacak şok edici gerçekler yer alıyor. Hayatta kalma mücadeleleri, umut veren başarı hikayeleri ve yaşamın içinden gelen motivasyon dolu anlar, izleyiciye ilham verirken; bir yandan da trajik aşk hikayeleri ve dram dolu hayat öyküleri kalbinizin derinliklerine dokunacak. Gerilim ve korku hikayeleri sevenler için, tüyler ürperten paranormal hikayeler, ürkütücü cin hikayeleri ve açıklanamayan esrarengiz olaylar bu kanalda sizi bekliyor. Bilinmeyenleri keşfetmek isteyenler için, akıl almaz detaylarla dolu gizemli vakalar, gerçek hayata dayanan doğaüstü olaylar ve inanılması güç ama belgelenmiş gerçek hikayeler düzenli olarak paylaşılıyor. Ayrıca, gizemin peşinden gitmeyi seven izleyiciler için dedektif hikayeleri, düşünmeye sevk eden psikolojik gerilim hikayeleri, merak uyandıran alternatif tarih olayları ve etkileyici gizemli dostluk öyküleri de içeriklerimiz arasında. Her hafta yayınlanan yeni videolarla gerçek dünyada yaşanmış gizemli olaylar ekranlarınıza geliyor. Bilim kurgu ve mitoloji tutkunları için ise fantastik hikayeler, efsaneleşmiş anlatılar ve unutulmaz mitolojik olaylar, gizemli efsaneler ve kadim mitolojik canavarlar eşliğinde karşınıza çıkacak. Bunun yanında, içinizi ısıtacak eğlenceli anılar, tebessüm ettirecek komik hikayeler ve kültürel zenginlikleri yansıtan kültürel öyküler de sizi bekliyor. Macera tutkunları için sürükleyici kaçış öyküleri, aksiyon dolu gelişmeler ve ilham verici kahramanlık hikayeleri de kanalımızda yer alıyor. Tarihin bilinmeyen yönlerini keşfetmek isteyenleri, etkileyici şehir efsaneleri, tarihten ilginç olaylar, yürek burkan trajik geçmiş hikayeleri ve akıldan silinmeyecek şok edici gerçekler ile zaman yolculuğuna davet ediyoruz. Yaşanmış Gerçek Hikayeler kanalına hoş geldiniz... 🔔Gerçek hikayelerin izini sürmek için şimdi abone olun ve bildirimleri açarak hiçbir hikayeyi kaçırmayın...
View Video Transcript
0:00
bayramlar kimi için neşeyle kimi için de iki damla gözyaşıyla geçer annesiz geçen
0:06
bir bayramın ne demek olduğunu ise saçları okşanmadan büyüyenler anlar sadece anne şefkati diye bir şey var ama
0:14
nasıl bir his olduğunu inanın çoğumuz hatırlamıyoruz hele bir de bayramlık giymeden büyümüş çocukların anne özlemi
0:21
var ki sormayın onlar annesizliği en iyi bilenlerdir ne başları okşanır ne de
0:26
yeni bayramlık alınır annesizler her bayramı bir köşede iki damla gözyaşıyla geçirir bu hikayemizi annesiz
0:34
bayramların en derinden hissedildiği evlere armağan ediyoruz umarım beğenirsiniz iyi seyirler yaşanmış
0:41
Gerçek Hikayeler kanalına abone olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme sabahın
0:47
ilk ışıkları toprak damlı evlerin arasından çekingen bir serinlikle
0:52
süzülüyordu havanın griliği sokağın sessizliği ve insanların yüzündeki
0:57
yorgun ifade bayram sabahının geldiğini yalnızca takvim yapraklarından öğrenmiş gibiydi mahallenin çocukları yıkanmış
1:05
avlulara dizilmiş çamaşırların arasından sevinçle koştururken tek katlı evin
1:10
köşesinde sessizce bekleyen iki çocuk vardı murat ve Zeynep neşeyle oynayan
1:16
diğer çocukların aksine gözlerinde alışıldık bir burukluk taşıyorlardı kapının önüne oturmuş
1:23
ayaklarını yere sürüyerek oturan Zeynep ince kollarını dizlerine sarmış başını
1:28
önüne eğmişti yanında sessizce duran abisi Murat ise uzaklara dalmış ıraz
1:34
ablanın evinden gelen seslere kulak kesilmişti ıraz ablanın şehirden gelen
1:39
torunları rengarenk bayramlıklarıyla bahçede dönerek oyunlar oynuyorlardı kız
1:45
çocuklarının elbiseleri fırfırlıydı erkek çocukların ayakkabıları parlıyordu
1:50
hepsi Barış Manço'nun bugün bayram şarkısını söylüyordu gülüşüyorlar
1:55
dönüyorlar sonra yeniden başlıyorlardı zeynep'in gözleri yaşlı bir insanın
2:00
hatıralara daldığı gibi ağır ağır hareket etti karşıdaki renkli kalabalığı
2:06
izlerken gözleri hafifçe doldu o şarkıyı ilk kez annesinden duymuştu ve şimdi de
2:12
İraz ablanın torunlarından tekrar duymuştu o anın anlamını bilmeden sadece
2:18
sözlerini ezberlemiş gibi dinliyordu anlamını ise yıllar sonra bir kaset
2:23
çalar kapağında bir şarkı anısında ve bir mezar taşında öğrenecekti evlerinin
2:29
içi sessizdi baba sabah namazından sonra evden çıkmış muhtemelen caminin
2:35
avlusunda yaşlılarla bayramlaşmaya gitmişti ne onlara bayramlık alınmıştı
2:41
ne de şeker konulmuştu tabaklara her yıl aynıydı komşuların çocukları yeni kıyafetlerini
2:47
giyerken Zeynep geçen yılki elbisesini ve dar gelen ayakkabısını zorla giymeye
2:53
çalışmış ama becerememişti murat'ın pantolonu ise dizinden yırtıktı bakkalın oğlunun geçen
3:01
yılki pantolonuydu annesi vefat ettiğinden beri kim ne verirse onu
3:07
giyiyorlardı zeynep başını kaldırdı abi" dedi sesi zar zor
3:14
duyuluyordu murat cevap vermedi sessizce başını salladı bu bayram da öyle
3:21
geçecekti ne bir ziyaret ne de kapıya gelen bir misafir anneleri öldüğünden
3:26
beri bayram sabahları sessizdi babaları içe kapanmış çocuklar ise zamanla her
3:33
şeyin adını unutmuştu ırz abla onları çağırmadı belki çekinirler diye belki de
3:40
torunlarının neşesine gölge düşmesin diye bahçedeki çocuklar dönüp onlara bakmıyordu bile sanki aynı mahallede
3:48
değillerdi aynı bayram sabahını paylaşmıyorlardı zeynep ayaklarını çekti
3:54
avlunun duvarına sırtını dayadı annem olsa bayramlık dikerdi değil mi abi?"
3:59
dedi murat gözlerini kapattı dudaklarını kıpırdatmadan başını salladı hatırlamak
4:05
zordu ama en zor olanı hatırlanacak kadar bayramı anneleriyle
4:10
geçirmemişlerdi uzaklardan insanların uğultusu duyulmaya başladı mahalle yavaş
4:16
yavaş canlanıyordu komşular kapı önlerine şeker tabakları koyuyor çocuklar ellerinde poşetlerle ev
4:23
geziyordu ama bu evin kapısı çalınmayacaktı zeynep ve Murat dışarı
4:28
çıkmayacaktı çünkü üstlerinde bayramlık yoktu ellerinde şeker poşeti yoktu ve en
4:34
önemlisi yanlarında anneleri yoktu güneş henüz doğmamışken Zeynep uyanıktı
4:40
gözleri tavanda elleri yorganın ucunda yanında uyuyan abisine bir süre baktı
4:46
üzerindeki pijamalar solmuştu diz kapakları incelmişti kumaşın zeynep'inse geceliği artık
4:54
dizine kadar zar zor geliyordu kalktı sessizce camın önüne gitti
5:00
sokağın köşesine bırakılan naylon poşetleri rüzgarla kıpırdayan ağaç dallarını izledi onların evi ise
5:07
annesizlik kokuyordu mahalledeki diğer evler uyanmıştı iğraz ablanın evinden
5:13
yine kahkahalar yükseliyordu şehirden gelen torunlar bağırış çağırış
5:18
birbirlerine sesleniyordu zeynep usulca perdeyi araladı gözleri kapının önündeki
5:25
yeni ayakkabılara takıldı rugan Tokalı yepyeni bayramlık ayakkabılar
5:30
çocuklardan biri döndü annesine seslendi üzerindeki elbise gıcır gıcırdı kırmızı
5:37
kurdeleli zeynep perdeyi kapattı içinde büyüyen sıkışıklık boğazına düğüm oldu
5:43
murat kız kardeşinin pencere önünde dikildiğini fark ettiğinde içini bir boşluk kapladı sessizce kalktı yanına
5:51
geldi zeynep'in yüzünü okşadı "hazırlanalım mı?" dedi sadece bayramdı
5:58
neticede komşuların kapısını çalacak şeker toplayacaklardı belki birer lokma
6:04
börek ikram ederlerdi belki de et belki birileri onları fark ederdi yıkanmış ama
6:09
eskimiş giysilerini giydiler zeynep'in eteği dizinden yukarıdaydı murat'ın gömleği omuzlarından çekiştiriyordu yine
6:17
de aynanın karşısına geçip gülümsediler o anlık kendilerine bile yalan
6:23
söylediler bayramlıkları varmış gibi yaptılar sokağa çıktıklarında mahallenin
6:28
diğer çocukları şenlik içindeydi ellerinde poşetler ağızlarında renkli
6:34
şekerler ıraz ablanın torunları kapı önünde seks sek oynuyordu üzerlerinde
6:39
tüllü elbiseler yeni pantolonlar bir tanesi Zeynep'e döndü parmağıyla
6:45
gösterdi "senin bayramlığın nerede?" dedi kıkırdadı zeynep başını eğdi murat
6:51
bir adım öne çıktı ama çocuk zaten arkasını dönmüştü bile onlar daha önce de dışlanmıştı ama bu sabah her şeyin
6:58
daha keskin olduğu bir sabah gibiydi çünkü annesiz geçen bayramlar başka hiçbir güne benzemezdi komşuların
7:06
kapılarını çaldılar bazıları yüzlerine gülümseyerek bazıları telaşla kapı
7:11
aralığından ikram etti şekerleri birkaç evde börek verdiler bir evin kadını
7:17
Murat'a hafifçe eğilip saçlarını okşadı "anneniz sağ olsaydı şimdi ne güzel
7:22
giydirirdi sizi." dedi ardından hemen sustu kelimelerinin fazlalığını fark
7:28
etmiş gibiydi o gün sokakları dolaştılar şeker poşetleri ellerinde ağırlaşırken
7:35
içlerinde bir eksiklik büyüyordu her evin kapısından sonra her kahkahadan
7:40
sonra her çocuk oyunundan sonra o yokluk bir kez daha iliklerine kadar işliyordu
7:46
öğleye doğru hava ısındı ıraz ablanın torunları sokakta oyun oynarken yine
7:52
aynı şarkıyı mırıldanıyordu barış Manço'nun o bilindik şarkısı bugün bayram erken
7:59
kalkın çocuklar zeynep başını çevirdi gözleri doldu murat sesin geldiği yöne
8:06
baktı çocuklar şarkının ne demek olduğunu bilmeden dans ediyordu şeker
8:11
dolu poşetleriyle şarkıya tempo tutuyorlardı ama Murat biliyordu öğrenmek zorunda kalmıştı daha doğrusu
8:18
bildiğini ise kimseye hissettirmemeye çalışıyordu mezar taşına bırakılan
8:24
şekerleri annenin yokluğunu yalnız bir sabahı işte o an çocukluğunun
8:30
gerçekleriyle yüzleşti o şarkının kahkaha atılarak oynanacak bir ezgi
8:35
olmadığını bir yara olduğunu ilk defa hissetmişti o gün bayramlıkları olmadan
8:41
eve döndüler ellerinde birer poşet dolusu şeker vardı ama içlerinde hiçbir
8:47
tat yoktu zeynep yatağın ucuna oturdu elleriyle şekerleri dizdi renklerine
8:53
baktı sonra tek ayırıp abisine uzattı sen en kırmızıları al abi hem de gül
8:59
kokuyor aynı annem gibi." dedi murat gülümsedi kırmızı annelerinin en sevdiği
9:07
renkti eski bir fistanı vardı hala hatırlıyorlardı gerçekten anneleri gül
9:13
gibi kokuyordu bahçede yağ tenekelerine güller dikerdi anneleri kırmızının onlar
9:19
için başka bir anlamı vardı şekerin bile annesiz geçen bayramlar yine eksik yine
9:26
yalnız yine annesiz bu arada mahalledeki kalabalık biraz dağılmış şehirden gelen
9:33
misafirler evlerde toplanmıştı kimi balkonlarda çay içiliyor kimi avlularda
9:39
kahkaha atılıyordu ama o seslerin hiçbiri Murat ve Zeynep'in penceresinden
9:44
geçip içeri girmiyordu o ev sessizdi yıllardır olduğu gibi Zeynep sabah erken
9:50
kalkmıştı yine ayakkabılarını giymeden sessiz adımlarla evin önüne çıktı bir
9:56
köşeye oturdu günlerdir göğsünün altında bir yük taşıyor gibiydi yaşı küçük olsa
10:02
da içinde tuttuğu sorular büyümüştü başını kaldırdı gökyüzüne baktı iraz
10:08
ablanın evinin balkonuna göz gezdirdi renkli çamaşırlar asılmıştı kurdeleli
10:13
elbiseler parlak tişörtler tıpkı oyuncak vitrinleri gibi bir an gözleri doldu tam
10:21
o sırada biri yaklaştı yanına mahallenin yaşlı kadınlarından biriydi eğildi
10:26
saçlarını okşadı "annen olsa şimdi seni de giydirirdi kuzum." dedi yavaşça
10:32
ardından çantasından bir mendil çıkardı zeynep'in eline tutuşturdu üzerinde
10:38
küçük işleme vardı "bu annen gibi gül kokmaz ama belki hatırlatır." dedi
10:44
zeynep kadına teşekkür edemedi boğazında bir şey düğümlenmişti mendili sıkıca
10:49
tuttu o küçük beyaz mendil birden her şeyi hatırlattı annesi bayramlarda
10:56
saçlarına gül kokulu mendil bağlar sonra çantasına aynısını takardı ikisi aynı
11:02
desenle gezerdi sokaklarda o kadar netti ki hafızasında o görüntü sanki dokunsa o
11:09
ana geri dönecek gibiydi murat içeriden onu izliyordu kapıya geldi yavaşça
11:15
dışarı çıktı zeynep'in yanına oturdu gözleri mendildeydi o da tanımıştı
11:20
deseni sessizce kardeşinin elini tuttu o gün bayramın geri kalanı için hiçbir
11:27
plan yapmadılar mahallenin diğer çocukları hala koşturuyor kapıları çalıp
11:32
şeker topluyordu ama Murat ve Zeynep başka bir oyunun içindeydiler sessiz
11:38
ağır hatıralarla dolu bir oyunun öğleye doğru İraz ablanın torunları dışarı
11:43
çıktı yeni oyuncak arabalarını ve bebeklerini getirmişlerdi sokağın ortasına bir örtü serdiler tüm mahalle
11:51
çocukları başlarına toplandı zeynep ve Murat biraz geride durdu kimse onları
11:57
çağırmadı sanki o örtüde oturmak bayramlık elbise giymiş olmakla mümkündü
12:02
sanki oyuna ancak parlak rugan ayakkabılarla katılabiliyordun o sırada İraz ablanın
12:08
torunlarından biri yere düştü dizini yaraladı ağlamaya başladı çocuklar
12:14
panikledi murat hızla yaklaştı cebindeki eski mendili çıkarıp dizine bastırdı
12:20
"dur kanamasın." dedi çocuk sustu o anlık herkes durdu murat'ın elleri kan
12:27
içindeydi ama gözlerinde başka bir şey vardı sessiz bir öfke sessiz bir
12:33
yorgunluk çocukluğundan daha ağır bir şey taşıyordu bakışlarında çocuğun
12:38
annesi geldi murat'tan mendili aldı teşekkür etti ama sonra hemen yüzünü
12:43
çevirdi belki borçlu kalmak istemedi belki göz göze gelmekten korktu o
12:49
akşamüstü Zeynep oyuncakların toplandığı sokağa tekrar gitti tüm çocuklar
12:55
gitmişti yerde bir oyuncak bebek kalmıştı kıyafeti parıltılı başını
13:01
kaldırdı gökyüzüne baktı güneş batıyordu bebeği almadı sadece uzandı başını
13:09
kaldırıma yasladı sessizlik geldi sonra ne çocuk sesi kaldı mahallede ne bayram
13:16
kahkahası murat kapının eşiğinde ayakta duruyordu zeynep uzakta gözleri kapalı
13:22
belki de rüzgarlar getirecekti annelerinin nefesini ama ne ses vardı ne de nefes ertesi gün sabah ezanıyla
13:30
birlikte uyanan ilk yine Zeynep oldu ama bu kez pencereden gelen ışıkla değil
13:36
duvardan sarkan eski bir takvim yaprağının kıpırtısıyla gözlerini açtı
13:41
rüzgar cam aralığından giriyor o takvim yaprağını usulca sallıyordu üzerinde bir
13:48
bayram resmi vardı mutlu bir aile masanın etrafında oturmuş
13:53
gülümsüyordu zeynep resme uzun uzun baktı annesi olsa belki o sofrada yer
13:59
olurdu onlara da belki yumurtaları ikiye bölmek zorunda kalmaz bayram şekeriyle
14:05
doymaya çalışmazlardı kalktı abisi henüz uyanmamıştı sessizce mutfağa girdi
14:12
raflardan birinde eski bir kavanoz buldu içinde birkaç tane renkli bonibon vardı
14:18
kim bilir ne zamandan kalmıştı birini cebine koydu diğerini yavaşça ağzına
14:23
attı şekerin diliyle buluştuğu an gözlerinden yaş aktı tatlı değildi
14:30
acıydı çok beklemişti çünkü çok bekleyince şeker bile acıyordu öğlene
14:36
doğru sokaktan bir ses yükseldi çocuk kahkahaları arasında tanıdık bir melodi
14:41
vardı yine bugün bayram erken kalkın çocuklar barış Manço'nun o iç burkan umut dolu
14:49
şarkısıydı bu ama çocuklar oyuna çevirerek söylüyorlardı zıplıyorlar
14:55
alkışlıyorlar melodiyi eğip bükerek gülüyorlardı ıraz ablanın torunlarıydı
15:00
yine bir teyip getirmişlerdi şehirden şarkıyı açmışlar üstüne kendi neşelerini
15:07
eklemişlerdi ama o ses Murat ve Zeynep'in evine ulaştığında başka bir şeye dönüştü gülüşlerin yerini buruklu
15:15
kaldı zeynep dışarı çıktı ayağında terlik bile yoktu teybin yanına kadar
15:20
gitti çocuklar onu fark etmedi bile o ise sadece dinliyordu gözlerini kapattı
15:27
annesinin saçlarını tararken mırıldandığı şarkıyı hatırladı ama böyle neşeyle değil sessiz yumuşak hüzünle
15:35
Zeynep annesinin kendisini gördüğünü düşünerek şöyle mırıldandı bugün bayram
15:40
ağlama anne zeynep içeri girdiğinde Murat pencerenin önündeydi şarkıyı
15:46
duymuştu başını eğdi söylenecek bir şey yoktu o anladılar bu şarkı onların
15:52
hikayesiydi sadece kimse fark etmemişti o gün yemek yemeyi unuttular karınları
15:59
acıkmadı çünkü bazı günler insan sadece susar açlık bile konuşmaz akşam üzeri
16:06
Iraz abla kapılarına geldi elinde bir tabak dolma vardı alın kuzum bayram günü aç kalınmaz."
16:14
dedi murat teşekkür etti ama gözlerinin içine bakamadı tabağa alıp kapıyı kapadı
16:20
zeynep dolmaları saydı 7 tane vardı üç tanesini bir peçeteye sarıp dolabın üst
16:27
rafına koydu sanki bir gün anneleri gelir de acıkırsa yesin diye o gece
16:34
Murat deftere bir şeyler karalamaya başladı bu annesine yazılmış bir mektuptu murat artık içindekileri
16:40
annesine haykırmak istiyordu bir mektup yazıp annesinin mezarına gömmeye karar verdi annesinin o mektubu okuyacağına
16:49
inanıyordu sonra aldı kalemi eline ve yazmaya başladı murat "Keşke yanımda olsaydın anne keşke
16:57
yanımda olsaydın da dizlerinde ağlasaydım sen kız kardeşimin saçlarını
17:02
tararken izleseydim yine seni ama sen gittikten sonra kardeşimin saçlarını hep
17:07
ben taradım biliyor musun senin gibi tarıyorum anne kardeşimin saçlarını
17:12
senin gibi öremiyorum onun saçlarını ve biliyor musun anne kardeşimin saçlarını her bayram yine ben tarıyorum sen
17:20
gittiğinde ne yapacağımızı bilemedik babam babalık yapmayı biliyordu sadece
17:25
keşke kız kardeşim ablam olsaydı belki o zaman o bana annelik yapardı öyle değil
17:30
mi ama ben ona hem annelik hem de abilik yaptım anne babam bilmiyor senin gibi
17:36
yemek yapmayı neredesin gel artık sen olsaydın sabah salçalı yumurta yerdik
17:42
babam bahçedeki domateslerden nasıl salça yapacağını da bilmiyor salçamız da bitti zaten ben biliyorum aslında nasıl
17:49
yapacağımı ama sensiz elim varmıyor hem Zeynep de küçük zaten sürekli yoruluyor
17:56
bahçede senin oturduğun yere oturuyorum güneş batarken tıpkı senin yaptığın gibi güneş batarken tepenin ardına doğru
18:04
uzatıyorum gözlerimi hep merak ettim o tepenin ardında ne gördüğünü yoksa
18:09
gideceğin yere mi bakıyordun ya da birini mi bekliyordun babama sordum
18:14
sustu ve ağladı sadece ben de komşumuz ablaya sormuştum bana Azrail'i
18:21
bekliyormuş demek ki demişti neden Azrail'i bekliyormuş ki dedim ablaya ananı Azrail aldı gülüm
18:29
dedi bana azrail niye benim annemi almıştı ki şimdi hem de bayram zamanı
18:36
anne niye bayram günü gittin ki sen beklemeseydin olmaz mıydı Azrail'i ya da
18:42
yaşlanınca gitseydin ya Azrail'le veya sorsaydı bize "Biz izin
18:48
vermezdik ki gitmene ama seni hala genç hatırlıyorum biliyor musun çünkü benim
18:53
annem hiç yaşlanmayacak biliyorum sen hep genç kalacaksın anneciğim ve güneş narin yanaklarını okşarken rüzgar ile
19:01
dans edecek saçların biliyorum sen o dağın tepesinden izliyorsun bizi bu
19:06
arada babam evlenmedi merak etme geceleri o da ağlıyor zeynep ile gizlice
19:12
dinliyoruz sonra biz de ağlıyoruz ama seni hep genç hatırlıyoruz annem
19:17
ağladığımızı görüyorsan üzülme sakın seni çok özlüyoruz da ondan bazen de
19:23
gözümüze toz kaçıyor ama babamın her gece gözüne toz kaçıyor belki kalkıp
19:29
yüzünü yıkasa geçer ama babam da seni unutmaktan korkuyor yüzünü yıkasa
19:35
gözündeki toz gidecek gözündeki toz giderse yaş da gidecek babam ağlamazsa
19:42
seni unutur anne bizim gözümüze toz kaçmazsa bize küsebilirsin biz ne seni unuturuz ne de
19:49
gözümüzdeki tozu yıkarız tamam mı çünkü seni çok özlüyoruz bu arada Zeynep sana
19:55
küsmüş anne niye küstün diyorum annem ben küsünce barışmak için gelir de ondan
20:01
diyor senin gittiğin yerden gelmeyeceğine inanmıyor anne sana dolma
20:06
bile ayırdı biliyor musun ama yine de bir gün dönersin diye her sabah küsüyor
20:11
akşam olunca tekrar barışıyor seninle anne sen bir bayram sabaha gittin ya hani artık hiçbir bayram eskisi gibi
20:18
olmuyor babamla bayram namazından döndüğümüzde Zeynep senin gibi kahvaltı hazırlamaya çalışıyor ama Zeynep de
20:24
senin gibi yapamıyor üzülmesin diye çok güzel olmuş diyorum sonra sofrayı topluyoruz seninle oturduğumuz asmanın
20:32
altına gidiyoruz üçümüz gözlerimiz kapıya bakıyor elinde yine çayla birlikte baklava getireceksin diye
20:39
bekliyoruz ama sen gelmiyorsun neden gittin anne niye geri gelmiyorsun nereye
20:44
gittiğini biliyorum ama yine de gelirsin diye bekliyorum ben de geleceğim yanına merak etme ama önce Zeynep büyüsün olur
20:52
mu ben de gelirsem o babamla yalnız kalır bu sefer ikimizi de özler hem
20:57
ikisi de güzel çay demleyemiyor ben senin öğrettiğin gibi çay demliyorum
21:03
tadı seninki gibi olmuyor anne ama olsun zeynep'in çayına biraz su koyuyorum
21:08
senin gibi sıcak içemiyor ya hani ondan işte he bir de senin yağ tenekelerine
21:14
diktiğin güller var ya onlar bir güzel açıyor ki aynı sen gibi
21:19
kokuyor zeynep gülleri her kokladığında "Abi güller neden annem gibi kokuyor?"
21:26
diye soruyor hani seni yıkadıktan sonra gül suyu dökmüşler ya saçlarına işte
21:31
ondan güller senin gibi kokuyor biliyorum ama Zeynep'e söyleyemiyorum
21:37
ben senin saçlarını son kez kokladım ama zaten sen hep gül kokardın ki anne
21:42
zeynep'e de öyle söyledim annem hep gül kokardı Zeynep senin gibi o da gül kokardı dedim anne sana bir şey
21:50
söyleyeceğim ama kızma ne olur biz artık bayramları sevmiyoruz çünkü sen gittikten sonra insanlar bize gelmez
21:57
oldu eskiden sen varken evimize gelirlerdi bayramda sonra biz giderdik
22:03
onlara şimdi ne biz birinin evine gidiyoruz ne de birileri bizim evimize
22:08
geliyor babam da bayram namazına kaldırmıyor artık bayramın geldiğini nasıl anlıyoruz biliyor musun iraz
22:15
ablanın şehirden gelen torunları var ya hani işte onlar şarkı söylerken anlıyoruz bir şarkı var ya hani Zeynep'e
22:23
söylediğin o şarkıyı her bayram söylüyorlar ığraz ablanın torunları hep
22:28
bir ağızdan bugün bayram erken kalkın çocuklar giyelim en güzel giysileri
22:34
elimizde taze kır çiçekleri üzmeyelim bugün annemizi diyorlar herkes o şarkıda
22:40
oynuyor ama Zeynep sürekli ağlıyor çiçek toplayıp senin yanına gelmek istiyor
22:45
çiçek tamam da bizim güzel giysilerimiz yok ki anne iraz ablanın torunlarında cırt cırtlı spor ayakkabı bile var
22:52
biliyor musun zeynep kırmızı ayakkabıları çok seviyor çocuklar oynarken Zeynep'in gözleri hep o kırmızı
22:59
ayakkabılardı bir gün param olunca Zeynep'e o kırmızı ayakkabılardan alacağım babamın parası yok biliyorum o
23:06
da bayramlık alamıyorum diye çok üzülüyor zeynep babamın üzülmesine de kıyamıyor ve babama "Baba baksana
23:14
ayakkabıma papatya koydum ığraz ablanın torununda papatyalı ayakkabı yok ki."
23:19
diyor zeynep çok içli bir çocuk oldu anne babam Zeynep'i teselli edecekken
23:25
Zeynep babamı teselli ediyor ama sana söz anne zeynep'e o kırmızı ayakkabıları
23:30
alacağım çiçekli etek de alacağım zeynep de bayramlık giysin ben giymesem de olur
23:36
babama da alacağım anne babam da bayramlık giysin zaten yırtıklarını dikmekten o da yoruldu zeynep elbiseleri
23:43
eskimesin diye mavi önlüğünü üstünden çıkartmıyor ama Zeynep'in önlüğü de
23:49
eskidi sen merak etme anne ben hem babama hem de Zeynep'e bayramlık
23:54
alacağım senin yanına gelirken bayramlıklarımızı da giyip öyle geleceğiz bu bayram bayramlıklarımız yok
24:00
ama çiçeklerimizle geldik yanına bu mektubu da baş ucuna gömeceğim melekler
24:06
bu mektubu sana getirir okursan ağlama olur mu anne zeynep büyüsün söz ben de
24:11
senin yanına geleceğim hem Zeynep büyürse korkmaz bir de babam Zeynep'e
24:17
gülüm diye sarılıyor zeynep de aynı anne gibi kokuyorum değil mi baba diye mutlu
24:23
oluyor şimdi ben de gidersem üzülür anne annem gül kokulu annem sana hiç
24:31
bayramlıklarımızı giyip de gelemedik ama baş ucuna gül dikecekmiş babam biz o
24:37
gülü koklarken sen de yanaklarımızı okşa olur mu sana söz bir gün Zeynep'e babama
24:43
ve kendime bayramlık alacağım mezarının başına bayramlıklarımızla geleceğiz
24:48
belki sonra Azrail bizi de götürür senin yanına olur mu ya da sen bize gelirsin
24:54
çünkü biz her bayram sabahı asma ağacının altında seni bekliyor olacağız bayramın son günü sokak artık
25:02
daha sessizdi misafirlikler azalmış şehirden gelenlerin çoğu dönmeye
25:07
başlamıştı ıraz ablanın torunları bavullarını toplamış kalabalık bir uğurlamayla minibüse bindirilmişti
25:14
herkes el sallarken Murat ve Zeynep evlerinin penceresinden sadece bakıyordu
25:20
ne gelen vardı ne giden o yüzden veda etmeye de alışkın değillerdi o gün öğle
25:26
saatlerinde hava kapandı gökyüzü griye büründü rüzgar sokağın tozunu
25:31
havalandırdı zeynep pencere önünde eski bir lastik tokayla saçlarını toplamaya
25:37
çalışırken birden camın dışına çarpan yağmur damlalarının sesiyle irkildi
25:43
yağmur hızlı başlamıştı camdan aşağı süzülen her damla sanki Zeynep'in
25:48
gözlerinden düşüyormuş gibi görünüyordu murat odanın köşesinde yazdığı mektubu
25:53
bir poşete koyduktan sonra annesinden kalan eski bir şalı düğümlerle birbirine
25:59
bağlamaya çalışıyordu net ne yaptığını söylemiyordu sormak da istemiyordu kimse
26:05
bir süre sonra kapı çalındı zeynep koştu kapının önünde yaşlı bir adam duruyordu
26:11
elinde kahverengi yıpranmış bir poşet vardı "babanız evde mi?" dedi zeynep
26:19
başını iki yana salladı "anneniz?" diye sordu bu sefer
26:25
rahmetli dedi Zeynep kısık sesle adam sustu gözlerini kaçırdı zeynep sadece
26:33
kapıyı biraz daha araladı sokağın yağmuruna baktı adam poşeti ona uzattı
26:40
bayram yardımıydı bu muhtarlık yolladı geç kalmışız biraz." dedi sonra da dönüp
26:46
gitti poşetin içinden bir paket makarna birkaç adet konserve ve iki tane şeker
26:52
paketi çıktı şekerlerden birinin poşeti açılmıştı bazıları
26:58
nemlenmişti zeynep elleriyle kurulamaya çalıştı sanki onları kurtarırsa annesini
27:04
de kurtaracakmış gibi bir telaşla murat poşeti masaya koyduktan sonra dışarı
27:09
çıktı yağmur hala yağıyordu ama o yürümeye devam etti ayakkabılarının ucu
27:15
derinmişti çorapları su çekmişti ama o fark etmiyordu o gün başka bir yere
27:21
gidiyordu mezarlığa annesinin mezarına vardığında çevrede kimse yoktu toprak
27:27
ıslak otlar sarkmıştı mezar taşının kenarındaki harfler bile sanki daha
27:32
silik görünüyordu murat diz çöktü konuşmadı ağlamadı da sadece başını eğdi
27:40
ellerini toprağa bastı bayram geldi ama sen yoksun anne bu mektubu oku olur mu
27:47
sözümü tutacağım dedi sadece ve mektubu annesinin mezarına gömdü dönüş yolunda
27:54
Zeynep'le karşılaştı o da annesinin mendilini alıp peşinden gelmişti ikisi
27:59
birlikte eve döndüler yolda hiç konuşmadılar o gece pencerenin kenarında otururlarken
28:06
elektrikler kesildi her yer karanlık oldu murat kibritle bir mum yaktı ışık
28:13
çok zayıftı ama o zayıf ışıkta Zeynep bir şey fark etti duvardaki çatlak
28:18
büyümüştü üstünden yağmur suyu sızmış boyayı kabartmıştı cam kenarındaki saksı
28:24
da devrilmişti her şey küçük küçük kırılmış gibiydi zeynep bir anda kalktı
28:31
camın yanına gitti perdeleri açtı yağmur durmamıştı sonra dönüp Murat'a baktı
28:37
bayram geçti değil mi abi dedi murat başını salladı evet dedi zeynep tekrar
28:43
camdan dışarı baktı o zaman artık annem gelmez dedi sesi mumun alevi kadar
28:49
titrekti ve o gece o evde bayramdan geriye kalan sadece cam kırıkları gibi
28:54
dağılmış sessizlikti kimse duymadı kimse fark etmedi ama o ev çocukluğunu bir kez
29:02
daha kaybetti aradan yıllar geçti murat ve Zeynep büyüdü murat hem okudu hem de
29:09
kız kardeşi Zeynep ile babasına baktı kız kardeşini de okuttu bir süre sonra
29:15
onlar da şehre taşınmak zorunda kaldılar her bayram gidemediler annelerinin
29:21
mezarına çünkü Murat annesine söz vermişti mektubunda merak ediyorsunuz
29:26
biliyorum merak etmeyin murat sözünü tuttu kendisine kız kardeşi Zeynep'e ve
29:32
babasına bayramlık aldı annesinin mezarına söz verdiği gibi bayramlıklarıyla geldi son kez Murat'ın
29:39
ve Zeynep'in yaşadığını hiçbir çocuk yaşamamalı daha doğrusu hiçbir çocuk annesiz bayramları yaşamamalı belki de
29:47
anneler hiç ölmemeli anneler ölmesin ne olur ya da anneler bayramlarda geri gelsin
29:55
anneler bayramlarda geri gelsin ki gül kokulu bayramlar yaşasın çocuklar işte o
30:01
zaman bayramlar neşeyle geçer işte çünkü bayramlar anne kollarında tebessüm eden
30:06
çocukların görüşlerinde gizlidir bu hikaye anne özlemi çeken anne şefkatine
30:12
muhtaç ve her bayram annesinin toprağını okşayarak sulayan tüm iyi insanlara
30:17
armağan olsun kendinize çok iyi bakın görüşmek üzere yaşanmış Gerçek Hikayeler
30:23
kanalına abone olmayı ve videoyu beğenmeyi ihmal etme
#Animated Films